واژگان شعر!
چون جویباری زلال از افق های
روشن عشق و حکمت می‌جوشند
و همچون انوار سپیده‌دم،
دل‌های مشتاق و جان‌های خسته را
به آرامش و نور می‌سپارند.
هر واژه، ستاره‌ای است
که در کهکشان بی‌کران خیال می‌درخشد
و مسیر اندیشه را به روشنی هدایت می‌کند،
و هر مصرع، جاده‌ای است که آسمان بی‌انتها را به زمین حاصل خیز احساس پیوند می‌دهد.
سرود های لطیف و ژرف، با سادگی دلنشین خود،
رازهای نهفته ای هستی را آشکار می‌کنند
و همچون چشمه‌ای زلال، روح‌های تشنه را
از سرچشمه ای معنا و معرفت سیراب می‌سازند.
شعر، هنری است که با موسیقی واژگان، محال را ممکن می‌سازد و زیبایی‌های گمشده را از پس پرده ای ابهام
به روشنای حقیقت و شهود می‌آورد.
-------
نگارنده:
احمد محمود امپراطور Ahmad Mahmood Imperator
پاییز ۱۴۰۳خورشیدی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر