در مجمر عشق تو جهیدن نگذارند

مخمس: احمد محمد امپراطور

بر غزل: کمال الدین مسعود خجندی

در مجمــــــــر عشق تــو جهیدن نگذارند
چــــون اشک بســــوی تو دویدن نگذارند
یعنـــی ز خـــدای هــــــم طلبـیدن نگذارند
مـــــــا را ز گلــــی روی تو چیدن نگذارند
چیــــدن چه خیـــالست که دیدن نگذارند
-----
آســـــایش جان است می و رطل گران را
بر همچـو منی پر شــــده از آه و فغان را
پر گشتــــــه ببین دور و برت بد نظران را
صد شربت شیرین ز لبت خسته دلان را
نــــــزدیک لب آرنــــد و چشیدن نگذارند
-----
تلخ آمـــــــده ام رفتــه دل خود بفروشم
تاکــی ز حقیـــقت نگهی خویش بپوشم
ای ملک شــــرافت تویی مانند سروشم
گفتم شنــــود مژده ی دشنام تو گوشم
آن نیـــز شنیــــــــدم که شنیدن نگذارند
-----
قلب و جــــــــگرم گشت ز غم آبله باران
به روی تو گویا که فتـــــــــادیم به زندان
جز غصــــه نداریــم به ماه ها لبِ خندان
زلـــف تو چــــه امکان کشیدن که رقیبان
ســــر در قــدمت نیــــز کشیدن نگذارند
-----
از خون دل و دیــده بجــــز درد چه حاصل
آخــــر بشود ختــــم همـــه دعوی باطل
هـــرجا که روی ســـــوی تو داریم تمایل
بخشـای بر آن مرغ که خونش گه بسمل
بر خــــــاک بریزنــــــــد و طپیدن نگذارند
-----
از ظلـــم کجـــا می شود آباد که این قوم
پـر گشته به هر معنی اضداد که این قوم
ما کـه و کجـــا داندی ایــــراد که این قوم
دل شد ز تو صــد پاره و فریاد که این قوم
نعــــــره زدن و جامــــــــه دریدن نگذارند
-----
آخـــــر برسد دست تو این نامــه و پیغام
محمود نگویی که به عشقت شده ناکام
آغــــــــاز ز  هــر چه که بود داردی انجام
مگریــــز کمال از سر زلفش که درین دام
مرغــی که در افتــــــــــاد پریدن نگذارند
--------------------
یکشنبه 20 میزان 1393 هجری آفتابی
که برابر میشود به 12 اکتوبر 2014 میلادی
ســــــرودم
احمد محمود امپراطور