شرمنـــده به پیش اهــل ایمان باشی
افتــــاده به رنــج و قیـــد زندان باشی
تا آب بنوشــی سینــــه ات پاره شود
در آتـش غـــم کبـــــاب و بریان باشی
جــز مـرگ دگــر نیـــابی دارو به جهان
همــــرای اجـل دست و گریبان باشی
انساج لحـــاف و بالشت گـــردد خـــار
تن پـــوش تن از آبلــــــــه باران باشی
ســـر را بزنــــی به سنگ و فریاد کنی
در روز خوشت شکستــه دندان باشی
دست و، کمر و سرت شود بی فـرمان
استــــاده شوی چو بیـــد لرزان باشی
عمرت چو خضر شود غمت چون یعقوب
تــا زنـــده ای در عـــذابِ وجدان باشی
در جــــای عـــرق خـون بـــرود از بدنت
از بوی بـــد ات همیشــــه نالان باشی
بیــــزاری بجویی از رهی صـــدق صفا
در فعـــل ذنـوب گــــرم و چالان باشی
بیــــرون بکنند تــــرا به هر جـا که روی
آواره و گشنــــــه در بیـــــــابان باشی
در عطسـه ای کودکان بتــرسی چو بلا
چون شپـــــره از نـــــور گریزان باشی
بگداختــــه گردد جگــر و قلبت همیش
زیــــر چکشی غصـــه و سندان باشی
دستت به تـکدی پیش گــــردد هــر جا
در جمـــعِ لئیـــم و جیره خواران باشی
تا آبـــــرو گویـــی آب ات از دیــــده رود
آشفتـــــه و نــــادم و پشـیمان باشی
دیــــگر نشـــوی تو رو بـــرویی محمود
از نیــــم جو تــــو پسـت ، ارزان باشی
-----------------------
دوشنبه 14 ثور 1394 هجری خورشیدی
که برابر میشود به 04 می 2015 میلادی
سرودم
احمد محمود امپراطور
کابل/افغانستان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر