سوختم، سوختم ای شوخ بلا یادم کن

سوختــم، سوختـــم ای شـوخ بلا یادم کن

به ســــری بــــامِ سمــا آمـــده فریادم کن

کشـــورِ هستــی و دارایـی من دادی به باد

سحــِـر کن سحــِـر و ز سـر آمده آبادم کن

به هوای تو دل از خانه ای خود بیرون جست

به هــــوا داری من آمــــــده و شــــادم کن

بس من از ســــر زنش خار جفــا خار شدم

تو بیــــا بــا گلِ رخســــار خــود امدادم کن

سینـــه آتشــکده و منزلِ من شــد صحــرا

چون نسیــــمِ سحـــری لطف خدادادم کن

بلبلِ نغمــه سـرایی تو به کنج قفس است

ســـرو آزاد بیــــــا همچـــو خـــود آزادم کن

گوشـــــه ای عــزلت خــواری نبُوَد جای مرا

مجلسِ شـــادی و هم بــزم به انشادم کن

به لب من سخن عشق طپیـــد و خون شد

همرهی کلک هنـــــر خامــه ای بهزادم کن

تــــوسن من ز جنـــــون نعـــل در آتش دارد

به کــــــلام و ادب خویش تـــو منقــادم کن

قامتـــم خـم شده از حادثــــه و رنج فــراق

کــرمِ خویش تو بنمــای و چو شمشادم کن

شده محمود اسیرِ غـمِ معشوقــه و عشق

تو به شمشیــــر خــرد رفــع ز مرصادم کن
------------------------------
بامداد جمعه 28 قوس 1393 هجری آفتابی
که برابر میشود به 19 دسامبر 2014 میلادی

ســـــــرودم

احمد محمود امپراطور

کابل/افغانستان