آه من
به قلم احمد محمود امپراطور:
آه من، آکنده از درد است،
گویی زخم‌های کهنه بر بستر جان تازه شده‌اند.
روح من، در تنور ناملایمات می‌سوزد،
هر شعله‌اش، حکایتی از صبر و سکوت.
زمان، مرهمی نمی‌شود،
و لحظه‌ها چون خنجر،
بر عمقِ زخم‌هایم می‌نشینند.
اما من، در میان خاکستر خویش،
دانه‌ای از امید را می‌جویم،
شاید که فردا،
آغازی دوباره باشد.
----------
برگریزان ۱۴۰۳ خورشیدی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر