دردمندم به رهي عشق دوا مي پالم

دردمنـــــدم به رهــــي عشـــق دوا مي پالم

دلِ گم گشــته اي خود را همــه جا مي پالم

ديده ام خون شد و اشک از درِ چشمانم رفت

تو بگويــي به جهــــان جـــور و جفــا مي پالم

منِ درمانـــده درين خطــــه اي بي آب و علف
نـــوشِ صــــد جرعــــه اي از آبِ بقا مي پالم

دوش من خــــم شده از حادثـــــه و رنج فلک

دستيــــــــاري کـــه شـــود کامـــروا مي پالم

دوستـــان زيــــاد و هـــوادار من از حد بيرون

ليک معشوقـــه اي با مهــــر و وفـــا مي پالم

نازک انـــدم و، پري چهــــره و، شيـرين گفتار

مرشــــــد ملـــک ادب، شــــوخ اداء مي پالم

به پسنـــــــدم نبوُدَ آري ز اخــــلاق و کمـــال

معــــدن عشق و هنــــر، کان حيـــا مي پالم

دگــــر از نالـــه و فريـــــاد به جــــان آمده ام

به حيــــاتِ ســـــــرِ خود دفــــعِ بـلا مي پايم

زندگي خواهمـــي در پرتـــو آرامش و مهــر

هر نفس راستي و، صـدق و، صفا مي پالم

عمر محمود گذشت و، ز کسي يـــاري نديد

آنچــــه کــه يـــافت نگـــردد چــــرا مي پالم
------------------------------
سه شنبه 16 جدي 1393 هجري آفتابي
که برابر ميشود به 06 جنوري 2015 ميلادي

ســـــــــــرودم

احمد محمود امپراطور

کابل/افغانستان