نیک و بــــدی جهـــــان عمـل و طرح نو کند

هــــر کس هـــــر آنچه کِشت نماید درو کند

دست است هر کجا ســـــر دست دگر قوی

از ترس گـــــــــــرگ، گربـه ی بد خو میو کند
 
اهل شــــــــرف فتـــــــــاده تهی بار ناکسان

از خود فروشــــــــــی دبدبه را مرده …و کند

نامــــــوس باختـــــــه نشود حـــــامی وطن

در پیش پای خصــم، چو سگ رفته خو کند

افسانه گشت نام قنـــــــاعت در این محیط

در عصــــر مــــا شاه به گــدا هم سدو کند

پست فطرتیست حاصل افـــــــراد بی وقـــار

نشــــــــــــه دمـاغ خویش به نوش قجو کند

آب از گلو بلنــــد تـــــر و، بچه زیـــــــــــر پای

از بهــــــــــــــر نام دختـــــر و زن را گـــرو کند

حرص و طمع که باعث درد ســر است وبس

این کودکان ز شیــــــرنی بسیــــــــار تو کند

قطر شکم به صوفی ز، هـر چه مقدم است

در مرده شــــاد گــــــــــردد و کیف از پلو کند

زاهـــــــــــد ز عقل ناقص و اندیشه ی کثیف

از بی کمــــالی قصـــــــه ی جن و به بو کند

محمـود شـادمانی از این گمــــرهان مجوی

صبح امیــد بر ســـــــــــرت از غصه شو کند

————-

چهار شنبه ۲۰ حمل ۱۳۹۳ هجری آفتابی

که برابر میشود به ۰۹ اپریل ۲۰۱۴ میلادی

سرودم

احمد محمود امپراطور