بیا که آمدنت نوبهار می آرد

بیــــا که آمــدنت نوبهــــار می آرد

نسیــــم پیـــرهنت بوی یار می آرد

ز عطر هر نفست تازه میشود عالم

به زندگـــانی من اعتبــــار می آرد

امپراطور

روزگار است

روزگار است.! یک الاغ همــراهی تازی داشتی

در زمیــــن و آسمـــــان این امتیـــــــازی داشتی

سکته میکردی زشادی حاجی صاحب میگفتنت

پیـــــش اولاد و زنت گـــــــــردن درازی داشتی

جامــــــه و تنبان و جاکت را نمی دیدی به سال

در زمستـــــان و تمـــــوز پاپــوش گازی داشتی

این فلک دون است و دونـــان را کند بالا همیش

ورنــــه بر قــــوت شـــــکم نان و پیازی داشتی

تـــــازه من دیشب خبـــــر گشتم ز افعالت کثیف

شب تمـــــام شب تو بــــــزمِ بچــه بازی داشتی

میزدی چرخ و دو گوش ات تال طبله می‌شمرد

با دو چشـــم خود اشــــــاره سوی جازی داشتی

تا صــــــدای تمبک و دمبـــــوره را کردن بلند

در میـــــــان خلق رقصــــی نـــاز نازی داشتی

سبحه ات سه متـــر و شف از بند پا اندک بلند

بین خلق بی خبـــــــــــــر گردن فرازی داشتی

در نماز صبــــــح خواندی سوره ای رحمان را

با همـــه بی عفت ها صحنــــــه سازی داشتی

صد دفعـــــه گفتی که من قربان رویت میشوم

گشتــــی رســـــوا پیش محمود و ایازی داشتی

------------------------------------------

سه شنبه 28 حمل 1397 آفتابی

که برابر میشود به 17اپریل 2018 ترسایی

ســـــــرودم

احمد محمود امپراطور

رای نمی دهم

بر دزدی کوچـــه گرد وطن رای نمی دهم

بر تشنـــــگان خون و کفــن رای نمی دهم

حتی مهــــــــاجر ار نشــــــدم میشـوم ولی

لیکن برای گنـــــــــــده دهن رای نمی دهم

بیش از چهل ســـــــال به ویرانی رفته آیم
حــــــالا به قاتــــــــلان کهن رای نمی دهم

از راست تـــــا به چپ نگری ظلم کرده اند

بر آنکه سوخت باغ و چمن رای نمی دهم

صد بــــــار ملک و ملت ما داده اند حراج

بر خدعـــــه و فریب و چپن رای نمی دهم

نه صلح آورند و نه آهنـــــگ همـــــــــدلی

بر اینهمه گــــــــــروه فتــن رای نمی دهم

خواندن نمــــــاز و فاتحـــه ملک بی وضو

بیرون شده کنـــــون ز لجن رای نمی دهم

آزادی است نامــــــم و آزادگــــــی سرشت

محمود بـــر فروختــــــه تن رای نمی دهم
----------------------------------

چهارشنبه 29 حمل 1397 آفتابی

که برابر میشود به 18 آپریل 2018 ترسایی

ســـــــرودم

احمد محمود امپراطور

وطن

وطــن در دست بیمـــــــــاران آدمخــــوار افتاده

در این جــــا زندگانــی گونـــــه ای اجبار افتاده

شده صحرا و کوه و دشت جای پــای خونریزان

تفنـــــگ و تــوپ روی شانـــــه ای بدکار افتاده

سراســـــر ملت از این حال نا میمـون هراسانند
گــــــروه چارپـــــا از هـــــر در و دیـــوار افتاده

چه گویــم از که گویــم بر که گویــم من نمیدانم

که قانــــون دست هر کج بینی کج رفتــار افتاده

از این جمع که داد صلح و آزادی زننـــــد بر ما

وقــــــار و آبــــــــرو و عزتـــی بسیــــــار افتاده

تمنــــا از که باید کــــــــرد آهنـــــگ محبت را

غـــــم عالــــم درون سینــــــه ای غمخوار افتاده

صفیـــــرِ انتحــــار و راکت و خمپـــــاره می آید

اعمـــارت خاک شد، در خون دل معمـــار افتاده

نه تمکینِ نه تحسینِ فقط ظلم است و بیداد است

بلی تاریـــخ مـــــــا تــــکرار در تــــکرار افتاده

جگر را در کف پا بنــد محمود ورنـــه در اینجا

هــــــزاران سنگ روی جـــاده ای پر خار افتاده
--------------------------------------------
سه شنبه 04 ثور 1397 آفتابی

که برابر میشود به 24 آپریل 2018 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور

باغ آبرو

یک تصور؛ یک بهار، یک آرزو باشی به من

یک طلســـم حیرت و، جام و سبو باشی به من

یک گلستـــــان تـــازه می گردد ز عطر دامنت

ای نسیــــــمِ سبــــز، بــــاغِ آبــرو باشی به من
-------------------------------------------
امپراطور

قانون روزگار به آتش کشیده اند

هم شهـــــر و شهــــریار به آتش کشیده اند

قانــــــــــون روزگــــــار به آتش کشیده اند

فصل تمـــــوز و موســـم دی سوختن دریغ

حـــــــالا گـــل بهــــــــار به آتش کشیده اند

این جانیـــــان فتنــــــه گــر لاشعــورِ دون

یک عمـــــــــر افتخــــار به آتش کشیده اند

از جـــــاده تا به عابــــر و تا آسمــان ملک

بـــــا دودی انتحــــــــــار به آتش کشیده اند

نه شرم نه حیاست نه ترس از دعای خلق

افــــــــــراد بی شمــــــار به آتش کشیده اند

گاهـــی به نام مـذهب و گاهـــی به نام دین

مـــــا را به هـــر شعـــار به آتش کشیده اند

کردند هــــزار آرزو را زیــر خاک و خون

تصویــــــــر یـــادگــــــار به آتش کشیده اند

این وحشیـــــان تشنـــه به خون خطا عمل

هر گوشـــــه ای دیــــــار به آتش کشیده اند

نی نو عـــروس دیدن و نه پیـــر و نوجوان

اطفــــــــال نی ســـــــوار به آتش کشیده اند

محمود دیـــــدی طائفــــه جنگ و انتحـــار

چشمـــــــــــان انتظـــــار به آتش کشیده اند

----------------------------------------

سه شنبه 11 ثور 1397 آفتابی

که برابر میشود به اول می 2018 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور

بهر مُردن بهانه بسیار است

زندگی را اُمیدی فردا نیست

بهر مُردن بهانه بسیار است

امپراطور

شهرِ بیم و اُمید

در شهرِ که اُمید فقط یک بیم است

آرامش شهریان شان تحریم است

امپراطور

بـر دوستی نه ارزد، آنکه ادب ندارد

بـر دوستـــــی نــه ارزد، آن کـــه ادب ندارد

آدم نمی تــــوان گفــت، اصــل و نسب ندارد

نــام و نشـــــان هـــر کس، باشد معــــرف او

مقبــــــول خــــاطرم نیست، زبــده لقب ندارد

در کشور که ماهیم، دشـــواری ها زیاد است

افـــــــراد بی شمــــاری، نــانی به شب ندارد

ما بنـــده ایم و بنـدیم، یک بر دیگر چه لافیم

آزاده اســت شخصــــی، دســــت طلب ندارد

ســـرویس زندگانی، سوی عــــدم روان است

افســوس عمــــر رفتـــــه، رو بر عقب ندارد

یـــــاری در این زمانـــه، رنگ شعـــار دارد

گر زخـــــم یار خوردی، اوف و عجب ندارد

دعــوای بیک و خانی، هر کس کند فــراوان

در زیــر چرخ گــردون، جا یک وجب ندارد

یــــــاری سیاه چشــمی، دارم میـــــان خوبان

شیــــــرینی لبـــــانش، شهــــد و رطب ندارد

حسن هرچه نیک باشد، من نیک می پسندم

هیهـــات دلبــــــــر من، خــــالِ به لب ندارد

تاکــــه نمــودم افشـــا، آن ســـرو کام جو را

مــــردم سوال کــــردن، محمـــود تب ندارد؟
----------------------------------------
چهارشنبه 12 ثور 1397 آفتابی

که برابر میشود به 02 می 2018 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور

آن نازنینِ شوخِ پریزاد جانم است

آن نازنیــــــنِ شـــــوخِ پـریزاد جانم است

آن آبـــــروی قـــــامت شمشــاد جانم است

با تیر غمـــــزه قصد مرا میکند مـــــدادم

با کشتـــنم که می بشــــود شاد جانم است

گاهی به درد و گاهی به شادی کند عذاب
آن تشنـــــه کـــــام اینهمه بیداد جانم است

با قهــــر و ناز و عشوه کند دلبری همیش

در عضو، عضو جان من افتاد جانم است

با جلوه هـــای خویش ربـــوده دل از بـرم

ویـــــران نموده خانـــه ای آباد جانم است

محمود را کشیده به زنجیــر عشق خویش

یعنی که کــــــرده از همه آزاد جانم است
---------------------------------------
پنجشنبه 13 ثور 1397 آفتابی

که برابر میشود به 03 می 2018 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور

جـو هیچگاه نخود و گندم نمی شود

جـو هیچگــــاه نخــود و گنـــدم نمی شود

با لـــوشِ کوچــــه قصــد تیمـم نمی شود

افــــراد خود پسنـــد و، فرومایــه و دغل

خدمتـــگزار و حامـــی مـــردم نمی شود

همراه دزد و جانی و خونخوار این وطن
با هیـــــچ نــــوع عرض تفاهم نمی شود

با آنکه بستـــــه است کمــرِ فتنـه و فساد

میثــــاق مهــــر و انس تحــکم نمی شود

زهـرِ زبانِ ناکس و بادفــــره ای جهــول

کمتــــر ز نیش افعـــی و گژدم نمی شود

هر زخم تازه گرچه بخندد ز درد خویش

معنی ز رنگ شـــــادی تجسـم نمی شود

گر اتفـــــاقی شیر نخورد بچـه ای غزال

غافـــل مشــــو نشــــــان ترحم نمی شود

هرکس اگر به قدر خودش دلبــــری کند

دنیــــــا نمونـــــه ای ز جهنــم نمی شود

محمود را اگــــر بکنند محــــو از جهان

از سینــــه های اهل سخن گم نمی شود
------------------------------------
یکشنبه 16 ثور 1397 آفتابی

که برابر میشود به 06 می 2018 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور

زخمی فتاده ام به درون قفس، بیا

زخمـــی فتــــــاده ام بــه درون قفس، بیا

در انجمــــــاد می کشـم اینجـــا نفس، بیا

یــک آرزو دارم و آنهــــــم فقــــط تویی

دیــــگر تمـــــام زندگــی باشد هوس، بیا

از دور های دور چه دانـــی ز حــال من
حــــد اقل اگـــــر شوی فریـــاد رس، بیا

روشن نمی کنــــد نظــرم را ستــــارگان

مهتـــــاب من به کلبـــه ای تار انس، بیا

گم گشته ام بدشتِ غم انگیز عمر خویش

ای ساربـــــان عشق به نظــم جرس، بیا

غیـــر از تو کیست در تپش آباد سینه ام

تاکـه حیـــات جلوه کنـــد پیش و پس، بیا

محمود را ستــــم کُش صبح و مسا مکن

تا پیش از آنـــکه کــوچ نمــاید نفس، بیا
-------------------------------------
سه شنبه 18 ثور 1397 آفتابی

که برابر میشود به 08 می 2018 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور

ای هســت و بودِ زندگی ای پادشاهی من

ای هســت و بودِ زنـدگی ای پادشاهی من

ای روشنایی شب و ای مهـر و ماهی من

ای چشمــه ســـار جـاری خلاق کائینات

ای خوش ترین ترانه ی شام و پگاهی من

ای پاک تـــر ز نــو گل اخـلاص زنــدگی
ای مایـــه ی محبـت و انس و رفاهی من

ای گلشن طـــراوات فصل بهــــار عشق

ای کهکشـــان هستــیء رنگ نگاهی من

ای مـــــادر ای تجــلی انــــــور معـرفت

بعدی خداست سایـه ی مهرت پناهی من

محمود را نمودی سرافــــــراز در حیات

دادی نشان در همه وقت نیک راهی من
-------------------------------------
جمعه 28 ثور 1397 آفتابی

که برابر میشود به 18 می 2018 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور

دانـی دزدان بی وقـوف وطن

دانـــــی دزدان بی وقــوف وطن

خویش عالـــی جنـــاب می دانند

هر نــــوع ظلم و هر نوع بیداد

کـــــردنش را ثـــــواب می دانند

اشک چشم یتیــــــم و بیوه ملک

انگبیــــــن و شــــراب می دانند

خون افــــــراد بی بضـــاعت را

پپســـی کــــــولا و آب می دانند

می کشند خلق را به آتش وخون

لــــذتش چـــون کبــاب می دانند

بوی متفوع گاو و مرکب خویش

عطــر یـــاس و گـلاب می دانند

کشتـــــن مردمـــــان عـــاجز را

کـــــاکه گی و شبـــاب می دانند

پاره هستن ز مخـرج و از چشم

همـــــه را بی حجـاب می دانند

پــــای بوسی و ..ایه مــــالی را

به خصـــم راه و باب می دانند

صلح و آرامش و رفـــــاه وطن

چون خیالات و خواب می دانند

این شریـران پست و بی مقدار

جنـگ راهـــی مجاب می دانند

محمود این روزگار ماتــــــم را

حاصل انقــــــــــلاب می دانند
----------------------------
بامداد دوشنبه 31 ثور 1397 آفتابی

که برابر میشود به 21 می 2018 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور