وفــــا نـــکردی و من هم ز غصــه آب شدم
در آتش غـــــــــــم عشق تو من کباب شدم
ندیدی و تو ندانستـــــی من ز هجــــــــرانت
عـــــــــذاب بی حد و اندوهِ بی حساب شدم
به چنـــد واژه که آغــــاز عشق و ایمان بود
بیـــــا ببین که کنون شهــــــــرهء کتاب شدم
ز بارگــــــاه تو مــا را نصیب جــــــلوه نشد
ز چشم خود قدح نوش ِ سرشـکِ ناب شدم
توان و ارزش مــــا را به سد و نحس مسنج
که کام نیست به ناکــامی کـــــامیـــاب شدم
در ِحیــــــــــا زدم و از ادب سخن گفتــــــــم
ز شرم خویی خود غـــــــرق در سـراب شدم
بخود گداختـــــــــم و فــــــکر موج ها کردم
ولـــی به ساحل مقصود چون حبــــاب شدم
نشد نصیب که تا بشنــــــــوم کــــــــــلام ترا
دچــار صوت و سُر،خیل از غــــــراب شدم
دگـــر ز حال دل من مـــگو و هیــچ مپـــرس
خـــراب بودم و زین بیشتـــــــــر خراب شدم
نمــــــــود درد دل خویش را چنیـــن محمود
به زندگی نرسیـــــــده نــــــگر تـــراب شدم
---------------------------
شامگاه نزدهم میزان هزار و سصد و نود و یک
برابر ۱۰ اکتوبر ۲۰۱۲ میلادی
سرودم
احمد محمود امپراطور
شهر کابل
در آتش غـــــــــــم عشق تو من کباب شدم
ندیدی و تو ندانستـــــی من ز هجــــــــرانت
عـــــــــذاب بی حد و اندوهِ بی حساب شدم
به چنـــد واژه که آغــــاز عشق و ایمان بود
بیـــــا ببین که کنون شهــــــــرهء کتاب شدم
ز بارگــــــاه تو مــا را نصیب جــــــلوه نشد
ز چشم خود قدح نوش ِ سرشـکِ ناب شدم
توان و ارزش مــــا را به سد و نحس مسنج
که کام نیست به ناکــامی کـــــامیـــاب شدم
در ِحیــــــــــا زدم و از ادب سخن گفتــــــــم
ز شرم خویی خود غـــــــرق در سـراب شدم
بخود گداختـــــــــم و فــــــکر موج ها کردم
ولـــی به ساحل مقصود چون حبــــاب شدم
نشد نصیب که تا بشنــــــــوم کــــــــــلام ترا
دچــار صوت و سُر،خیل از غــــــراب شدم
دگـــر ز حال دل من مـــگو و هیــچ مپـــرس
خـــراب بودم و زین بیشتـــــــــر خراب شدم
نمــــــــود درد دل خویش را چنیـــن محمود
به زندگی نرسیـــــــده نــــــگر تـــراب شدم
---------------------------
شامگاه نزدهم میزان هزار و سصد و نود و یک
برابر ۱۰ اکتوبر ۲۰۱۲ میلادی
سرودم
احمد محمود امپراطور
شهر کابل
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر