مخمس عاشقانه و پر سوز

خدمت سروران و همدلان گرانقدر و ادب دوست هزاران درود باصفا و بی آلایش نثار می کنم.
شب گذشته تاریخ هشتم سرطان 1393 هجری آفتابی  شاعر والاگهر و شیرین سخن جلالتمأب محترم محمد نعیم جوهر لطف و بزرگی نمودن بمن در تلفونم تماس گرفتن و از فیوضات و دُر سفته های بکر شان بهر معانی و ادب بردم. درد دلهامان به درازا کشید استاد از لابلای سخنانم بر داشت های نمودن بلاخره صحبت به پایان انجامید.
امروز بعد از چاشت  تاریخ 09 سرطان 1393 هجری آفتابی بوقت افغانستان در پیام خانه ای فیس بوکم غزل از جناب محترم جوهر صاحب دریافت کردم که حرف های دلم را با واژه های زیبا و ظریف آذین بسته بودن از خواندنش سخت بیقرار شدم خواستم بعد از بسیار وقتها که از مخمس سرودن دور مانده بودم این روزه را با این غزل نغز افطار مخمس کردم.
در نتیجه به کمک خداوند متعال مؤفق شدم.
این بود حکایت از شاه نزول این مخمس.
آرزومندم که مورد علاقهء علاقمندان شعر و سخن و هنر دوستان گران ارج قرار گیرد.
با ارادت و حرمت فراوان.
امپراطور

_________________________________________________________________________

دعـــــــــا به درگه ای آن شـــوخ کی اثر دارد
بهــــــــار جلــــــــوه ای او دامن دگـــــر دارد
چو من هـــــزار به یک رنگ خـــاک در دارد
ز ســـوز سینــــه ای محمــود کسی خبر دارد
کـــه داغ آتش نمـــــــــــرود در جـــــگر دارد
-----------------------------------------
چقدر از غـــــــم تو درد گشتــه است عنوان
نمــــوده است ســر خود به پـــای تو قربان
ببین کــه مکشد او از جـــگر ســـــر پیکان
دلی شکسته ای او از غـــــم شکسته دلان
هــــزار گفتـــه و نا گفتـــه سر به سر دارد
-----------------------------------------
بیــــــــا و نفخــه ای عیسی براش محیا کن
رمــــــــوز عشق تو بـــــار دگـــر هویدا کن
بسوی نــور از این ورطــــه راه پیـــــدا کن
غـــروب دیده ای خورشیــــد او تمــاشا کن
که تــرک دامن کــــــــوی تو در نظـر دارد
-----------------------------------------
ز قصه پر شده است خشت خشت هر دیوار
تمام روز و شب اش محـو آن پـری رخسار
جهان خراب شد از دست ســــــرو کج رفتار
ز آسمــــان دلش روشنــــــــــایی کـرده فرار
سیــــاهی شب تـــــــارش کجـــــا سحر دارد
-----------------------------------------
بلا زبانـــــه کشــی دارد از یمین و یســــار
سرشک دیده او رنگ بستـــــــه همچو انار
ورا ز جمله ای این زنده مُـــــــردگان بشمار
دلش نفس به نفس مــی تپــــــــد بخاطر یار
کجــــــا نگار دلش زین جهــــــان خبر دارد
-----------------------------------------
ز اختنـــــاق فقط سینـــــــــه داندی و خـدا
نمی وزد به گلستـــان نسیــــــم و باد صبا
بگیـــــر از کرم خویش دستــــــم ای مولا
هنــــوز به گوشــه ای زندان ناامیــدی ها
گــــل بهـــــار تن اش داغ در جــــگر دارد
-----------------------------------------
سـرش به زانوی غم تکه خــورده از غم ها
در این جوانی بهر جاست شهــــــره و رسوا
جواب این همـــــــگی درد کی دهــــی لیلا ؟
چه سان ترانـــه ای عشق تو سر کند هر جا
که اشــــک دیـــده او خــــون دل ببــــر دارد
-----------------------------------------
اگر کنـی تو به "محمود" غــــم روانه هنوز
فغــــان و نالـــــه او را کشــــی شبانه هنوز
خجــــــالت است که داری چنین بهانه هنوز
برای کشتــن "جوهـــر" در این زمانه هنوز
رقیــــب بد نظــــر اش تیشــــه در کمر دارد
-----------------------------------------
دوشنبه 09 سرطان 1393 هجری آفتابی
که برابر میشود 30 جون 2014 میلادی
سرودم و تهیه دیدم.
احمد محمود امپراطور
افغانستان

چهره ای دلگشا

رشتــه ای جان من بوُدَ، زلف پر از جلای تو

هوش ربوده از سرم، چهره ای دلگشای تو

امپراطور

رشتـه ای جان من بوُدَ، زلف پراز جلای تو

رشتـــه ای جــــان من بوُدَ، زلف پر از جلای تو
هوش ربوده از ســـرم، چهــره ای دلگشای تو
درد کشیـــــده عاشقــــم،رحـــم کن و مجال ده
گرچه دل است هرکجـــا، خفتــه به پیش پای تو
بال خیــــال فطرتــــــــم،مستـی شــوق می کند
هــــر دو جهــان بکــــام من، از لبِ مرحبای تو
نـاز تو میبــــرد مـــرا، سوی بهشت جــاویدان
زخمــــه ای آشنـــــــا بوُدَ، در جگــرم ادای تو
تا به نقــاب کـــرده ای، صورت لالـــه گون خود
حور ز خویش رفتـــــه است، از ادب و حیای تو
گر تو میســــرم شوی، تنــــگ بگیرمت به دل
جــان به لب رسیـــده را، می بکنـــم فدای تو
رنگ دویی ز من گـــرفت، خون محبـــت آشنا
سرخی چشم من ببین، چون کف پر حنای تو
آیینــه ای دو چشم من، صورت تو گزیده است
ختـــم تو است ختــــم من، بود من از بقای تو
نغمه ای عشق ســـر کن و، روح دوبـــاره بده
تا من خستـــــه دل شـوم، بـاز غزلســرای تو
رســـم زمانه است اگــر، میـکنی بهر من جفا
محمود همیش بوده است، عاشق با وفای تو
...............................................................
یکشنبـــــــه 04 سرطان 1393 هجری آفتابی
مصادف به اول ماه مبارک رمضان 1435 قمری
برابر میشود به 29 جون 2014 میلادی
ســـــرودم
احمد محمود امپراطور
افغانستان

رمضان ماه انوار الهی

شرط عشق

جان را نثـار اگر نکنم شرط عشق نیست

شـامِ اگـــــر به گوشــه ای تنهــا ببینمت

امپراطور

گوشه ای تنها ببینمت

بگــــذار بـــا دو دیــــده ای بینـا ببینمت

چون لالــــه بین سبــــزه محیا ببینمت

بــــار دگر  شوم به تقـــــاضای وصل تو

مجنون عشق گــــــــردم و لیلا ببینمت

قلبــــــم به درد آمــــده از دوریی رخت

بر گـــــرد تا که بــاز ســــــرا پا ببینمت

آگاهــــــم از محبــت دیرینــــــــه ای دلت

شب ها به خواب و عالــــم رویـأ ببینمت

جان را نثـار اگر نکنم شرط عشق نیست

شـامِ اگـــــر به گوشـــــه ای تنها ببینمت

شعـــــر و ادب ز لعــــل تو دارد هوای ناز

باشــــــد نصیـــــب تا سخن آرا ببینمت

دنیا شود بهشت و،تو چون حور این زمین

آنــــــدم که مست مطرب و مینا ببینمت

هـــرجا روم به دیـــده نمــــایان جان من

در خانـــــــه ای دل استی و پیــدا ببینمت

یــک آرزوی بیش نـــــدارم از این جهــان

پهلـــوی خود کنـــــاره ای دریــــا ببینمت

محمود را کشیده یی در دام عشق خود

از این عمل به رتبـــه ای  مــولا ببینمت
-----------------------
جمعه 06 / سرطان 1393 هجری آفتابی
که برابر میشود به 27 / جون 2014 میلادی
ســـرودم
احمد محمود امپراطور
افغانستان

عزیز دلم

هر چه که خواستی به تو آماده ساختم

با من چــرا عزیــــــز دلم خو نمی کنی

امپراطور

نبینم تاکـه رویت کی بمیــرم

نبینـــــــم تاکــه رویت کی بمیــرم
به پیش پـــای تو جـــان میسپارم
امپراطور

صبـر را آفـت نومیــدی نیست

صبــر را آفـت نومیــدی نیست 

امپراطور

گلبرگ نامه ها

در دفتــــر کتابت گلبرگ نامـــه ها
تنها ز نام پاک تو عنوان آرزوست
امپراطور

دوست دارم

کلامت است آســـایش به قلبم
صدای دلنوازت دوست دارم
امپراطور

حُسن نکویان

کــم می نشود حسن نکویــان به تماشا

گــــر سوی غربیـــان نظری داشته باشد

امپراطور

دیریست سوی خانه ای ما رو نمی کنی

دیریست سوی خانه ای ما رو نمی کنی

شیرین دهانــم از لب خوشبو نمی کنی

امپراطور

ایکاش شبِ ما سحـری داشته باشد

ایکـــاش شبِ مـــا سحـری داشته باشد

یــــا قـلب ستمــــدیده پری داشته باشد

یکعمـر سـرم در سر زانوی فراق است

از سجـــده نشد پی سپری داشته باشد

شرمنـــدهء اقبــال و سیه بختی خویشم

تاکـــی چو گــــــدا در بدری داشته باشد

رســــوا شدم و شهــرت من رفت بهر جا

آن شــوخ مگـــر گوش کری داشته باشد

مجنـــون شــدگان در طلب لیــلی مقصد

باید که چو شیــــران جگری داشته باشد

محتـــاج نگـــردد بجهـــان صاحبِ عـــزت

در کیســــه اگر مشت زری داشته باشد

کــم می نشود حسن نکویــان به تماشا

گــــر سوی غربیـــان نظری داشته باشد

بر پادشهی میـــــرسد از دیـــدهء یعقوب

هرکس که چو یوسف پدری داشته باشد

از حادثـــــهء هجر تو محمود غمین است

آخر چقــــدر چشـــــمِ تری داشته باشد
----------------------------------------------
دوشنبه دوم سرطان 1393 هجری آفتابی
که برابر میشود به 23 جون 2014 میلادی
سرودم
احمد محمود امپراطور
افغانستان

بختِ نابکار

بـه کویت تا سحــــر شب زنده دارم

بیــــــا زین بیش مگـــذار انتـــظارم

شوم گاهی من از این زندگی سیــر

بســــوزد کـــــاش بخـتِ نـــابکارم

جوانـــی رفت و روزِ خوش نـــدیدم

بخاکستـــــــر فکنــــــدی نوبهـارم

رهـــــا کردی مــــرا در آتش جنگ

مگر رســـــم وفـــــــا این بود یارم

تـــــرا من از خدا خواهـــــم بهرجا

اگـــر باشی به دنیـــــــــا غم ندارم

شـــــوم قــــربان بــاغ و بوستانت

به ســـــرو قامتت قمـــری و سارم

نبینـــــــم تاکــه رویت کی بمیــرم

به پیش پـــــای تو جـــان میسپارم

اگـــــر از دیــده ام دوری گـــــزیدی

به دل هـــر لحظه باشـی در کنارم

لقب ده هرچه میخواهی به محمود
به پیش شــــــــاه عالـم هوشیارم
-------------------
اول سرطان 1393 هجری آفتابی
که برابر میشود به 22 جون 2014 میلادی
ســرودم
احمد محمود امپراطور
افغانستان

رها کردی

رهــــــا کردی مــــرا در آتش جنگ
  
مگر رســـــم وفـــــــا این بود یارم
   
امپراطور

قلبِ سوخته ام

نگشتی واقف احوال قلبِ سوختـه ام 

دگر چقــدر کنم عذر و ناله و زاری

امپراطور

ای بخت بد ز دست تو فـریاد می کنم

مخمس احمد محمود امپراطور
برغزل زیبا محترم محمد نعیم ” جوهر “

ای نازنین شود که تقاضــــــــــــــــــا کنی مرا
در جوی عشق ســـــــــــرو سمن سا کنی مرا

با نام خویش اســــــــــــــــم ِ مسمـــا کنی مرا
گر آشنــــــــــــــــــای یک شبی یلدا کنی مرا
شاید غزلســـــــــــــرای غزلهـــــــــا کنی مرا
—————-
چون اشـــک در دو چشــــــــم گهر پرورت منم
یعنی چو جسم و جان همه وقت در برت منم
آیینـــــــــه دار عشقــــــم و روشنـــــگرت منم
در خون فتـــــاده بسمل پشــــــــت درت منم
ای کاش خنــــــــده کرده تماشـــــــا کنی مرا

—————-
میثــاق عشق من بوفا سخت محکم است
روزی  ببینمت بدلــــــــــم شور عــالم است
خاک رهـــی تو در نـــگه ی من محرم است
جان را هــــــــــــزار بار فدایت کنم کم است
آندم که مُست ساغـــــــــــر و مینا کنی مرا

—————-
دار و نــــــــــدارِ زندگی بر بــــــــــاد می کنم
تا اوج چــــــرخ همهمــــه ایجــــــاد می کنم
مرغ شکستـــــــــــــه بال خود آزاد می کنم
ای بخت بد ز دست تو فــــــــــریاد می کنم
بیــــرون اگر ز کوچه ی لیـــــــــلا کنی مرا

—————-
با عطر عشق مهــــــــــر تو را بوسه میزنم
جادوی چشـم و سحِـــر تو را بوسه میزنم
ســــــرو ِ روان و چهــــــر تو را بوسه میزنم
برگ بهـــــــار شعـــــــــر تو را بوسه میزنم
تا آشنــــــــــــای رنگ تمنـــــــــــا کنی مرا

—————-
می از صبوحی دیــگری هرگز نمی چشم
من نـــاز تو بجــــان و دل خود همی کشم
ای جـــان من به بی گنــه خود چرا خشم
هرگز  ز سینــه آتش عشقت نمی کشم
گر خــــاک پای مـــــــردم دنیـــــا کنی مرا

—————-
شانـــــــــــــه زند نسیــــم سحر کاکل ترا
صوت هـــــــــــــــــــزار نغمه سراید گل ترا
خوبان کجـــــــــــــــا توان برسد محفل ترا
شاید بســــوزد آتش شعــــــــــرم دل ترا
گــــر در دل زمانـــــــــه تو رسوا کنی مرا

—————-
اندر دیـــــــــار غــــربت و دور از نظر منم
از فرقت تو ریختـــــــــــــه خونی جگر منم
در بـــــــاغ آرزو شجـــــــــری بی ثمر منم
در کار عشق از دو جهـــــان بی خبر منم
دیوانه  گشته ام  چه دل آســــا کنی مرا

—————-
شور دو عالم است بخدا شور و محشرت
خندیدن هــــــــــا و، جلوه و نـــــاز مکررت
چون من هر آنــــــکه دید شود او قلندرت
بر قطره های اشک پریشـــــان گوهـــرت
خواهم که آشنـــــــــــا، دل دریا کنی مرا

—————-
گوهـــــــر بریز می  بکف ات از دُر دری
ســـــــــرو من و بهار من ای زاده ی پری
دیگر بس است بهر خدا فـکرِ خود سری
خواندم ز نرگس تو معمـــــــای سروری
بی پرده کاش راز معمـــــــــــا کنی مرا

—————-
محمود تا به کی بشمـــد بوی پیـــرهن
ای شمع محفل من و خورشید انجمن
ای یار من ، عزیــــــــز من، ای دلبر کهن
بی پرده گر ز”جوهر”عشقم زنی سخن
سنگسار شیخ و قاضی و ملا کنی مرا

—————-

احمد محمود امپراطور

آوای چکامه ها

کار هنری

لاله و نسرین و یاسمین

شب که با تو من از عشق همسخن بودم

کنـــار لالـــه و نســـرین و یاسمین بودم

امپراطور

شعر و ساقـی و مینا

در خون طپیــــــدم و به تماشا نیامدی

در کــوی این غریبـــــه ای تنها نیامدی

باران شــدی به دامنه ها اشک ریختی

چون چشمــه ســــار جانب دریا نیامدی

بشکست عضــو، عضــو تنم از فراق تو

بهـــــر علاج بی ســــر و، بی پا نیامدی

کردی خمار چشم خود از نشه ای غرور

در بزم شعــــر و ساقـی و مینا نیامدی

من تشنــه ام به دیدن و بوسیدن لبت

پیش عطش گرفتـــه ای شیدا نیامدی

بدنام عالمم من از این عشقت ای نگار

بار ِ به پـــرسش منـــی رسوا نیامدی

گفتــــی که باز آیــــی و دیگر نمیروی

رفتیــــکه رفتــــی و بـــه درازا نیامدی

در مسجد هرچه جستجو کردم نیافتم

گشتــــم مقیــم دیــــــر و کلیسا نیامدی

دیدی که حادثـــات بخاکم فکند و رفت

روی زمـــــانه بهــــــر تســـلا نیامدی

گفتند که بعــــد مرگ بیــایی به تربتم

مُردم ولی چو نفخه ای عیسی نیامدی

در بند کردی محمود یوسف نما خویش

یکبـــــــار دیدنـش چـــو زلیــخا نیامدی
——————-
یکشنبه ۱۸ جوزا ۱۳۹۳ هجری آفتابی
که برابر میشود به ۰۸ جون ۲۰۱۴ میلادی
ســـــــــــــرودم
احمد محمود امپراطور

مجنون و لیلا

به رخ مـــاه تـــو آن زلــف چلیپــا زیبد

منی مجنون شده را همچو تو لیلا زیبد

امپراطور

آفرین بـر قلب عاشق آفرین

عشـــق دارد جلـوه هـــــــای آتشین

آفـــــرین بـر قلب عــاشق آفـــــرین

دل عجب مـرغ ایست کز پـرواز او

آسمانهـــــــا می شود زیـــــر نگین

انتظـــــار یــــــار بس مشــــکل بُوَد

زهـــــر میــگردد بکــــام ات انگبین

یــار خاطــــــر بودنت با دوستــــان

منـــــــزلت دارد به افــــلاک بــرین

کم نگـــردد رزق سایــــل از جهــان

هـــرکجا خرمن بُوَد بر خوشــه چین

حــرص باشد دشمن عــزت به مـــا

این بــلا چون گربـــه باشد در کمین

از تواضـع هـــای ظالـــم هوشــدار

مـــار خوابیــــــــده بُوَد در آستیــن

با بــــدان هرگــــز نگردی همنـــوا

واقعــــــــاً تأثیـــــر دارد همنشیــن

رفتـــی و یــــادی نکــردی یـار من

پس چه شد آن وعــده های آخـرین

گر شکستی دست ما را باک نیست

محمود از قلب شکستــه شد غمین

—————

دوشنبه ۲۲ ثـور ۱۳۹۳ هجـری آفتابی

که برابر میشود به ۱۲ می ۲۰۱۴ میلادی

ســـرودم

احمد محمود امپراطور

دلتنگم

دل تنــگ می شوم به هوای وصــال تو

از این که نیستم خبــر از روز و حال تو
امپراطور

دل دردمند

کو دلی گــــز داغ محرومـــی نباشد دردمند

این جهان یکســـر بود ویرانـه ی رنجیدگان
امپراطور

هرچند که جان در سر کوی تو مقیم است

هرچنــد که جان در ســــر کوی تو مقیم است

به دیــــــدن روی تــو دل و دیــــده یتیم است

امــــــروز بدانـــی سبــب زندگیـــــم چیست؟

از خاطــــــر آن خاطــــره و یـــــاد قـدیم است

دارم به هــــــــوای تو پــــر و بـــال گشـــایی

دانم که در این فاصله ها وحشت و بیم است

من بر ســــر عهــــد تو نـــدارم شک و عیبی

اطــراف تو پر گشتـــــه ز شیطان رجیم است

هـــرچه که بُوَد در رهـــی تو می کنـــم ارزان

تـــا میــخ به دیـــوارم و تـــا مو به گلیم است

در عشق من و تــــــو شک و تـــردید نبـاشد

افســوس در این مسئـله اقبال سهیـم است

با جان و دل و دیده کشــــــم نــــــاز و ادایت

خــــاک قدمت در نگــهء من زر و سیـم است

هرگــــــز نشوی منـــزوی از دشمن بی باک

مرگ همـــــــــگان در یدی خلاق عظیم است

محمود ز وصــــف تو قلـــــــــم بــــــاز نـدارد

الهـــــــام ِ خدای بُوَد و طبـــــع ِ سلیم است

————————-

دوشنبــه ۱۵ ثـــور ۱۳۹۳ هجری آفتــابی

که برابر میشود به ۰۵ می ۲۰۱۴ میلادی

ســـــــــرودم

احمد محمود امپراطور

کوهِ بدخشان

ای زلیخـــا کور شو یوسف به زندان میرود

لعــل سرخ و سبزه از کوهِ بدخشان میرود

آفت از خاک و بلا از آسمـــان سر میکشد

جسمِ در خون خفتـهء ما از پی جان میرود

ظلم و بیــــداد ستمکاران جاهـل بس نبود

که چنین ملت به زیـــــر سنگ باران میرود

قــــــامت ما خم نـگردد از شکست روزگار

از کنـــــار ما اگــــر جمـــع عـــزیزان میرود

می کند تاریخ و استعــــداد تسخیر جهان

تا قیــــامت کی ز ما اهل سخندان میرود

همــــت پامیــــــــر دارد نسل آزاد بدخش

بی کفن با عشق در جمع شهیدان میرود

می طپــد محمود در خون و نــــدارد چارهء

زین خرابات هرکه آباد است ویران میرود
———————-
شنبه ۲۰ ثــور ۱۳۹۳ هجری آفتــابی

که برابر میشود به ۱۰ می ۲۰۱۴ میلادی

سرودم

احمد محمود امپراطور

ز حلقهء چشم مست تو تیر خطا نمی شود

ز حلقهء چشم مست تو تیر خطا نمی شود

غیر تو هیچ کس بمن عقده گشا نمی شود

در طلب تــــو میطپد سینــــــهء دردمنـد من

سعی شبــــانه روز را چون و چرا نمی شود

عشق تو میکشد مرا تا دَم مـرگ سوی خود

آب ز ســـــــر پریده را فــــکر بقا نمی شود

هر چه بجان و دل کنی خدمت مــاه چهرگان

شوخ گریــــــز پای را پــــاس وفا نمی شود

سوختــــه خــام کی شود لایق مجلس خرد

عقل ز دست رفـته را سنجش جا نمی شود

آب شو حیـــات ده تشنــــــهء روزگـــــار را

یخ زده در مقـــــابلت آیینـــــه ها نمی شود

نیست عقیده را سبب مسجد و دیر و خانقاه

تا نشود حضـــــــور دل قبــله نما نمی شود

بوســــــه بخاک دادن جبهـــه مقام و جا بود

چین جبیــن هیچگــاه صـــورت پا نمی شود

جذبــهء شوق می برد آدمی را به هـر طرف

کور عصــا بدست را بنــــــدش پا نمی شود

خواجه به مال جا مشو غــره که باج میدهی

بگذر از این غـــرور خود بنـده خدا نمی شود

خون بـــرود ز دیـده و دل بگداز گــــــر رسد

در کف پـــــای یـــار من رنگ حنا نمی شود

محمود از این حیات ما نفخــــهء صور میدمد

غیر خرابـــــه در جهان قصـــر بنا نمی شود

—————–

یکشنبه ۱۴ ثــور ۱۳۹۳ هجری آفتــابی

که برابر میشود به ۰۴ می ۲۰۱۴ میلادی

ســــــــــــرودم

احمد محمود امپراطور

سلطان عشق

جانــا چه شد که این همه بی اعتنا شدی

رفتــــی و دوست با جمـــع نــا آشنا شدی

خوردی نمــک ولی تو نداستــــی پاس آن

آفت بجــان و جســــم منـــی بینـــوا شدی

آتش زدی به کلبــــــهء آبـــــاد عشق من

دارم عجب که پیـــــروی اهـــل جفا شدی

دادی به بـــاد آن همــــــــگی اعتـــبار من

در چشــــــم مدعی شـــدگان توتیــا شدی

بشکستی دست و پای مرا رفتی با رقیب

پهلوی او به قــــامت ســــروت رسا شدی

سلطان عشق و باهمــــی بودی کنـار من

خجــلت زدای دست نــــگر بی خدا شدی

یعقوب ثانـــی در طلب ات کــــور می شود

یعنی به من تو چهـــرهء یوسف نمـا شدی

باشد جـــــگر ز داغ تو بسیـــار دردمنــد

تنهـــا گذاشتــــــی و ندانــــم کجــــا شدی

بر خیــــز همت کن و بشکن طلسم وهم

اینقدر بی متــــانت و بی غــم چرا شدی

زیبـنده نیست قـاتل محمود گشتــــه ای

شاییسته نیست گر تو چنیـن ناروا شدی
———————
جمعه ۱۲ ثــور ۱۳۹۳ هجری آفتابی
که برابر میشود به ۰۲ می ۲۰۱۴ میلادی
ســــرودم
احمد محمود امپراطور