قـدم گــذار ز اقلیــم آب و رنگ برآ

قـــــدم گــــــذار، ز اقلیـــــــم آب و رنگ برآ
بســــانِ تیـــــــر از این خوابــــگاه جنگ برآ
شــــرابِ عقـــل به پیمـــانه ای ادب برسان
ز جــــام ِ ساقـــی و خمیــــازه ای ترنگ برآ
تنــــت به زیــــور انسانیـــت بــده صیقــــل
مشـــو چـو دیــــو و دَد از هیــــکل دبنگ برآ
شــرافتِ دو جهان خواهـی مردِ همــت باش
ز های و هـــوی خرافـــاتِ رســـم و ننگ برآ
بهـارِ صـــورت و، نازی که مانـــده پــا بر جا
صفــــا کن آیینــــه از خـود پـــرست زنگ برآ
زمانــــه در گـــذر و عمـــر می کند تعجیـــل
توهـــم شتـــاب کـن از ورطــــه ای درنگ برآ
جهان به معنـــی حرف و سخن گلستان کن
دری گشـــــای ز لفـــــاظی و جفنــــگ برآ
قناعت ار کنـــی یکقطره، چشمه و دریاست
ز شـــوقِ بحــر و محیـطی پــر از نهنگ برآ
گر عافیــت طلبی چشـم و گوش خود بر بند
سفر به دل کـــن و از بانـگ دَنگ، دَنگ برآ
خیـالی نـــازک و طبـــعِ درشت نایــد ســـاز
تو شیشـــه ای و از این همـرهان سنگ برآ
به عشق پاک تو جان داد و خاک شد محمود
چو مـــوجِ لالـــه ســـری قبـــرِ او قشنگ برآ
--------------------------
شنبـــه 26 ثــور 1394 هجری خورشیدی
که برابر میشــود به 16 می 2015 میلادی
سروده ام
احمد محمود امپراطور
کابل/ افغانستان