زن تجلیگاه سُهِش

 

عشق ناب، آن گوهر آسمانی که از سرچشمه‌های ازلی الهام می‌گیرد، در وجود یک زن به اوج زیبایی و تکامل می‌رسد. 

زن، این مظهر ظرافت و عاطفه،

همچون باغی از گل‌های بی‌مثال است

که عشق را به شکوفایی می‌رساند 

و با عطر دل‌انگیزش، جهان را سرشار از معنا و حیات می‌کند. وجودش تجلیگاه سُهِش است که از ژرفنای دل سرچشمه می‌گیرد و به اوج بی‌کرانگی می‌رسد؛ 

عشقی که در پاکی، جلال و جمال و ازمت ریشه دارد

و در آغوش گرمایی که زن به هستی می‌بخشد، به کمال دست می‌یابد. 

در حقیقت، زن، با قلب لطیف و دستان سحِر آفرین خود، عشق را نه‌تنها آیینه‌ دار است، بلکه آن را به هنری بی‌انتها بدل می‌کند که در هر گوشه از زندگی می‌درخشد.

نگارنده: 

#احمد_محمود_امپراطور 

برگریزان ۱۴۰۳ خورشیدی

#عشق 

#زنان 

#زندگی 

#women 

((سُهِش )) احساس

((ازمت))  باوقارتر - آهسته تر