یاد بادا از دل و جان مبتلا بودی مرا

یـــــاد بـــــادا از دل و جـــان مبتــلا بودی مرا
هـــم گل و؛ هـــم بلبــل و، باد صبــا بودی مرا
نـــاز شمشـاد و صنــوبر بود در چشمم حرام
با هــــــزار افسونـــگری جلوه نمــا بودی مرا
یک نفس فـــارغ نبـــــودم من ز احوال دل ات
هــــر کجا یـــــاد تو و، دست دعــا بودی مرا
از عـــذاب چرخ،چون امــــروز بودم من بری
با لب پـُــر خنــــده ات دفــــع بـــلا بودی مرا
بخت من برگشــت چون زلــف بتان در روزگار
ورنـه در عهـــد تو کی چون و چرا بودی مرا
روز و شب در سجدهء عشق تو بودم پای بند
کفـــــــر میگویــــم اگـــر گویم خدا بودی مرا
رفتـــی و یـــادی نکردی از دل و، دلـداده ات
ای ز خــود بیگانــــه روزی آشنــا بودی مرا
در کنــار من اگـــر می بودی رنج و غم نبود
این طبیب و؛ دارو و، درمان کجــا بودی مرا
مشکل است دلدادن و دل پس گرفتن از نگار
ابتــــــــدا بودی عزیـــــزم، انتهـــا بودی مرا
هرچه شـد از طالع ِ برگشتـــه ی محمود شد
من نمی گویـــــم که صیـــــــاد بقا بودی مرا
-------------------------------------------------
شنبه 24 عقرب 1393 هجری آفتابی
که برابر میشود به 15 نوامبر 2014 میلادی
ســــــــــرودم
احمد محمود امپراطور
افغانستان