#سخن_شاعر
آرزومندم روزی فرا رسد که انسان‌ها
از حس بدبینی و انتقام‌جویی، که همچون زنجیری
بر گردن جان و روح آنان سنگینی می‌کند، رهایی یابند.
نور معرفت و شفقت، دل‌ها را روشن کرده
و جای کینه و سوءظن را، عشق و درک متقابل بگیرد.
روزی برسد که انسان، نه در پی زخم زدن،
بلکه در پی مرهم گذاشتن باشد؛
نه در سودای انتقام، بلکه در آرزوی بخشش.
و جهان به گلستانی از امید، مهربانی و آرامش بدل گردد،
جایی که صدای نفرت خاموش
و نغمه محبت جاودانه شود.
نویسنده:
احمد محمود امپراطور Ahmad Mahmood Imperator
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر