گنج شایگان رادیو آشنا صدای امریکا

گنج شایگان میزبان احمد محمود امپراطور!

چهارشنبه شب مؤرخ بیست و یکم ماه اکتوبردربرنامه گنج شایگان

صدای امریکا قراراست میزبان شاعر جوان ، ارزشمند و فرهیخته احمد محمود امپراطور باشیم.

شعر امپراطور سرشار از زيبايی و ظرافت های شاعرانه است

كه در چند سال اخیر نفوذ كم نظير در بين مردم ،

شعرا و ادبای معاصر از طریق رسانه های اجتماعی پيدا كرده است،

اين شاعر جوان با خلق آثار خواندنی و دل انگيز برگ های

زرينی به ادبيات پارسی دری افزوده و باعث رونق بيشتر آن

دربين جوانان و اقشار تحصيلكرده شده است. علاقه وافر او به

شعرحضرت بیدل، قافله سالار سخن را میتوان از مخمس های

او دریافت ، رباعی و غزل نیز مشخصه شعر امپراطوراست

که وی با تسلط كم نظير راه را برای ورود جوانان ادب دوست

و شعرسرا به سوی اشعارمتقدمین بازمیکند.

در جوابِ جوهــــــرِ ملـــک سخن

هــر کسی را تابِ نیسانی کم است

آنچـــــه را محمود میـــدارد بیــان

گفتــه هایش را پشیمانی کم است

امپراطور

فراموش نکنید چهارشنبه ساعت ده و بیست شب به وقت افغانستان برنامه گنج شایگان رادیو آشنا صدای امریکا

گنج شایگان رادیو آشنا صدای امریکا

لیلما حبیب عظیمی

ایالات متحده امریکا

دکلمه امپراطور

شیـــــــر ژیان

بازوی قـــــــدرت است که توان موج میزند
فـــــر و شــــــکوه ز کـوه گــــران موج میزند
حماســه آفرینـــــــی عشق است چراغ را
تـــــــا در نبــــــــــرد تــیر و کمان موج میزند
مـــــــا را غـــــرور و غـیـرت کاذب به باد داد
شــــوری که در تمـــــــام جهان موج میزند
یــــــــــکروز آتشیـــــــــم و دگــر روز کوه یخ
شرمنــــده گی به این نوسـان موج میزند
دستهـــــا امیل گــــــردن بیگــانگان شدند
موج شــــــکایت از همــــــــگان موج میزند
دین در مضیقـــه ی جهـــلا رفته است فرو
قـــــــرآن به رکن ســـــوره پران موج میزند
شیطان وقـــــــار میخــــــــرد امروز از مَلک
ننـــــــگ شــــرف ز بوالهوسان موج میزند
از زیــــــــر جامــــــــه های خرافاتیــان دون
رنگ گنــاه به شــــرح و بیــــان موج میزند
تلقیــن شد، دست تکدی به خاص و عام
در خطــــــه ی که نامــــــــوران موج میزند
شمشیر عدل رفته فـــــــــرو در نیام خوف
زهـــــــــــــــرِ زبـــان بدنصــــبان موج میزند
پیغام بخردان به شبی سرمه خفته است
نضـــج سخن ز گنـــــــده دهان موج میزند
روبـــــاه حیـــله گر چقـــــدر حیله سر کند
در کشـــوری که شیـــــــر ژیان موج میزند
شد عـــامل بد امنــــی  درین ملک پا غیر
ســودی ندیده ایـــــــم و زیـــان موج میزند
تاکی به خون بخوابــی تو ای مـــادر وطن
در دامن تــــو نســـل جــــــوان موج میزند
هرچند نمـــاند ناخلفـــان بر تو نام و ننگ
تاریــــخ تـــــو بنــــــام و نشان موج میزند
محمـــود را ز گفتـــــــــه بُوَد درد بیشتـــر
در سینه اش چنیــن سخنـان موج میزند
------------------------------
یکشنبه 19 عقرب 1392 هجری خورشیدی
که برابر میشود به 10 نوامبر 2013 میلادی
ســـــــــــــــــــرودم
احمد محمود امپراطور

ترا تنهــــــای تنهــــا دوست دارم

با سپاس فراوان از آهنگساز و آواز خوان محبوب و مستعد کشورم
جناب محترم هدایت " محمود"
که با لطف بیکران شان شعر مرا با ظرافت و زیبا ویژه آهنگ ترتیب نمودند.
خواستم از طریق این دریچه به شما سروران گرانقدر تقدیم کنم.
----------------------------------------
ترا تنهــــــای تنهــــا دوست دارم
ترا امــــروز و فـــــردا دوست دارم
ترا از هر چــه بهتــــر می پسندم
ترا چون پیــــر و مـولا دوست دارم
ترا از عاشقـــــان، عاشق ترم من
ترا تا حـــــد یکتـــــا دوست دارم
ترا مانـــده ای لعــــلِ بدخشـــان
ترا تا هست دنیـــــا دوست دارم
ترا من می پرستـــــم سرور نازم
ترا در خواب و رویـــأ دوست دارم
ترا ای گیســــو افشـــــان دلآرام
ترا پنهــــان و پیــــدا دوست دارم
ترا روشن تــــر از مهتـــــاب بینم
ترا خورشیـــد زیبـــا دوست دارم
ترا دل خواهـد وجان خواهد و روح
ترا شـــورِ نفس هـا دوست دارم
ترا مجنون شـــدم میــدانی یا نه؟
ترا ماننــــد لیــــــلا دوست دارم
ترا ایمـــانِ ملـــکِ عشـــق دانم
ترا بهـتر ز تقــــــــوا دوست دارم
ترا در بستـــــــرِ آرامشــی شب
ترا با شعــر و معنــا دوست دارم
ترا جان خـــودم میـــــدانم و بس
ترا شـــرحِ معمـــــا دوست دارم
ترا محمود می خواهد شب و روز
ترا تا ختــــــم پهنــا دوست دارم
______________________
چهار شنبه ۱۵ دلو ۱۳۹۳ هجری آفتابی
که برابر میشود به ۰۴ فبروری ۲۰۱۵ میلادی
ســــــــــــرودم
احمد محمود امپراطور
کابل/افغانستان

مشکل اینجاست.!

مشکل اینجاست.!
غلط نبودم؛ دروغ نگفتم، خیانت نکردم
که امروز بمن باور ندارند.
امپراطور

پیمــــانِ قرآنی

بجواب غزل ناب شاعر والاگهر اکه عزیزالقدرم محترم محمد نعیم جوهر

_______________

دلبــــرم را عشقِ طوفانی کم است

نخـــره ها و کاکل افشانی کم است

دوستــی هـــــا در جهان بازاری شد
یـاری و پاســــی نمکدانی کم است

در زبــان هــــــر کس زند لافِ وفــــا

آشنــــا و دلبــــــــرِ جانی کم است

اعتبـــــــاری نیست در گفت و عمل

وعـــــده و پیمــــانِ قرآنی کم است

زخــــم ما تازه کنـــــد مرچِ فســــاد

نوشــــــدارو های درمانی کم است

زیـــــرِ نامِ مذهب و اســـــلام و دین

آنچه می بینی مسلمانی کم است

نالــــه می جوشد زخــــاک میهنـم

دشمنِ مـــــا را پریشانی کم است

دزد نامــــوسِ وطن چـــوکی نشین

قاضی و فرمـــــانِ زندانی کم است

بر دمـــاغِ سفلـــه ای قــــدرت طلب

آرزوی خانـــــــــه سامانی کم است

سفــــره ای ملت ندارد نـــان جــــو

خیـــال پلو از آش و بولانی کم است

مــال پاکستــــان و چین عالم گرفت

ارزشِ امــــــوالِ جاپــــانی کم است

تا جفنگِ شعـــــر نـــــو مرسوم شد

نکته سنجی و سخندانی کم است

آتش فرخنده زیـــــــــارت را بسوخت

حرمت بابای کیــــــــدانی کم است

ریشه کن شد باغ از دست شــــریر

چهارمغــز و توتِ تیشکانی کم است

درس می باید گرفتـــن از غـــــــرور

جرأت شاهـــدخت کوبانی کم است

زاغ آمـــــــد جای قمــــری بــــال زد

کبک را صـــوت و خرامانی کم است

لب کشال و منقــه بینـی شد فزون

مه رخِ زیبـــای شغنـــانی کم است

رهزنـــان تا جا گرفت در کوه و دشت

خیمه هـــــا و نای چوپانی کم است

مجلس رندانه شـــــده رقص و قمار

صوفیــــــان پاک و عرفانی کم است

بس خذف پوشی شده رسم و رواج

لاجـــــوردِ نغـــــزِ یمگانی کم است

قاتل و جانی به غـــرد همچـــو گرگ

مرحمت در جسم حیوانی کم است

قلب من میســــوزد از جـــرم و خطا

راست گویم عیب پوشانی کم است

در جوابِ جوهــــــــرِ ملـــکی سخن

هــر کسی را تابِ نیسانی کم است

آنچـــــه را محمود میـــــــدارد بیــان

گفتــه هایش را پشیمانی کم است
************

سه شنبه 19 جوزا 1394 هجری خورشیدی

که برابر میشود به 09 جون 2015 میلادی

سرودم

احمد محمود امپراطور
کابل/ افغانستان

لعل بدخشانی

به استقبال بیت زیبای سلطان سر زمین عشق

جــوهــرا در قـیــمـتِ ایـن فـــرد تــــو

گـر دهـم لعـــــلِ بدخشانی کــم است

احمد محمود امپراطور

--------------

شاهی ما را تختِ سلطانی کــم است

لــشکــرِ دورانِ عثمــانی کـــم است

رستــــــمِ دوران مــــا را دوسـتـــــان

دخـتــرِ شاهی سمنــگـانـی کــم است

تــا نـفـس بـاقیــسـت در آ غـوشِ دل

صـد شکایـت از پُـریـشانی کم است

دوسـتان در قصـر شـهنـشـاهی زمـان

نغمــه خوانی و غزلخـوانی کـم است

هرکجا جهل است و جاهل بی شمار

ارزشِ ولای انـســانـی کــــم اســت

در دلِ خــــوبـــــانِ دورانـــم هــنـــــوز

دشمنـی بـانفسِ شیطانی کم است

در مـیــانِ داشـتــه هــای جــوهـــرم

ِدفـتــر و دیـوان خـاقـانـی کــم است

جـوهــرا محـمـــود خـود را الحقــــــــا

خوانم اش گـر بیـدلِ ثـانی کــم است

-----------

محمدنعیم جوهر

آلمان

09/06/2015

سقف بشکست و فروریخت دری خانه ای ما

سقف بشکست و فروریخت دری خانه ای ما

مهـری کم مهر، سیاه بسته ز کاشانه ای ما

هـــر کجـــا است نشـــان از دلِ دیوانه ای ما

 بوی خون می بدهــــد آب و گِل و دانه ای ما

 زلف این هستی کلاویــز شد از شانه ای ما

---------------------------

برف  بیـــداد ز یکسوی و غــم از سوی دیگر

آتش خصــم ز یکسوی و بـــم از سوی دیگر

شــــام تاریک ز یکسو عــــدم از سوی دیگر

دود این نالــه بلنــــد دم، بدم از سوی دیگر

پس کجا خفتــه همان زیـــورِ شاهانه ای ما

---------------------------

شاعـــران زیـاد ولـــی شاعــــــر دیوانی کو

 بیـــدل و حافــظ و فــردوسی و خاقانی کو

سعـــدی و مولـــوی و صـائب و کاشانی کو

عاصــی و عشقـــری و کابلــــی و فانی کو

چه جفــــایی شـده در مجلس رندانه ای ما

---------------------------

دیـــر ســـال ایست که از یـــار نداریم سراغ

من و تنهایی و این گوشه ای متروکه ای باغ

با گل زرد و دم ســـــرد کنــــم تــــازه دماغ

روشنــایی به تهی  بال که بُــرد است چراغ

شمـــع مدفـــون ز خاکستــــرِ پـروانه ای ما

---------------------------

نیست آن بـاده که تا ســـر کشم از جام ازل

تا کنــــم تــــازه دل خویش به انــــــواعِ غزل

دفتــــرِ عشق دهــــم زینــــــت اوزان و مثل

برسانــــم پیء خود تــــا به دری قصـــرِ امل

سکرِ امیــــــد برون جسته ز شاهدانه ای ما

---------------------------

قصــــه ای هجـر من از حادثـــــه باید پرسید

ز جفـــــای دو جهـــــان رنگِ رخـــم باید دید

به ســــرِ طالـــــعِ من چـــک زده باید خندید

از کجـــــا و به ســـــری عهـــدِ که باید امید

یار دیـــــروز وفـا کشتـــــــــه و بیگانه ای ما

---------------------------

زهـــر کین می کشیم هر جای بمثل عقرب

فـارغ از انس و فرو رفتــــه  به شوق مذهب

همگــان در طلبی شهـــرت و نــام و منصب

به سر زار و ضعیـــف یکسـره داریـــم غضب

این بود؟ حاصلـه ای قـــوت مـــــردانه ای ما

---------------------------

زاهـــــد اینجا نرسد فکــر تو با طبـــع سلیم

منی پیرانـــه ســر و دوستـــی با یــارِ قدیم

عطـــر فـــردوس رســـد با گل جنـــات نعیم

تو و آن صوفــی و شیــطان بمن است رجیم

دور رو تــــا نکنــــی رنجــــه تو جانانه ای ما

---------------------------

دل به دریایـــی که افتـــــاده به ماننـد حباب

آسمـــان تیــــره شده در نظـرم مثل سحاب

صوت بلبل به در گوش من است همچو غراب

آی پیمانــــه زنیــــم بـــاز ازان بـــاده ای ناب

محمود اینجا ز جگر پختــــــه پرهیزانـه ای ما

---------------------------

یکشنبه 17 جوزا 1394 هجری خورشیدی

که برابر میشود به 07 جون 2015 میلادی

ســـــرودم

احمد محمود امپراطور

کابل/افغانستان

دل نگران

خیلی وقت است که از دل نگرانت باشم
چشم بر جلوه ای آن سـروِ روانت باشم
امپراطور

انسان در هنگام نیازمندی تنها می ماند.

انســان
در هنــگام نیازمندی
تنهـــــــــــــا
می ماند.

امپراطور

نامه بدوستان

درود بدوستان و عزیزانم که قلباً نگران من بودند
همچنان به آنانیکه لطف کردن و نسبت بمن چیزی های
نوشتن که گویا من در شفاخانه هستم
و در میان مرگ و زندگی قرار دارم.
دست شان درد نکند به نوع آنها هم
در یاد من بودند، وقت گذاشتن و مطلب نگاشتن
گویا دشمنی کردند ولی من لطف پنداشتم.
من در کابل هستم درست در  منزل خودمان
و در  سلامت کامل بسر میبرم،
 مصروف پرورش گل و گیاه. مدت ها
بود که باغچه حویلی رنگ کویر گرفته بود..
از چندی بدینسو خرابه های دل را ترک کردم
چون هر چه کوشیدم ویران و ویران تر شد
و به متروکه  باغچه خشکیده ای منزل مان سر زدم
و  بی درنگ برای آبادی و شگوفایی اش
عرق ریختم و دستانم را با گهر آبله مزین کردم.
بعد از گذشت 17 روز، شب گذشته
شعری در سبک مثنوی برایم الهام شد
  و این گواهی بود که دوباره بدوستان  صفحات اجتماعیم برگردم.
بدینوسیله از فرد فرد  سروران  که لطف نمودند
پیام گذاشتن، ایمیل کردند و تماس تیلفونی گرفتـند از صمیم قلب
تشکر می کنم.
با احترام
احمد محمود امپراطور
کابل/افغانستان

زندگی

زندگی محمـــولـــــــــه ای آوارگی
زندگی نـــا شـــادی و بیچــــارگی
زندگی یــــک عـــــالمــــی از آرزو
زندگی  خاکستــــــری از آبـــــــرو
زندگی دیـــوانــگی هـــا و جنـــون
زندگی خفتـــن میــان خاک و خون
زندگی آهنــــگ تقــــدیر و تــلاش
زندگی پیوستـــه در فــــکر معاش
زندگی عاشـــق شـدن با یک نگاه
زندگی جستــــن به پـــرواز رفـــاه
زندگی حرص طمـــع خـــوار عظیم
زندگی ره کــــار با عقـــــل سلیم
زندگی دنیـــایی وحشت هــا و راز
زندگی هنگامـــــه ای سـوز و گداز
زندگی کشــــور گشـــای نیستی
زندگی ســــالاری نیــــکو زیستی
زندگی پیــــوند عشــــق ناتمــــام
زندگی آن حاصــــل نا پُختــــه خام
زندگی عطـر طـــــراوت های شوق
زندگی گلبــــرگ هــــای اهل ذوق
زندگی آتــش گرفتـــــن در نبــــرد
زندگی تنهـــا شــدن با کوهی درد
زندگی رنــــگِ زمستــــان و بهـــار
زندگی دُر دانــــــه ای عالــم شکار
زندگی رفتــــن به بیــــرون حــــرم
زندگی بیـــــدار گشتـــــن در عدم
زندگی دل بـُـــــــردن و دل باختــن
زندگی بــا هیـچ، هیـچ اش ساختن
زندگی پیمانــــه هـــای بی شـراب
زندگی نـــادم شـــدن بیـــن سراب
زندگی چرخنـــده ای بی پـــا و سر
زندگی شـــاخِ درختـــی بـی ثمـــر
زندگی رفتــــن ز خـود تا مـــــرز دل
زندگی تا فــــرق باشـــد پـــا به گِل
زندگی آن لحظــــه هــــای بی انس
زندگی نبُوَد بجــــز حـــرص هــــوس
زندگی استــــاد معنــــی های و پند
زندگی ســـودی فــــراوان و گـــــزند
زندگی آن جــــاده ای پر شــر و شور
زندگی بـــا تــــرس بنمــــودن عبــور
زندگی دانشــــــوران بـــی ســـــواد
زندگی کـــم بشمــــری باشـــد زیاد
زندگی نیـــک و بَــد اش باید شناخت
زندگی با هر کدامش ساخت، ساخت
زندگی آن رنـــگِ خشـــکِ بــی دوات
زندگی کوهـــی گــــرانِ بــی ثبــــات
زندگی اشـکِ خوشـــی و ناخوشــی
زندگی تــا زنــــده ای بـــاری کشـی
زندگی شیــرین ترین، شیــرین ترین
زندگی تکـــــــرار آهـــــی آخــــــرین
زندگی فـــــورانـــی آب در صعــــــود
زندگی واپــــس فتـــــادن در سجـود
زندگی محمــود رفتــــــن از جهــــان
زندگی پـــــــرواز ســـــوی آسمـــان
--------------------------
یکشنبه 10 جوزا 1394 هجری خورشیدی
که برابر می شود 31 می 2015 میلادی
سرودم
احمد محمود امپراطور
کابل/ افغانستان

لیـــلیء شوق

سر و جان میدهم ات باز مرو لیلیء شوق
که ز من اشتـــر و این بانگ درا می رنجد
امپراطور

قـدم گــذار ز اقلیــم آب و رنگ برآ

قـــــدم گــــــذار، ز اقلیـــــــم آب و رنگ برآ
بســــانِ تیـــــــر از این خوابــــگاه جنگ برآ
شــــرابِ عقـــل به پیمـــانه ای ادب برسان
ز جــــام ِ ساقـــی و خمیــــازه ای ترنگ برآ
تنــــت به زیــــور انسانیـــت بــده صیقــــل
مشـــو چـو دیــــو و دَد از هیــــکل دبنگ برآ
شــرافتِ دو جهان خواهـی مردِ همــت باش
ز های و هـــوی خرافـــاتِ رســـم و ننگ برآ
بهـارِ صـــورت و، نازی که مانـــده پــا بر جا
صفــــا کن آیینــــه از خـود پـــرست زنگ برآ
زمانــــه در گـــذر و عمـــر می کند تعجیـــل
توهـــم شتـــاب کـن از ورطــــه ای درنگ برآ
جهان به معنـــی حرف و سخن گلستان کن
دری گشـــــای ز لفـــــاظی و جفنــــگ برآ
قناعت ار کنـــی یکقطره، چشمه و دریاست
ز شـــوقِ بحــر و محیـطی پــر از نهنگ برآ
گر عافیــت طلبی چشـم و گوش خود بر بند
سفر به دل کـــن و از بانـگ دَنگ، دَنگ برآ
خیـالی نـــازک و طبـــعِ درشت نایــد ســـاز
تو شیشـــه ای و از این همـرهان سنگ برآ
به عشق پاک تو جان داد و خاک شد محمود
چو مـــوجِ لالـــه ســـری قبـــرِ او قشنگ برآ
--------------------------
شنبـــه 26 ثــور 1394 هجری خورشیدی
که برابر میشــود به 16 می 2015 میلادی
سروده ام
احمد محمود امپراطور
کابل/ افغانستان

گاهی دروغ از حرف واقعیت هم کرده قابل باور است

سخن کوتاه:

گاهی دروغ از حرف واقعیت هم کرده قابل باور است.

امپراطور

عاشقانه ها

شب زلف یــار بود و دو دستـــم چو شانه ها
راز و، نیــــاز و، حـــرفِ دلـــی عــاشقانه ها
امپراطور

فرزند نیک حاصله ای رنج مـادر است

تخــم نیـــکو ز کشـتِ پدر میشــود پدید
فرزند نیک حاصله ای رنج مـادر است
امپراطور

عرش آرزو

شب زلف یار بود و دو دستـــم چو شانه ها
راز و، نیــــاز و، حـــرفِ دلـــی عــاشقانه ها
عطـــر خوش و هــوای بهارش به من رساند
کردیم شـــروع قصـــــه ای دور و فسانه ها
آبــــــاد ساختیــــــم به خـود عــــرش آرزو
انـــــدر خیــــــــال خوب تــــرین آشیانه ها
پیچیــــدیم همچـــو شاخِ گلِ نستـرن بهم
گـــردید عشق مــان به نـــوعِ جــاودانه ها
تـــا لب گذاشتــــم به لب لالــــــه گـون او
از ســـر بـــرفت رنـــج و غمـــی تازیانه ها
با بوســه هــــای خـود بدنش گرم ساختم
دیـــگر نمـــاندمش کـــه نمــــاید بهانه ها
بگـذاشت تــا زنــخ ســری بــــازو و گردنم
بخشیــــد لـــذتِ دو جهــــان را، ز چانه ها
قلبم ز مستـی هر سو پر و بال می کشید
در بستـــری نــــوازشِ چنــــگ و چغانه ها
شـــد بیقـــرار صیــدِ خــودش را به دام داد
صیــــاد من گــــرفت به تنــــازل نشانه ها
مـوجی طپیــدنش نوســانِ عجیــب داشت
در هــــر نفس بخوانــــدی برایـــم ترانه ها
جــــا داد تا شـــراب کهن ســـاله را به دل
آبِ گهـــــر ز صــــورتِ او زد جـــــوانه ها
چشمـــان مست او ز سرِ شوق بُد خُمــار
اشکِ خوشی برفتــی چون دُردانه دانه ها
گشتیـم هر دو غـرق در ابحـــار عشق هم
صـاحب بودیـــم هستی مُلــک و خزانه ها
محمود در سرای بهشت اش بخـواب رفت
پایـــــان نداشت منـــزل عشق و کرانه ها
-------------------------------
پنجشنبه 17 ثور 1394 هجری خورشیدی
که برابر میشود به 07 می 2015 میلادی
ســــرودم
احمد محمود امپراطور
کابل/افغانستان

شرمنده به پیش اهل ایمان باشی

شرمنـــده به پیش اهــل ایمان باشی
افتــــاده به رنــج و قیـــد زندان باشی
 تا آب بنوشــی سینــــه ات پاره شود
در آتـش غـــم کبـــــاب و بریان باشی
جــز مـرگ دگــر نیـــابی دارو به جهان
همــــرای اجـل دست و گریبان باشی
انساج لحـــاف و بالشت گـــردد خـــار
تن پـــوش تن از آبلــــــــه باران باشی
ســـر را بزنــــی به سنگ و فریاد کنی
در روز خوشت شکستــه دندان باشی
دست و، کمر و سرت شود بی فـرمان
استــــاده شوی چو بیـــد لرزان باشی
عمرت چو خضر شود غمت چون یعقوب
تــا زنـــده ای در عـــذابِ وجدان باشی
در جــــای عـــرق خـون بـــرود از بدنت
از بوی بـــد ات همیشــــه نالان باشی
بیــــزاری بجویی از  رهی صـــدق صفا
در فعـــل ذنـوب گــــرم و چالان باشی
بیــــرون بکنند تــــرا به هر جـا که روی
آواره و گشنــــــه در بیـــــــابان باشی
در عطسـه ای کودکان بتــرسی چو بلا
 چون شپـــــره از نـــــور گریزان باشی
بگداختــــه گردد جگــر و قلبت همیش
زیــــر چکشی غصـــه و سندان باشی
دستت به تـکدی پیش گــــردد هــر جا
در جمـــعِ لئیـــم و جیره خواران باشی
تا آبـــــرو گویـــی آب ات از دیــــده رود
آشفتـــــه و نــــادم و پشـیمان باشی
دیــــگر نشـــوی تو رو بـــرویی محمود
از نیــــم جو تــــو پسـت ، ارزان باشی
-----------------------
دوشنبه 14 ثور 1394 هجری خورشیدی
که برابر میشود به 04 می 2015 میلادی
سرودم
احمد محمود امپراطور
کابل/افغانستان

دیگی مردمی دانا، دیر جوش می آید

دیگی مردمی دانـــــا، دیر جــوش می آیــــد
هـر کجا صــــدا باشد، کاسـه هــای خالی را

امپراطور

عزتِ فِـزون باشـد، زاده ای حلالی را

عـــــزتِ فِـــــزون باشـــــد، زاده ای حـلالی را
بــــا خـــود هــــر کجــــا دارد، مکتـب تعالی را
کارگـــاه این گــــردون، هـرکه را دهـــد منصب
مسنــــدی گِل و لای است، کـــوزه و کلالی را
عمــــر رفتـــه ای خود را، زندگـــانی بشماریم
جشن ماتـــم و درد است، ختم ماه و سالی را
کی سفیــــد میـگردد، بخت تـــار و تنــگی مــا
رنــج آب و صــابــون است، زنـــگی و ذغالی را
جنس هــرزه در بـــازار، پیش سفــله دارد جـا
دخــلِ از قســـــم باشـــد، دکــــه ای بقالی را
سگ گــــرنده میــگردد، در قــــلاده و زنجیــــر
با سخن نگـــردد راست، شخــص بدسگالی را
دیگی مردمی دانـــــا، دیــــر جــوش می آیــــد
هـر کجا صــــدا باشد، کاســــه هــای خالی را
شیــــر از غــــرورِ خود، استخـــوانِ همت خورد
شهـــــــرتِ دگــــر افتــاد، حیـله ای شغالی را
از هنــــر مگو اینجـــا، از ادب مپـــــرس هرگـــز
ز هـــر چه کـــرده پیش آید، نقش ...یه مالی را
هــــر نفــس زنــــد در دل، آتشِ قمـــارِ مـــرگ
طــاس عشــق مـی بــــــازد، رنــگِ چاروالی را
تنگ گشتـــه است اوزان در سخن طـــرازی ها
نکته سنـــج کـــم باشد، بـــزمِ قیــل و قالی را
نی فسانه شد برخلق، رود و چنگ دیگر نیست
ســـاز مانــــده و میـــدان، نعـــــره ای قوالی را
آب اش آبلـــــه باشد، مُـــــزد شست نــان جـو
خورد و نـوش دیگر نیست، سفــره ای جوالی را
در جهــــان رنگ و بو، محمـود ار کننـــد پرسان
مـی پسنـــد از هـــــــر چیـز، طـــرزِ اعتدالی را
-----------------------------------
بامداد جمعه 11 ثور 1394 هجری خورشیدی
که برابر میشود به 01 می 2015 میلادی
سرودم
احمد محمود امپراطور
کابل/افغانستان

هر روز قیامت بُوَد هر لحظه ای محشر

هر روز قیــامت بُوَد، هر لحظـه ای محشر
بایـــد که ز مـوی ســـــر و ناخن شنوا بود
امپراطور

سوگند

نور چشمی و قوتِ قلبم
به کرامات کبریا سوگند
امپراطور

در قلب منی گم شده همسـایه خدا بود

در قلب منی گــــم شده همســـــایه خدا بود
بیـــگانه جـدا، دوست جـدا، عشق جـدا بود
آنچــــه که در این عالــم هستی نشد از من
مهـر و کـرم و لطف خوش عهد و وفا بود
در بحـــر خـیالات جنون خیـــز من هر دم
هـــر یک طپش قلب و نفس بانگ درا بود
شیـــــــرازه ای جنـــات برین شد عمل من
این جود گـــــران از کرم صدق و کفا بود
هر روز قیــامت بُوَد، هر لحظه ای محشر
بایـــد که ز موی ســـــر و ناخن شنوا بود
گل پیـــــــرهن خود بدرد، در چمـن شوق
بلبل ز غمـــی پـــاره یخن نوحه سرا بود
حاصل نشد از آب سرشک مزرعه ای سبز
هر چنــــد که خون دل من مشک سقا بود
در چشـــــم گهر پروری معشوقـــه پرستم
سنــــگ ره و گـــرد قدمش رنگِ طلا بود
حاسد نخــوری غبطه تو از طالـع محمود
در قسمت اش از روز ازل طبـع رسا بود
----------------------------
بامداد جمعه 04 ثور 1394 هجری خورشیدی
که برابر می شود به 24 اپریل 2015 میلادی
ســـرودم
احمد محمود امپراطور
کابل/افغانستان

از گلشن تـو با نگهي چار ميروم

از گلشن تـــو با نگهـــي چـــار ميروم

با يک جهـان غصـــــه و ادبــــار ميروم

ديـگر مــرا تحمـل رنجي فـراق نيست

از خويش فارغــــم کن و بگــذار ميروم

اين سر که لايق سري زانوي تو نشد 

بهــــر نوازشش به ســـري دار ميروم

آغوش من ترانــــه اي تنهاي سر دهد

دردم بــده به عشق ســـــزاوار ميروم

در باور و يقين من هستــي چو ابتــدا

اين را بــدان که سخت گرفتــار ميروم

صحــرا نشين و باديــه پيما شوم دگر

ناليـــده من ز کوچــــه و بـــازار ميروم

در بين آتش است جگر و قلبِ عاشقم

گــوي که پـا برهنــه ســـرِ خار ميروم

دامــان من که پر شــده از خون انتظار

بس باشــدم از اين گل و گلـزار ميروم

جور آمدم بدرگه اي دارالشِفاي عشق

افسوس زخــم خـورده و بيـمار ميروم

در دامن کفن سـر خود مي کنــم پناه

شرمنـــده پيش خــالقِ جبـــار ميروم

تن پوش قبر من کنيد از لاله اي سياه

تا حشــر در غـــم تـو عــــزادار ميروم

حرفِ دلِ شکستـــه اي محمود را شنو

از اين جهـــان به عالــم اســرار ميروم

----------------------------

بامداد سه شنبه 01 ثور 1394 هجري خورشيدي

که برابر مي شود به 21 اپريل 2015 ميلادي

احمد محمود امپراطور

کابل/افغانستان

بیان معرف اندیشه است

سخن کوتاه:

بیان معرف اندیشه است

امپراطور

درد و رنج

این جهان باشد چو صحرای سپنج
تازه میگردد به هرجــا درد و رنج

امپراطور

این جهان باشد چو صحرای سپنج

این جهان باشد چو صحرای سپنج

تازه میگردد به هرجــا درد و رنج

بی خبــــر از بود و نابودیـــم مـــا

خفته ایم چون مـــار در بالای گنج

زنده گی استــــــاد معنی های جود

مرگ باشد لعبـــت خمیــــازه سنج

پیره زال ســر خوشِ بی بند و بار

خورده عالــــم را به انــواع تغنج

هــــر نفس فریـــادی ملکِ نیستی

ما هنــــوزم در غم این چار و پنج

تا زبان غنچه مان بشگفتـــه است

میشویم شیـــــرینی لب هـــای منج

بی شمار اینجـــــا رود از ما حیات

عمــــر را کی باشــــدی حد و بلنج

چرخ گردون است عقاب تیز چنگ

صیــــد هستی را کنـد ماننـــد ونج

یک نفس را امتیــــــــاز زندگیست

بگــــذر از این بــاده ای ناب کلنج

عاقبــــت محمود از این اجتمــــاع

عزم طیــــران میکند در کوی دنج
----------------------
بامداد دوشنبه 24 حمل 1394 هجری خورشیدی
که برابر میشود به 13 اپریل 2015 میلادی

ســــــــــــــرودم

احمد محمود امپراطور

کابل/افغانستان

1- سپنج = خانه موقت.

2- تغنج = ناز و کرشمه

3- منج = زنبور

4- بلنج = مقدار ، اندازه

5- ونج = گنجشک

6- کلنج = خودستایی ، تکبر

7- دنج = جای خلوت و آرام

مادر

مادر
همان بهشت است
که خداوند آنرا وعده داده..

امپراطور

مشاعره با شرح و بیان

درود بدوستان عزیز و سروران گرانقدر.!
بتاریخ 16 ماه حمل 1394 هجری خورشیدی با شاعر والاگهر کشورم
جناب محترم محمد نعیم جوهر تماس تلفونی داشتم
ساعت بوقت افغانستان حدوداً 3:30 دقیقه بعد از چاشت بود.
در جریان مکالمه یادی از غزل چند سال پیش خود نمودن که
خاطره خیلی جالب و نگران کننده داشت.
گفت شب غزلی سرودم و برای یکی از دوستان که در ایالات متحده امریکا زندگی میکرد
ذریعه تلفون به خوانش گرفتم و فردای آن روز به وظیفه رفتم.
خانم که مسؤل بخش  ترتیب و پاک کاری منزلم بود بعد از رفتن من
به خانه آمده و همه گوشه و کنار اتاق ها را مرتب ساخته
در ضمن چشمش به کاغذی های پرآگنده که در آن سروده هایم بود
افتاده و همه را به سطل اشغال دانی منتقل نموده است.
وقتی شام همان روز از وظیفه بر گشتم اصلاً یادم نمانده بود
که من چیزی تحریر کرده باشم، درست ناوقت های شب بود
که همان دوستم از ایالات متحده امریکا به من تماس گرفت و خواهش کرد تا غزل
را که برایش خوانده بودم دوباره بخوانش بگیرم تا یادداشت کند.
هرچه اینطرف و آنطرف را جستجو کردم چیزی از آن کاغذ پاره ها نیافتم.
به خانم وظیفه دار تماس گرفتم او برایم گفت که همه را جمع کرده
به سطل اشغال دانی که در بیرون منزل است ریخته ام سرآسیمه رفتم
تا شود آن کاغذ ها را دریابم ولی مسولان تنظیف همه را جمع آوری کرده با خود برده بودن.
خوب عیب آن خانم هم نبود چون او از کشور آلمان بود و نمیدانیست
که در این کاغذ ها تراوشت مغزی و آرامش زنده گی من است.
و از آن  غزل فقط یک بیت آن در خاطرم بود و بس.
( بهر قتلم رقیبِ خانه خراب / خورد در خانه ای خدا سوگند ).
وقتی آقای جوهر این بیت را به من به خوانش گرفتند منم در جریان صحبت شروع کردم
به طراحی، وقتی حرف مان تمام شد منم این تابلو  فوق را تمام کرده بودم
و بروی صفحه ای اجتماعی  شان بدست نشر سپردم.
آقای جوهر با دیدن این تابلو بیدرنگ به مشاعره آغاز نمودن.
من خواستم این جریان را که شاه نزولش چنین بود و دامنش چنین شد
با شما عزیزانم شریک بسازم.
جای بسا مسرت است که در این مشاعره بانوی ادب سنج
نقاش چهره دست کشورم محترمه سلطانه رکین را نیز با خود داشتیم.
 همچنان از بابت نقاشی که تصویر من ( احمد محمود امپراطور ) و
جناب محترم محمد نعیم جوهر را  بانو سلطانه رکین  چندی پیش به زیبا و ظرافت منحثر به فرد خود ترسیم
نمودند تشکر و امتنان نمایم.
اینک شما و جریان مشاعره فی البدیه.
نویسنده:
احمد محمود امپراطور
بهار 1394 هجری خورشیدی
کابل/ افغانستان

عاشق خاک پای محمودم
بر سر جوهر گدا سوگند
جوهر

سر فخر آفرینت در پناه خداوند متعال باشد اکه جانم..!

دوستدارم ترا چو دیده و دل
به نـــمِ اشک بی نوا سوگند
امپراطور

بی وفا نزد چشم سلطانم
بر سرم خورد بارهاسوگند
جوهر

قلب من می طپد به یاد رُخت
به شهیدان جان فدا سوگند
امپراطور

نزد محمود و پیش چشم سنا
قاصدم خورد برملا سوگند
جوهر

آتش عشق سوخت جانم را
به همان زلف بر قفا سوگند
امپراطور

کورشدچشم جوهرت محمود
به سر لشکر بلا سوگند
جوهر

هرکــــه داند بلنـدیی سخنت
میخوری جان من چرا سوگند
امپراطور

عرق سودای شعر محمودم
به سر ناز واژه ها سوگند
جوهر
به صفــــای محبتِ من و تو
واژه ها خورده بار ها سوگند

امپراطور

درد عشق مرا علاج کجاست
به طبیب غم و دوا سوگند
جوهر

آسمـــان ادب به تــــو نازد
داردی هفت اژدها سوگند
امپراطور
دورد به ادیبه اندیشمند محترمه سلطانه رکین
که صور خیالش تصویر بلندای ادب و کلک بهزادی
تا در سرزمین هنر می خرامد
بهشت معنی را نمایان می کند.
سپاسمندم از نوازش شما...
امپراطور

آسمـــان ادب به تــــو نازد
داردی هفت اژدها سوگند
امپراطور

ممنونم امپراطور ارجمند . شرمنده ام ساختید.
سلطانه رکین

فدوی مهر معنوی شما را در هردو سرا پاسدار است.

حسوادنت شرمنده باد.

تا به تصویر من قلم زده ای
به تو گفت است مرحبا، سوگند
امپراطور

مهر والطاف تو را پاسدارم
بر سری واژه ای وفا سوگند
رکین

دستی سلطانه ام کشیدسلطان
بر سرعکس آشنا سوگند
جوهر

تو بیـــــــــا باز یاد ما می کن
در پی ات رفته خونبها سوگند
امپراطور

قدمت جای دیدگان مانم
به خدایی آن خدا سوگند
رکین

من بنازم نوازشهای رکین
که افتادم چون سها سوگند
امپراطور

نور چشمی و قوت قلبم
به کرامات کبریا سوگند
امپراطور

لایق وصف نیستم شاعر
به مهروزی آشنا سوگند
رکین

بانو سلطانه بسلامت باشید...

با چنین مهر و احترام و ادب
بکشی همچو کهربا سوگند
امپراطور

ارزشت نزد اهل ادبست
به حرف حرف معنا سوگند
رکین

پاس ملکِ ادب کنـــی هر دم
نیست حاجت به بارها سوگند
امپراطور

نخواسته شامل مجلس شدم
به صحبت های آشنا سوگند
رکین

گرچه تکرار شد به قافیه ات
کردی در جان من روا سوگند
امپراطور

طبع شعرت بدلم جا گرفت
به جوهر و احمد بی ریا سوگند
رکین

اکه من بیـــــــــــــا که تنهایم
خورده ام از کجا کجا سوگند
امپراطور

دوست دارم رکین و جوهر را
بدل تنــگ و بی شِفا سوگند
امپراطور

محمودا بشنواز کلام رکین
به دل پاک آشنا سوگند
جوهر

خاطراتِ گذشته در ذهنـــــم
شده بر من چو ملتجا، سوگند
امپراطور

در و دیوار سینه تنـــــــگم
خورد برنقش بوریا سوگند
جوهر

دیدمش بارها به مجلس غیر
خورد آن شوخ بیحیا سوگند
جوهر

گرم بادا همیش مجلس تان
به ذات پاک کبریا سوگند
رکین

گشته کمیاب آب وتیل ونمک
به یتیمان بینوا سوگند
جوهر

خورد عمامه سر به هرمجلس
بر سر نام مصطفی سوگند
جوهر

به گفته جوهر خیر اندیشم
بحق ملتم مباد دگر جفا سوگند
رکین

 دوست بی مطلب آشنایم نیست
به هــــــــــزار جور دلربا سوگند
جوهر

شعر سلطانه را خریدارم
به زر وزیور و طلا سوگند
جوهر

دوست جانی طلب و در غم اغیار مباش
دستگیرت شود خدای معلی سوگند
رکین

بتو ای شوخ پر جفا سوگند
به جفای تو بی وفا سوگند
جوهر

جان رکین فداست بر دوستش
لایق شان تونیست به ولا سوگند
رکین

شده سوگنــــد در بیان همـــه
لطف کن از خودت برآ سوگند
امپراطور

کشت ما را بلا بی برقی
بخداوند و انبیا سوگند
امپراطور

غزلی نابِ جوهرِ معنی
ز ابتدا تا به انتها سوگند
امپراطور

لب مشعوقه را بلب گیرم
که نیفتد به کار ما سوگند
امپراطور

حلق ماخشک شد زسوگندها
(به شهیدان کربلا سوگند)
جوهر

خون عشاق، جاودان باشد
به دمی تیغِ کربلا سوگند
امپراطور

کافر سنگ دل در این عالم
خورد درصبح وهم مسا سوگند
جوهر

دل بیتاب من وطن گوید
بخون پاک شهدا سوگند
رکین

ز فروغ و رکین و جوهر من
می شود قلب روشنا سوگند
امپراطور

در دیارم زمعیشت نبود خبری
احمدم خواست ،به روشنا سوگند
رکین

زور مردم بمثل زور خداست
به فغان دل گدا سوگند
جوهر

من و جوهر دو جسم و یک روح ایم
به رکـــین معــــــــدن سخا سوگند
امپراطور

بردل فرد فرد این وطنم
خواست هایست برملا سوگند
رکین

ز قناعت که سیم و زر دارم
نیست در پیش اغنیا سوگند
امپراطور

دوستانم همه وجود منست
به پاکی نفس وصفا سوگند
رکین

ای رکین از تو زیاد ممــنونم
به همین مهر و این عطا سوگند
امپراطور

 نقش خود بر تو من مباح کردم
نیست شایسته این لقا سوگند
رکین

عرض خود می کنم به داد رسم
گرچه شد ظلم و ناروا سوگند
امپراطور

مپراطور این چی حرفست ترا
کم مگیر خویشرا ، خدا را سوگند
رکین

جگرم داغ و قلب من در خون
به رخ سرو خوش ادا سوگند
امپراطور

من در این جا درِ سخن بندم
تا نگردم مقـتـــــــدا سوگند
امپراطور

دوستان عزیزم شب شما بخیر و زنده گی تان پر از صفا و صمیمت باد.
بدرود
منم از حضور صمیمانه عزیزان مرخص میشم
ایام بکام در امورخیر.
موفیقت برایتان آرزو دارم. پدرود
رکین

ختم مشاعره فی البدیه

یکشنبه 16 حمل 1394 هجری خورشیدی
که برابر میشود به 05 اپریل 2015 میلادی
اجرا مشاعره توسط محمد نعیم جوهر از آلمان
محترمه سلطانه رکین هم از یکی کشور های اتحادیه اروپا
و
احمد محمود امپراطور از کابل
مکان مشاعره صفحه ای اجتماعی فیسبوک

Kisi Ne Apna Bana Ke Mujhko

مشاعره جوهر؛ امپراطور؛ بهنام و غزنوی

درود به دوستان و علاقه مندان شعر و ادب پارسی دری..!

در لیل 17 بر 18 حمل ماه 1394 هجری خورشیدی

بعد از نشر غزل:

( در جهان نام سروری داریم - عطر گلی های عنبری داریم )

مانند همیشه این غزل نیز طرف توجه شاعران و هوادارانم قرار گرفت

 که شاعر والاگهر محترم محمد نعیم جوهر آغاز گر این

مشاعره شدن و دوستان دیگر نیز در لابلا این مکاتبه زیبا سهم گرفتن.

توجه شما فرهیختگان را معطوف میدارم. 

غزل که عقل وهوش دل را باخود میبرد...
دل دردمند را شفا...

وبخواب رفته گان دربار رابیدار...

وحاجت مندان راپرستاری ونوازش میده....

مبارکت باد امپراطور عزیز....

غمخوار( محمودا )دراین عالم
مثل فردوسی عشقری داریم
جوهر

شاعر والاگهر، ادیب اندیشمند و بیدلی جناب محترم محمد نعیم جوهر صاحب..!
شما در نهایت منا با الفاظ ناب تان نوازش و تحسین نمودیده اید
که من از واژه واژه اش تشکر و امتنان می نمایم.
------------------------------------------
به دکان ادب ز مهر و کرم
همچو جوهر مشتری داریم
امپراطور

کاملا حقیقت را در قالب شعر بیان کردید.تحسین و تمجید شایسته شما باد..
امپراطور گرامی شاعر جوان و مستعد کشور ، فخر افغان و
زبان فارسی بر تو میبالم .موفق و موید باشید.
سلطانه رکین
بانوی خردمند و حکیم، نقاش چهره دست مُلک بهزادی
محترمه سلطانه رکین درود های من نثار شما باد.......
از نوازش بی شایبه و لطف عمیم تان مشکور و مرهونم.
بهروز و برقرار باشید.
امپراطور

از ذره نوازی امپراطور دلها متشکرم

همچو جوهر بقصر محمودم
ناله ای زار انوری داریم
جوهر

خواهش می کنم اکه جان شما بزرگوارید.

بایدش صاف و ساده کرد بیان
شعر ِ نغز و قلندری داریم
امپراطور
سلامت باشی محمود جان

زین سبب محمودا بیاد رخت
یک دو مهمان آذری داریم
جوهر

طبعت نشه خرام باد اکه جان......
نان جو سفره را نکرده بوی
بدن بـــــــــادی بلــدری داریم
امپراطور
شاد باد محمود دلها شاد باد...........

بسکه دل را ربوده ای از ما
بدرت شوق نوکری داریم
جوهر

اکه جانم بهار محبتت همیشه سبز و خرم باد...

جوهرا می کنی گنهکارم
نکند فکـــر کافری داریم
امپراطور

تا به دام افگنم ترا محمود
روز وشب بنده پروری داریم
جوهر

اکه جانم بسلامت باشد....
رفته میراث ما همه بر باد
بهری ویرانی  مختری داریم
امپراطور
بهر اعدام جوهرت محمود
حکم وفرمان دفتری داریم
جوهر

خدانکند جانت در پناه خداوند باشد..

گفته ها را عمل نباشد هیچ
ما ملایان منبـــــــــری داریم
امپراطور


طبعت رسا وخنده به لب بینمت همیش

ما دراین ساغر شکسته دل
می از جام کوثری داریم
جوهر
زنده و سلامت باشی شاعر توانا سرزمینم.

گر بیایی به کابل جانان
توت خشکِ مظفری داریم
امپراطور

ما نخوردیم دونر و پیــــــــــزا
فکر خود سوی لاغری داریم
امپراطور

دونر وپیزا ها فدای سرت سلطانــــــم
مثل محمود به دونــــر وپیزا
ماکجا همچو مشتری داریم
جوهر

نشد یاری که باب دل باشد
دور خود پیر دختری داریم
امپراطور

ملت ما ست همیشه آواره
ما که ملک سکندرى داریم
حنیفه بهنام

سپاس بانو بهنام.!

کابینه رفته در خواب خرگوش
یکی دو تا تقــــــــــرری داریم
امپراطور

غم مخورمحمودا دراین عالم
منتظر خیلی ها پری داریم
جوهر

به شرط که امپراطور ما خود راتکان بدهد
-

هههههه شوخی بود جدی نگیرید لطفاً.....

من و جوهر به شعرِ ساده و سهل
همه جا شور ِ محشـــــــری داریم
امپراطور

ملت ما را. سرورى. نه بود
مشت رهزن و خود سرى داریم
حنیفه بهنام

بانو بهنام حضور و طبع تان گلستان باد ولی با معذرت که

در این گونه مشاعره ها باید قافیه ها به گونه ای باشد که تکرار نشود.

قافیه تنگی می کند بانو
ما که ابیات سنگری داریم
امپراطور

عاقلان را به زیر پای کنیم
جاهلانن را به سر پری داریم
خاک را دست بدست بفروشیم
جوش بازار ومشتری داریم
 غزنوی

جناب محترم مصطفی احمدی غزنوی از ابیات سبز و پر محتوای شما ممنونم

در جمع این حکومت امروز
خیلی احمق و ابتری داریم
امپراطور
با چنین حالتی مدار عجب
دلبران را چو دلبری داریم
غزنوی

گرچه تکرار شد به قافیه ها
غزنوی نیک اختری داریم
امپراطور

به قد وقامتت بیا محمود
سه دریشی جنجری داریم
جوهر

بسلامت باشی اکه جان...

من و جوهر در این مشاعره ها
واژه گانی مُسخری داریم
امپراطور

شب طوی تو محمودا بخدا
نغمه وسازی لوگری داریم
جوهر

سپاس اکه جانم

شب طویم نکش چنین زحمت
بخت و اقبال بد بری داریم
امپراطور
نه مرید و نه  پیر و ایشانم
نه دعویی پیمبری داریم
امپراطور

برق مان رفته گاز گشته حرام
از بری پخت و پز چری داریم
امپراطور

تار جولا زده به صنعت مان
کوت و شلوار لاهوری داریم
امپراطور

دوستان عزیز فکر کنم برق های اروپا رفت..؟

رفته میراث ما همه بر باد
بهری ویرانی  مختری داریم
امپراطور

داکتر و شیخ و مولوی زیاد است
کمترین چیز مستری داریم
امپراطور

روز شب مان به انتظار گذشت
تقویم سال و جنتری داریم
امپراطور

شهردار است در پی رشوت
نه مغازه نه بیکری داریم
امپراطور

ختم مشاعره