صبح بـــــودم شب شــدم جانانه را نشناختم
فـــــرق بیـــن کعبــــــه و بتخانه را نشناختم
آسمان آیینه شد تا چشم بر بستــم ز خویش
تــــار عشق آمد بدستــــم شانه را نشناختم
نعمـــت جنت گریبـــــان گیــــرِ عقلِ مـا نشد
صد هــــــزار افسـوس دام و دانه را نشناختم
هـــر دو عالــم گشت خدمتــگار آسایش مـرا
کـودکِ نــــــادان بــــودم شکرانه را نشناختم
مــــدتِ شد در خـــراب آبــاد دل می سوختم
آشنـــــــا بیگانـــــه شد، بیگانــه را نشناختم
روز تـــا روزِ دیگــر زنجیـــر پایــم شــد نفس
این چــه زنـــدان است من زولانه را نشناختم
تاکجـــا میسوزد این مجنــونِ عاشق پیشه را
ســـوزش و جـــان دادنی ، پروانه را نشناختم
چشــمِ بینـــــا را غبــــار غفلت مــــا کور کرد
در کفــــم خون شـد ولی دُر دانه را نشناختم
پیش خود خجلت زدایی نشـــه ای بی مهریم
لعــلِ ســــرخِ ســــاقی و پیمانه را نشناختم
هــر طپیدن محشــرِ باشد، قیامت دور نیست
از غـــــم عقبــــا رهــــی کاشانه را نشناختم
سالهـــــا شد همرهی محمود گشتم همنشین
خود عجـب دارم کــه این دیوانه را نشناختم
---------------------------------
پنجشنبه 04 جدی 1393 هجری آفتابی
که برابر میشود به 25 دسامبر 2014 میلادی
ســــــــــرودم
احمد محمود امپراطور
کابل/افغانستان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر