زنده گی آفت شادمـانی هاست

زنده گی آفت شادمـانی هاست ، وغم را بیدرنگ مستقبـل
به جنب تا دیر نشـده
در روشـانی خورشیـد حقیقت و امیـد، راه به پیمـا  
ورنه  گیسوان سیاه مـرگ روی شانه های عمـر بیـدارند..
امپراطور

ویرانه دل

برای آبادی ویرانــه های

دل

خواهی آمــد.؟

امپراطور

فردا بیــــــا فردا بیـــــــــا

امروز رفتی از برم

فردا بیا فردا بیا...

امپراطور

مشاعره فی البدیه با شاعران معاصر کشور عزیزم افغانستان

درود ها و تمنیات نیکم را به بزرگان، عزیزان و هوادارنم از صمیم دل تقدیم میدارم

دوشنبه شب 29 جدی 1393 هجری خورشیدی که برابر میشود به 19 جنوری 2015 میلادی

بعد از نشر غزل:

( من آن لعل بدخشان می پسندم

پــری روی سخنـدان می پسندم )

مشاعره فی البدیه مان با شاعران گران ارج میهنم چنین آغاز شد.

جریان مشاعره و شما.
_______

تحفه دست خالی ام این است..!

برای (محمود ) شاهزاده خود

پری روی بدخشان می پسندم

جوهر

فی البدیه

جهان به جوهر رویت جهان نیست

ترا با عشق و ایمان می پسندم

امپراطور

فی البدیه

به کار خیر دعا گویست  جوهر

تو هر چه خواهی من آن می پسندم

جوهر

فی البدیه

دل بیچاره ام از بسکه خون است

بهر جا چشم گریان می پسندم

امپراطور

کباب بخاطر شعرم کباب وبریان شد خدا را شکر که باسم تشریف ندارد و گر نه...

کباب دونرم دود اش بر آمد

من از بهر تو تاوان می پسندم

جوهر
فی البدیه

در اینجا خانه ای دل گشت ویران

از اینجا عزم طیران می پسندم

امپراطور

فی البدیه

دل من از کباب ات بیشتر سوخت

که از شوری نمکدان می پسندم

امپراطور

منم از دل برای دوستان شاعر ما

به سر گل های پیمان می پسندم

مریم عظیمی

امید که رشته زیبای مشاعره تان نگسلد...

فی البدیه

به نوک نـــاوه گیر افتاده ام من

از این رو داغ هجران می پسندم

جوهر
سپاس عظیمی..!

فی البدیه

ز بس دیوانه گان عقل زیاد است

یکی با عهد و پیمان می پسندم

امپراطور

فی البدیه

کجا بگذارمت ای جوهر من

ترا با شرح عنوان می پسندم

امپراطور

فی البدیه

هزاران مصرع شیر وشکر را

برای همچو سلطان می پسندم

جوهر

سلطان محمود ام زنده باد........

فی البدیه

بنازم طبع مست و نکته سنج ات

که جوهر را چو مستان می پسندم

امپراطور

فی البدیه

ز جان ودل برایت ای عزیزم

انیس ومونس و جان می پسندم

جوهر

فی البدیه

دعای خیری جوهر است با من

که من آن گیسو افشان می پسندم

امپراطور

هزاران گل در این گلزار رویید

گل هردو به یکسان می پسندم

مریم عظیمی

فی البدیه

اگر رفتم دو باره سوی کابل

گل مریم به جانان می پسندم
جوهر
از بیت زیبای خواهر مریم سپاسگزارم


فی البدیه

کجا رفتی که من در انتظارم؟

شب خود را چراغان می پسندم

امپراطور

فی البدیه

گل لاله و مریم را عزیزان

ز باغ دل به مهمان می پسندم

جوهر

به کابل جوهر و محمود و مریم

به یک دیدار  خندان می پسندم

مریم عظیمی

سپاس از جوهر گرامی و محمود گرامی!!

فی البدیه

دیـــگر آب از سرم بالا پریده

فقط امواج و طوفان می پسندم
امپراطور

فی البدیه

مکن شکوه ز دنیا و زمانه

ترا سرشار و شادان می پسندم

مریم عظیمی

فی البدیه

به عشقت کار وبارم رفت از دست

چو مجنونت بیابان می پسندم

جوهر

فی البدیه

خوشحالم مریما از گفته هایت

ترا در بزم عرفان می پسندم

جوهر

فی البدیه

ز کار عشق دستت را نگیری

ز جوهر , شوق انسان می پسندم

مریم عظیمی

باز هم سپاس جوهر گرامی!


من آن لعلِ درخشان مى پسندم

يكى خال در زنخدان مى پسندم

دهانِ پسته و لبخند بر لب

زِ مرواريد دُكان مى پسندم
فروغ

امپراتور عزىزم مثل هميشه زيبا بود.

فی البدیه

زپشت پرده می گویی به جوهر

من آهوی گریزان می پسندم

جوهر
فی البدیه

فروغ نازنین من کجـــــــایی

ترابرچشم گریان می پسندم
جوهر

به بزم دوستان کم مایه هستم

مگر دل را بدینسان می پسندم
مریم عظیمی

امید است شما دوستان شاعرم جوهر گرامی و محمود گرامی ,

کمبودهای گفته هایم را با بزرگواری تان ببخشید!! روز و شب تان

را سرشار از خوشی میخواهم!! برای هردوی شما عزیزان خوش هستم!

ز سر من آمدم در خدمت تان

حضور هر یک تان می پسندم

امپراطور

فی البدیه

فروغ و، جوهر و مریم بهر جا

همیشه گل به دامان می پسندم

امپراطور

حضورت سبز بادا احمد ما

صفا یت را چراغان می پسندم

مریم عظیمی
فی البدیه

سپاس از مریم خوشگوی و دانا

که هر بیت اش به جبران می پسندم
امپراطور

فی البدیه

به تا بستان برای دلبر خود

هوای سرد پغمان می پسندم

جوهر

فی البدیه

ببخشیدم که رفتم پشت دارو

وگرنه کی من آسان می پسندم
امپراطور

عزیزانم به نسبت خریدن دوایم برای چنددقیقه بیرون رفته بودم

معذرتم را بپذیرید.

فی البدیه

زمستان سردی بسیار دارد

منم این کنج دالان می پسندم

امپراطور

فی البدیه

زدربار خدا یک دلبر خوب

برایت باب دندان می پسندم

جوهر

فی البدیه

بیا صیاد ما شو صید دل کن

ز سویت تیر و پیکان می پسندم

امپراطور

اکه جان...............!

فی البدیه

سر شوق آمدی جوهر به والله

ترا همچون دلیران می پسندم
امپراطور

دل ما صید دلدارست یکجا

و من دل را به دستان می پسندم

مریم عظیمی

فی البدیه

شده چندی که بیمارم خدایا

به درد خویش درمان می پسندم
جوهر

فی البدیه

اگر آن کافـــــــــر ملکی فرنگی

شود چون من مسلمان می پسندم

امپراطور

فی البدیه

برو مریم گپ از گپ گذشته

دگرمن آن جهان بان می پسندم

امپراطور

همه درد و غصه دور از تن تان

که من جان سلامت بر شمایان می پسندم

مریم عظیمی

همیشه سبز و سلامت باشید دوستان گرانقدرم !
من به اجازه تان باید بروم! همیشه سرشار و سرفراز باشید , در بزم دل!!

حقوقِ مردو زن گرديد مساوى

دوبيتى هاى يكسان مى پسندم

فروغ

فی البدیه

اگر رفتی خــــدا یـــار تو مریم

بخود من لطف رحمان می پسندم

امپراطور

فی البدیه

فروغ آمد به بزم دل دوباره

قضاوت ها و میزان می پسندم

امپراطور

استاد بزرگوار کاکا گرانقدرم محترم حسن شاه فروغ صاحب بسلامت باشید.
فی البدیه

سپاس از آرزوی نیک محمود

مگر, رفتن شتابان می پسندم

مریم عظیمی

سپاس از سهم فروغ گرامی نیز!!

باز هم سبز و سلامت باشید.
فی البدیه

شتابان میروی الله نگهدار

برو مریم خرامان می پسندم
امپراطور
برای آن بتِ کافر دلِ خویش

فروغ نور ایمان می پسندم

فروغِ چشمانِ جوهر بسلامت باشد

جوهر

اکه جان....!

فی البدیه

به کار عشق جوهر کار آید

وگرنه من بیابان می پسندم

امپراطور

به صیدی بی پر وبالت محمود

کمی آب و کمی نان می پسندم

جوهر

آخ هی.........!

فی البدیه

هوا سرد است و برفِ نیست اینجا

تو باشی توت و تلخان می پسندم
امپراطور
فی البدیه

اگر حرفم قبولِ محمود افتد

زبانِ قصه پایان می پسندم

جوهر

فی البدیه

سلامت باشی جوهر اکه من

من هر بیت تو دیوان می پسندم

امپراطور

فی البدیه

وگر نه تا به فردای دیگر من

کلامت از دل وجان می پسندم
جوهر

از گرسنه گی قریب است که روده کلان روده خورد را نوشیجان کند...

فی البدیه

زدسترخوان محمودم عزیزان

کباب مرغ بریان می پسندم

جوهر

خدانکند اکه جان..!

من در خدمتم

فی البدیه

کباب جوهر ما سوخت امشب

از این کارم پشیمان می پسندم

امپراطور

فی البدیه

برایت شادمـــــــانی دو عالم

شکوه و تخت شاهان می پسندم

امپراطور

زمحمود تابه جوهر دل بجویند

وصال یار به اوشان می پسندم

برای خود زمستانِ شرر زا

به آن هردو بهاران می پسندم

حداد

سپاس آقای حداد..!

فی البدیه

ز شور جوهر و مسعود حداد

همه ابیات و ارکان می پسندم

امپراطور
تكانيد چانته ها را از دوبيتى

من اين بكشوده دُكان مى پسندم

بسى از گفته هاى نغزِ و شيرين

ز گفتارِ عزيزان مى پسندم

فروغ

فی البدیه

کاکا عزیزالقدرم محترم حسن شاه فروغ صاحب از ابیات نغز شما ممنونم.
ز حسن دل پسند و پر فروغت

ترا چون ماه تابان می پسندم

بهر جا محفل و بزمت درخشان

هوایت را گلستان می پسندم
امپراطور

با سپاس فراوان از مشاعره زیبا و استقبال گرم سروران و بزرگواران

ختم مشاعره

تا ز چشمِ تو و از چشمِ جهان غلطیدم

تا ز چشــمِ تو و از چشـــمِ جهان غلطیدم
از همــــه زندگــی و تـــاب و توان غلطیدم
زخمِ ناســورِ فراقِ تو ز من شـــادی گرفت
به درِ نالـــــــه و فـــریادِ و فغـــان غلطیدم
به ســــرِ کوهــی تـو آوازِ دلِ من نرسیـــد
هـر نفس در طلب ات نعـــره کنان غلطیدم
سنگ، سنگِ رهی تو کعبــه ای ایمانم شد
تا به پــای تــو رســــــم دل نگران غلطیدم
 الف قامت ســــرو تو کجــا خواهــــم دید
که تــو دوری و من از شرح و بیان غلطیدم
دیده حـــیرت زده و دشتِ جنــون نامعــلوم
منِ ناســــــوده چــــو اوراق خـزان غلطیدم
سنگ و چوبی در و دیـــوار شمــردم بی تو
خون شدم از غم و چون اشک روان غلطیدم
پاسِ ناموسِ ادب کی کنـــد این قـــوم بجــا
به زبــــان و سخــنِ پیـــــر و جوان غلطیدم
من و این بستـــــر تنهـــــایی و امواج خیال
پیش تصویـــر تو  در حدس و گمان غلطیدم
صیــــد من تا به دم مــرگ نیفتـــد ز تلاش
به عیـــان تیــــــر  زدی و به نهان غلطیدم
تخت اقبــــال شکست و گـــره در کار افتاد
تـــاکه از ذکـــرِ لبِ پستـــه دهان غلطیدم
سفــــرِ عشق به پایــان نرسد، تــا نرسم
گرچــه در نیمــــه راه از دل و جان غلطیدم
کس ز تـــار نگـه و، عشق چه داند محمود
که من انـــدر پـیء آن مــوی میان غلطیدم
---------------------------------
یکشنبه 05 دلو 1393 هجری آفتابی
که برابر میشود به 25 جنوری 2015 میلادی
ســـــــرودم
احمد محمود امپراطور
کابل/افغانستان

کافــر ملکی فـرنگی

اگـــر آن کافــــــــر ملکی فـــرنگی

شود چون من مسلمان می پسندم
امپراطور

لعلِ بدخشان

من آن لعـلِ بدخشان می پسندم

پـــری روی سخندان می پسندم

گـــره خورده دلــم در تــار زلفش

سیـــه مستِ گریزان می پسندم

بدانـــم او مـــرا میخواهــــد از دل

منــــم آن آب حیــوان می پسندم

به میــــزان دو ابـروی قشنگ اش

دو جــامِ شــوخ فتان می پسندم

بگیــــرم بـــــاده تا از ساغـــر لب

همـــان چاهِ زنخدان  می پسندم

روم از خویش تا یــادش کنــد دل

دوای زخــــمِ هجران می پسندم

نسیـــمِ شـــوق دارد گلشن من

گلِ نسیرین و ریحان می پسندم

مـــرا با ولچـــک و زولانـه بندد

بجـان و دل که زندان می پسندم

شوم چتـرِ سر و فرش قدم هاش

ببـــارد ابــــر نیسان می پسندم

چنان با جلوه اش دیوانـــه گشتم

جگر گیــرد به دندان می پسندم

اگـر وصلش شود بـــر من میسر

شبی آیینــــه بندان می پسندم

بدل محمود دارد عشـق دلبـــــر

نــــگردد تا پشیمان می پسندم
----------------------
دوشنبه 29 جدی 1393 هجری آفتابی
که برابر میشود به 19 جنوری 2015 میلادی

ســــــــــرودم

احمد محمود امپراطور

شب زیبا و پر خاطره با برادر زاده نازنینم شیر جان

احمد محمود امپراطور
و
شیر جان برادر زاده ارشدم

یکشنبه شب 28 جدی 1393 هجری خورشیدی

کابل/ افغانستان

اخذ تصویر توسط:

احمد سنجر برادر زاده ام

فـردا بيا فـردا بيا

مسدس:

خورشيـــــدِ بي همتــا بيا

مـــــــــاهِ جهــــــان آرا بيا

جــــامِ  مـــي و مينـــا بيا

اي شـــــوخ بي پـــروا بيا

امـــــروز رفتـــي از بـــرم

فــــــــردا بيا فـــــــردا بيا
----------------------------
آتــــش بجانـــم مي کني

نــــا مهـــربانــم مي کني

تــــاکي زيانـــم مي کني

اينجــــــا خزانـم مي کني

امـــــروز رفتـــي از بـــرم

فــــــــردا بيا فـــــــردا بيا
----------------------------
در عشق باشـد ريشه ام

ميـــــلِ دلِ و انــديشه ام

ديـــگر مــــزن با تيشه ام

دلـــــدار عاشق پيشه ام

امـــــروز رفتـــي از بـــرم

فــــــــردا بيا فـــــــردا بيا
----------------------------
بي تـــــو بگنــــج اعتکاف

در گوشه هاي کـــوهِ قاف

از عهـــــد و پيمانت ملاف

اي از همـــــــه در انصراف

امـــــروز رفتـــي از بـــرم

فــــــــردا بيا فـــــــردا بيا
----------------------------
دردِ مــــــــرا باشي شفا

زيبـــــــاييء مُلـــک خـدا

لبخنـــــــد تــــو آبِ بقـــا

اي ابتــــــدا، اي انتــــــها

امـــــروز رفتـــي از بـــرم

فــــــــردا بيا فـــــــردا بيا
----------------------------
نبُوَد مــــــــرا آســـايشم

صد حيـــف از پيـــدايشم

داغـــي جـــگر آرايـــشم

دل رفت از گنجــــــايشم

امـــــروز رفتـــي از بـــرم

فــــــــردا بيا فـــــــردا بيا
----------------------------
شمــــــعِ من و پروانه ام

هم ساقـــي و ميخانه ام

شهــرت دهي افسانه ام

بي تــــو ز خود بيــگانه ام

امـــــروز رفتـــي از بـــرم

فــــــــردا بيا فـــــــردا بيا
----------------------------
خــــاک رهت باشـد وطن

ســــروِ ســــرافـرازِ چمن

شيرين ادا، شيرين سخن

يـــــارِ دل افـــــــروزِ کهن

امـــــروز رفتـــي از بـــرم

فــــــــردا بيا فـــــــردا بيا
----------------------------
بر خيـــز و ده بر من جواب

شـــور سپنـــــد و التهاب

آخــر شـــوي روزي مجاب

نوشــــم ز لبهـايت شراب

امـــــروز رفتـــي از بـــرم

فــــــــردا بيا فـــــــردا بيا
----------------------------
ديوانـــــــه اي رويت شوم

افسانــــه اي خويت شوم

استــــــاده پهـلويت شوم

قربــــان جـــــادويت شوم

امـــــروز رفتـــي از بـــرم

فــــــــردا بيا فـــــــردا بيا
----------------------------
لعـــــلِ بدخشـــانم تويي

برگشتــــــه مژگانم تويي

يـــارم تويي جــــانم تويي

بـــــاغ و بهــــــارانم تويي

امـــــروز رفتـــي از بـــرم

فــــــــردا بيا فـــــــردا بيا
----------------------------
در عشق تــــو دارم يقين

نــــازک بدن زهــره جبين

آرامشــــي قـلب حـــزين

کــــــــوهِ ادب، دُر ثميـــن

امـــــروز رفتـــي از بـــرم

فــــــــردا بيا فـــــــردا بيا
----------------------------
بوي تو ميـــــــــارد نسيم

از کشــــــــــور شاه نعيم

حـــال دلــــم باشد وخيم

آي و مکن مـــــــــا را يتيم

امـــــروز رفتـــي از بـــرم

فــــــــردا بيا فـــــــردا بيا
----------------------------
دارد حضـــورت مستــحب

شيرينــي شهـــد و رطب

محمـــود ميگيـــرد لقــب

پيغمبـــــــرِ شهـــــر ادب

امـــــروز رفتـــي از بـــرم

فــــــــردا بيا فـــــــردا بيا
----------------------------
پنجشنبه 25 جدي 1393 هجري آفتابي
که برابر ميشود به 15 جنوري 2015 ميلادي

ســـــــــــرودم

احمد محمود امپراطور

دکلمه

درود به شاعره گران ارج، دکلمه تور خوش الحان،

بانوی آزاده و آزادی خواه میهنم محترمه سارا " نایاب "..!

که سِحر کلام و کمالش مرز ها در هم شکسته  و

هما فکر بلندش در کهکشان هنر و ادب آشیان گزیده است.

دوست نهایت عزیز و بی آلایشم از نوازش بیکران و

مهر بی بدیلت که سالهاست همچون نسیم سحر در

من میوزد و گزند و رنجشی ندیدم بجز از لطافت و صداقت و پاکی دل...

سروده ای منا با قدرت سحر آفرینت زنده و مانا ساخته اید

که لطف و بزرگ منشی را از ژرفای قلب دردمندم سپاسگزارم.

خداوند رحمان و رحمت شما را در پناه عصمت و عزت خود داشته باشد

و آرزو های دیرین شما را قرین واقعیت گردند.

آمین

احمد محمود امپراطور

از شهر بیم و امید    

یک تبسم برای عشق

یک

تبســــــــــــــــــــــــــــــــم

برایــــــــــــــ

عشق

دردمندم به رهي عشق دوا مي پالم

دردمنـــــدم به رهــــي عشـــق دوا مي پالم

دلِ گم گشــته اي خود را همــه جا مي پالم

ديده ام خون شد و اشک از درِ چشمانم رفت

تو بگويــي به جهــــان جـــور و جفــا مي پالم

منِ درمانـــده درين خطــــه اي بي آب و علف
نـــوشِ صــــد جرعــــه اي از آبِ بقا مي پالم

دوش من خــــم شده از حادثـــــه و رنج فلک

دستيــــــــاري کـــه شـــود کامـــروا مي پالم

دوستـــان زيــــاد و هـــوادار من از حد بيرون

ليک معشوقـــه اي با مهــــر و وفـــا مي پالم

نازک انـــدم و، پري چهــــره و، شيـرين گفتار

مرشــــــد ملـــک ادب، شــــوخ اداء مي پالم

به پسنـــــــدم نبوُدَ آري ز اخــــلاق و کمـــال

معــــدن عشق و هنــــر، کان حيـــا مي پالم

دگــــر از نالـــه و فريـــــاد به جــــان آمده ام

به حيــــاتِ ســـــــرِ خود دفــــعِ بـلا مي پايم

زندگي خواهمـــي در پرتـــو آرامش و مهــر

هر نفس راستي و، صـدق و، صفا مي پالم

عمر محمود گذشت و، ز کسي يـــاري نديد

آنچــــه کــه يـــافت نگـــردد چــــرا مي پالم
------------------------------
سه شنبه 16 جدي 1393 هجري آفتابي
که برابر ميشود به 06 جنوري 2015 ميلادي

ســـــــــــرودم

احمد محمود امپراطور

کابل/افغانستان

عزتِ سخن

کوتاهی سخن را عــزت بوُدَ فــراوان
فریـــاد بی اثر شد خود انکسار دارد
امپراطور

مشاعره جوهر و امپراطور در آغاز سال 2015 میلادی

دورد ها و تحیات نیک و پسندیده خود را خدمت خبره گان، سروران و صاحبدلان از  ژرفاهای قلبم تقدیم میدارم..!
بدینوسیله به تمامی عزیزانم و دوستدارنم که در هر گوشه و کنار جهان بسر میبرند سال 2015 میلادی را نیز تبریک و تهنیت میگویم و آرزومندم که زنده گی در امور خیر بکام فرد، فرد تان باشد.
بتاریخ 13 جدی 1393 هجری خورشیدی که برابر میشود به 03 جنوری 2015 میلادی یک پارچه غزل  سرودم و در صفحه ای اجتماعیم بدست نشر سپردم که از طرف دوستان عزیز و بی آلایشم مورد تحسین و تمجید فراوان قرار گرفت.
برای شما عزیزانم معلوم است که اکثراً من و شاعر والاگهر جناب محترم محمد نعیم جوهر  مشاعره فی البدیه در بعضی از صفحات اجتماعی دارم که اینبار نیز  غزل " صیاد عشق " طرف مشاعره من و جوهر بزرگوار قرار گرفت.
خواستم این مکاتبه زیبا و بیاد ماندی را به کلیه دوستانم شریک سازم، امید مورد توجه شما بزرگواران قرارگیرد.  

  

صیاد عشــــق داییـــم، دل را شکار دارد
با مهوشـــان عالـــم، پیمـــان و تار دارد
آهنگ زندگـــانی، زیـــر و بـم نفس بود
مرغِ ترانـــه سازش، صوتِ هــــزار دارد
دودم به آسمـــان رفت، از دردِ فـرقتِ تو
در آتشِ که ســـــوزم تا مغــــــز کار دارد
گل بشکفد ز خاکـــم، هرجــا قدم گزاری
لخــتِ جــگر به پــایت، خـود را نثار دارد
صـدبار اگر شکستی، باری دگر تو بشکن
این سینه تا درِی عرش، گـرد و غبار دارد
بیگانـــه را ندیدی، از آشنـــــا چه پرسی
هـر یک به حــال زارم، از غصه بار دارد
از سوزشِ دو چشمم، از اشکِ لاله گونم
می در پیـــــــاله ای تو، رنـــجِ خمار دارد
این ناله هــــا و زاری، فصل خـزان ندارد
دامــــانِ پُـــر ز اشکــم، رنــگِ بهار دارد
جـــان دادم و ندیـــدم، بوی وفـــا و یاری
خوبــان چو شبنـم صبح، کی اعتبار دارد
سوی تو میفرستم این نامه ای پر ازخون
ابیــــات و گفتـــه هایــم عطری دیار دارد
تا روز حشر نتوان، دست از تو برکشیدن
محمود تا قیــــــامت، چشــــم انتظار دارد
----------------------------------
شنبه 13 جدی 1393 هجری آفتابی
که برابر میشود به 03 جنوری 2015 میلادی
ســـــــــــــرودم
احمد محمود امپراطور
کابل/افغانستان
----------------------------------------

در قصر امپراطور یک صد سپاهٔ تازه
دیدارِ محمودم را چشم اتتظار دارد
جوهر

افکار عصمت من در این دیار پر شور
جوهر ز دل بگویم غم بی شمار دارد
امپراطور

محمودِعصرِماهم كمترزقيس نبوَد
ازظلمِ ليلي خويش قلبِ فِگاردارد
فروغ
امپراتور عزيزم سلامت باشد هزار ها گُلرُخ دگر در انظارت هستند
زندگى تكرار نميشود نبايد تحت تأثير حوادث وعشق هاى زود گذر قرار گرفت هر حادثه كه در زندگى انسانها رُخ ميدهد خالى ازحكمت
پروردگار نسيت ودر آن خير انسان
ميباشد كه خودش نميداند شما ازهيچ چيز كم نيستيد فقط فراموش
كنيد انشاألله كه سعادتمند هستيد
----------------
شاعر توانای دیارم جلالتمأب حسن شاه فروغ صاحب از نوازش و مهر شما ممنونم.
خدمت حضور انور شما به عرض برسانم که در این میان منظور شکایت مشخص از شخص نیست فقط گاه گاهی دلم جوش میزند و ابیات پرآگنده از فکرم بیرون می آید.
شما در نهایت بزرگوارید و واجب الحترام.

صدها درود دارم، بر حسن پر فروغ ات
طبعِ بداهه سنجت، مهر آشکار دارد
امپراطور

در بزم امپراطورچندین کنیز خوشرو
از هر طرف نگاهی بر زلف یاردارد
جوهر

جوهر ز لطف و معنی، آهسته تر صدا کن
محمود کی هوای، بی بند و بــــار دارد
امپراطور
محمود زلشکر خود ما را دیگر مترسان
جوهر به سینه از غم نشتر هزار دارد
جوهر

خاکم به سر ندیدم، روی نیکوی دلبر
حلقوم عقده هایم میلِ به دار دارد
امپراطور
بسلامت باشید اکه جانم.

نا امید درگه حق هرگز مباش محمود
هر بلبل به گلشن باغ وبهار دارد
جوهر
بر توهمیشه بخت بلند دارم آرزو۰۰۰

از گلرخان ندیدم آنچه که در حقم بود
محمود در سرایش بازی به خار دارد
امپراطور

هر بلهوس نداند قدر وفا و دوستی
مجنون به پای لیلی جان رانثار دارد
جوهر

 آخ هی....
سر سبزی سرِ من، از آتش درون است
در سینــــه ام نظر کن دود چنار دارد
امپراطور

 مرحبا۰۰۰
محمود دوباره بنگر یکبار قلب زارم
جوهر به سینه از غم صد لاله زار دارد
جوهر

بهروز باشید اکه جان..........!
----------------------------------
تهمت کنند رقیبـــــان محمودِ بینوا را
سرو خجسته احوال کی در کنار دارد
امپراطور

دستت بخاک مگذارمانند جوهر من
هر بینوا در عالم صد رنگ نگار دارد
جوهر

اکه بزرگوارم در حفظ خداوند متعال باشید
-------------------------------------------
در این زمانه یاری، همچون پر هما است
دور از تو هرکه جوهر، صد ذوالفقار دارد
امپراطور

جان من جانان من قربان نامت جان من۰۰۰

جرهت نمیکند او ؟ورنه هزار خوش رو
سلطان من در عالم هرسو قطار دارد
جوهر

او خدای من جان عزیزت در پناه و عزت رب العالمین.!

ما را به سوزشِ تو ،ساز جنون زیاد است
آتـش زدی به محمود، او افتـــــخار دارد
امپراطور

با عرض معذرت خواهر مهربانم وحیده جان مهمان تلفونم بودن ۰۰۰۰

کی میشود فراموش دیدار رویت ایدوست
یک لحظه دیدن تو صد یاد گار دارد
جوهر

خواهش می کنم اکه جان.!
----------------------------
کوتاهی سخن را عــزت بوُدَ فــراوان
فریـــاد به اثر شد خود انکسار دارد
امپراطور

در جیبِ فکرِ جوهر، گنج ادب زند موج
هر لحظه ای بخواهــی بیتِ تـیار دارد
امپراطور

سرد است هوای کابل، امروز بی وجودت
محمود  عــــزم طیران، سوی مزار دارد
امپراطور

ختم مشاعره

 

نشناختم

از سرِ زلف بتان دل اوفتاد حیران شدم
شانه را دیدم ولی دندانـــه را نشناختم
امپراطور

صیاد عشــــق

صیاد عشــــق داییـــم، دل را شکار دارد
با مهوشـــان عالـــم، پیمـــان و تار دارد
آهنگ زندگـــانی، زیـــر و بـم نفس بود
مرغِ ترانـــه سازش، صوتِ هــــزار دارد
دودم به آسمـــان رفت، از دردِ فـرقتِ تو
در آتشِ که ســـــوزم تا مغــــــز کار دارد
گل بشکفد ز خاکـــم، هرجــا قدم گزاری
لخــتِ جــگر به پــایت، خـود را نثار دارد
صـدبار اگر شکستی، باری دگر تو بشکن
این سینه تا درِی عرش، گـرد و غبار دارد
بیگانـــه را ندیدی، از آشنـــــا چه پرسی
هـر یک به حــال زارم، از غصه بار دارد
از سوزشِ دو چشمم، از اشکِ لاله گونم
می در پیـــــــاله ای تو، رنـــجِ خمار دارد
این ناله هــــا و زاری، فصل خـزان ندارد
دامــــانِ پُـــر ز اشکــم، رنــگِ بهار دارد
جـــان دادم و ندیـــدم، بوی وفـــا و یاری
خوبــان چو شبنـم صبح، کی اعتبار دارد
سوی تو میفرستم این نامه ای پر ازخون
ابیــــات و گفتـــه هایــم عطری دیار دارد
تا روز حشر نتوان، دست از تو برکشیدن
محمود تا قیــــــامت، چشــــم انتظار دارد
----------------------------------
---------------
شنبه 13 جدی 1393 هجری آفتابی
که برابر میشود به 03 جنوری 2015 میلادی
ســـــــــــــرودم
احمد محمود امپراطور
کابل/افغانستان

خوشه های عشق و ایمان

خوشه های عشق و ایمان

وفــــا نـــکردی و من هم ز غصــه آب شدم
در آتش غـــــــــــم عشق تو من کباب شدم
ندیدی و تو ندانستـــــی من ز هجــــــــرانت
عـــــــــذاب بی حد و اندوهِ بی حساب شدم
به چنـــد واژه که آغــــاز عشق و ایمان بود
بیـــــا ببین که کنون شهــــــــرهء کتاب شدم
ز بارگــــــاه تو مــا را نصیب جــــــلوه نشد
ز چشم خود قدح نوش ِ سرشـکِ ناب شدم
توان و ارزش مــــا را به سد و نحس مسنج
که کام نیست به ناکــامی کـــــامیـــاب شدم
در ِحیــــــــــا زدم و از ادب سخن گفتــــــــم
ز شرم خویی خود غـــــــرق در سـراب شدم
بخود گداختـــــــــم و فــــــکر موج ها کردم
ولـــی به ساحل مقصود چون حبــــاب شدم
نشد نصیب که تا بشنــــــــوم کــــــــــلام ترا
دچــار صوت و سُر،خیل از غــــــراب شدم
دگـــر ز حال دل من مـــگو و هیــچ مپـــرس
خـــراب بودم و زین بیشتـــــــــر خراب شدم
نمــــــــود درد دل خویش را چنیـــن محمود
به زندگی نرسیـــــــده نــــــگر تـــراب شدم
---------------------------
شامگاه نزدهم میزان هزار و سصد و نود و یک
برابر ۱۰ اکتوبر ۲۰۱۲ میلادی
سرودم
احمد محمود امپراطور
شهر کابل

خوشه های عشق و ایمان

به چنـد واژه که آغــــاز عشق و ايمان بود

بيـــــا ببين که کنون شهــره ي کتاب شدم

امپراطور

درد و فراق یار بما یادگار ماند

مخمس بر غزل:
حضرت ابوالمعانی میرزا عبدالقادر بیدل رح
********

درد و فـــــــــــــــــــراق یار بما یادگار ماند
داغش به ضیمــــــــــــران دلم آشکار ماند
بر ما میان سینـــــــــــــــــه دلِ بیقرار ماند
دلــــــــدار رفت و دیده به حیرت دچار ماند
با ما نشـــــــــــان برگ گلی زان بهار ماند
——————
از صبــــــــــــح رحمت و ز تجلی دمیده ایم
سیـــــــــــــر فلک نموده و اینجا رسیده ایم
ما بهتـــــــــــــــریم و از همگی بر گزیده ایم
خمیـــــــــازه سنج تهمت عیش رمیده ایم
می آنقــــــــــــــــدر نبود که رنج خمار ماند
——————
صورت زخون دیـــــــده مــــــــا همچو گلزار
تیـــــــــر مــــژه ز چاچ تو خوردیم بی شمار
غمدیده را به خوب و بدی اینجهان چه کار
از بــــــــــــرگ گل درین چمن وحشت آبیار
خواهــــــــــــــد پری ز طاهر رنگ بهار ماند
——————
قدری تو از سعـــــــادت خود کن حواله ای
هستیم سخت محــــکم و شیدا و واله ای
ما که فتاــــــــــــــده کنج قفس در زباله ای
یأســـــــــــــــــم نداد رخصت اظهار ناله ای
چندان شکست دل که نفس در غبار ماند
——————
شیـــــــــــــــرازه ی جنون تدلی نمی دهد
در کار گاه جســـــــــــــم تولی نمی دهد
این دهـــــــــــر از بر چه تجلی نمی دهد
آگاهیــــــــــــــــم سراغ تسلی نمی دهد
از جوهـــــــــــــــر آب آیینه ام موجدار ماند
——————
بر جلوه هــــای حسن تو، دل داد تکیه ام
از ساغــــــــــــــــر لبا لبی مل داد تکیه ام
تــــــــــار نگاه به عشق تو پل داد تکیه ام
غفلت به نـــــــــــــازبالش گل داد تکیه ام
پای بخواب رفتـــــــــه ای من در نگار ماند
——————-
با خود به کـــــاروان جرس عجز می کشم
از نتـــــــــوانی خار و خس عجز می کشم
من از بـــــــرای چه هوس عجز می کشم
آنجا که من ز دست نفس عجز می کشم
دست هــــــــــــزار سنگ به زیر شرار ماند
———————
تاکی به نــــــاز لیلی چو مجنون گریستن
غرق تخیــــــــــــلات و به افسون گریستن
از بارگاه نـــــــــــــــــــــاز تو بیرون گریستن
باید به فرقت طربــــــــــــــم خون گریستن
تمثـــــــــال رفت و آیینه تهمت شکار ماند
——————
در آســــــــــتان، غصه مزیدی شکوفه کرد
در کــــــــــربلای عشق یزیدی شکوفه کرد
از نا امیــــدی ها، امیـــــــــدی شکوفه کرد
یعقوب وار چشـــــــم سفیدی شکوفه کرد
با من همیــــــــــن گل از چمن انتظار ماند
——————
محمود تا به دیده ای حیران جلوه داشت
سیـــــــر حضور فکرت امکان جلوه داشت
از کلک بیدلی گهـــــری کان جلوه داشت
بیدل از آن بهـــــار که توفان جلوه داشت
رنـــــگم شکست و آیینه ی در کنار ماند
---------------------
27 قوس 1391 هجری آفتابی

ســرودم

احمد محمود امپراطور

کابل/افغانستان