نشه ی غرور

کردی خمار چشم ِ خود از نشه ی غرور 

در بـزم شعـــر و ساقی و مینـــا نیامدی

امپراطور

کباب شدم

وفا نکردی و من هم ز غصه آب شدم

در آتش غــم ِ عشق تو من کباب شدم

ندیدی و تو نداستی من ز هجـــــرانت

عذاب بی حد و اندوهِ بی حساب شدم

امپراطور

 سپاس امتنان فراوان از رهبری  و کاربران سایت وزین کتابخانه افغانستان که با کار های هنری و خرد دوستانه ی شان منا نوازش و تحسین نمودند.
لینک مستقیم
http://www.ketabkhana.com/book/dari

عید تان مبارک

دوستان عزیزم عید تان مبارک..!

صبح عید

درود به عزیزان و دوستان نیک سیرت..!
فرارسیدن عید سعید فطر را با پسندیده ترین ابیات به فرد فرد شما و از طریق شما به دومان نجیب تان تبریک و تهنیت می گویم خداوند رحمان و رحیم طاعات و عبادات شما را قبول و مقبول درگاه بی نیازیش بگرداند.
التماس دعا خیر...

بی تو کی شام ِبرات و صبح عیـد است مرا

بی تو هر لحظه فقط مرگ شـدید است مرا

بی تو از طعنـــــه ی فرصت طلبان در خونم

بی تو این زندگی نا ســـاز و بعید است مرا

بی تو باور بخـــدا کن رهــــی صحــرا گیرم

بی تو از مجلسیــــان قطع و برید است مرا

بی تو در هــــر نفســم راه عدم می جویم

بی تو دیگر به کجــــا چشمِ امید است مرا

بی تو از باده ی غــــــم شرب مداویم دارم

بی تو از دیــــده روان خون شهید است مرا

بی تو از خاطــــره ها  زندگی سازد محمود

بی تو در هـر دو جهان غصه مزید است مرا
-----------------------------
یکشنبه 05 اسد 1393 هجری خورشیدی

که برابر میشود به 25 جولای 2014 میلادی

سرودم

احمد محمود امپراطور

افغانستان

خاطرات سبز

تو نبودی البته در کنارم.

در قلبم که همیشه هستی...!

و ناگزیر تنها در باغچه حویلی  تصویر گرفتم

و لحظاتی خاطرات سبز ترا با این درخت مثمر بیان کردم.

شام بیست و هفتم رمضان

که برابر میشود به سوم سرطان 1393 هجری خورشیدی
احمد محمود امپراطور
کابل/افغانستان

Birthday 1984

دار جهان

با عام ساز و خاص همی کن تو زنده گی

دار  جهــان  بدیده ی کوتــــاه نظـر مکن

امپـراطور

بوی پیراهن

عاشقم وصل ترا من ز خدا میخواهم
بوی پیراهنــت از باد صبا  میخواهم
امپراطور

از خود و بیگانه

به هـــر جـا از خودی کاری کند، بیــگانه نتواند

برای محو جنـــگل شاخــــه ها دست تبـــر گیرد

امپراطور

خبر شدم که به آتش زدی فوتوی مرا

شدم خبـــــر که به آتش زدی فوتوی مرا
به این عمــل زدی در خــــاک آبروی مرا
تو کــار کـــردی که دشمن نمی کند هرگز
چگونـــــه گــــردی مقابل ببینی روی مرا
من از خُمــــار نگاه تو غـرق بودم دوش
به سنگ بستـی تو خُـمخانه و سبوی مرا
نسیــــم عشق تو طوفــان شد و بلا آورد
شکست شـــــاخه ی گلــــزار آرزوی مرا
فتاده ام به صــــد دام و نیست غمخواری
به نالـــه هم نرسیـــــدی، ندیدی اوی مرا
به خار زار خصـم گشتی خار چین و ولی
به زیـــــــر پای نمـــودی گل ِ شبوی مرا
به جاده خاک نشین گشته ام من ِ محمود
تو شـــاد کـــردی دل دشمن و عدوی مرا
----------------------------------------------
سه شنبه 31 سرطان 1393 هجری آفتابی
که برابر میشود به 22 جولای 2014 میلادی
ســـــــــرودم
احمد محمود امپراطور
افغانستان

خاطرات

عمر من پر از خاطراتی است...

که در البوم زنده گی تکرار میشود.

امپراطور

تصویر من

بیت:

تصویر من چه عیب و گنه داشت بی هنر

که اینــــگونه در میـانه ی آتش فگنده ی

امپراطور

قلبم

دعــــا کنیـد که قلبـــــم طپیدن دارد
بسوی مرگ مگر خواب دیدن دارد
شب گشتـــه به انـــدازهء تکانم داد
که تا بحال تنــــم صف کشیدن دارد
امپراطور

سپاس

سایت جام غور

جهت باز دید از سایت بالای لینک کلیک نماید

بهشـت خلوت

خدا کمک کند تا آن پری مهــــــرش ز سر گیرد

ز مُلک بی وفــــایی پـــــای خود بیرونِ در گیرد

میان آتشیــــم و شعله هـــــــا جولانـــگری دارد

کجــا احساس و کو  غمـخوار تا از ما خبر گیرد

امان از خـــار دامـنگیر ِ صحـــرای جنون اینجا

که تا در پـا خلــد قلب و جـگر را در شرر گیرد

بهشـت خلـــوت مـــا پشت بــــــام آسمان باشد

مبـــادا دل طپـــــد از شـوق خوابِ مختصر گیرد

هــــزاران بار اگــــر خاکم کند چون لاله میرویم

بوُدَ مشکل که داغ عشـق ِ خود را از جگر گیرد

به هـــر جـا از خودی کاری کند، بیــگانه نتواند

برای محو جنـــگل شاخــــه ها دست تبـــر گیرد

سعــــادت خفتـه است در گور اهل اغنــیا هرجا

خلف چون گاو ِ شیــــری پشت میراث پدر گیرد

نباشد بهتــــــر از گنــج قنـاعت در جهان هرگز

کم از پا است دستــــان که قــــــوم بی کمر گیرد

ندارم بیــــم دیگر از طبع مـوزون و شـــاد خود

که آخر خوی و خصلت را ز اهل نوحه گر گیرد

نشـــد محمود صاحب امتیـــــاز ِ صورت خوبان

چه بهتــــر بعد از این او دامن قطـــع نظر گیرد
------------------------------------------------
جمعه 27 سرطان 1393 هجری آفتابی
که برابر میشود به 18 جولای 2014 میلادی
ســـــــــرودم
احمد محمود امپراطور

شبهای قدر

هر چه تو بخواهی من رضایت دارم

پـــاس ِ گــل ِ روی آشنـــــــایت دارم 

شبهــای قدر است و من ِ عصیانگر

امیـــــــــد به الطـــاف دعـایت دارم

امپراطور 

بامداد 26 تیر ماه 1393 هجری آفتابی
هفده ام جنوری 2014 میلادی

04:30 دقیقه صبح بود تازه بخواب رفته بودم که صفیر راکت و مرمی های پرآکنده دوباره بیدارم کرد لحظه ای روی بسترم نشستم و این رباعی به ذهنم الهام شد.

بی نیاز هستی

در هیچ بندی نیستم، ای بی نیازی هستیم

نه زاهد کعبه پرست،نه ساکن بتخانه ام

امپراطور

پیر کنعان

شرم است به یوسف ز پدر گشت خبردار

جُز پیـــــرهنِ خالی به کنعان نفــــرستاد

امپراطور

التماس دعا خیر

درود های قلبی من نثار ِ عزیزان و سروران همدل و خدا پرست..!
آرزومندم که ماه بهار قرآن، ماه رحمت الهی، ماه قبول توبه و عفو گناهان
( رمضان الکریم) به خوبی و خوشی و طاعات و عبادات به بارگاه پرودگار رحمان و رحیم سپری شود.
من گنهکار و عصیانگر هم دستار سبز به سر کردم و برای خود این نشانه را  فال نیک گرفتم تا باشد که دعا، زاری و تضرع  هم مستجاب بارگاه بی نیازی خداوند متعال گردد و از این درد و رنج  فراق  که سالیان سال عذابم می کند بدر آیم.
التماس دعای خیر از فرد فرد عزیزان بی آلایشم دارم.
ایمان کامل ، عزت دارین و سعادت ابدی نصیب تان باد.
آمین
امپراطور
افغانستان

سخن کوتاه

تنها آمدن و تنها رفتن از دنیا قانون زندگی است.!

هراس من از حضور جمعیت است که خود را همرایشان تنها احساس کنی.

 احمد محمود امپراطور

درود به رهبری سایت شعر ناب

سپاس و امتنان از رهبری انجمن فرهنگی و ادبی سایت شعر ناب

جهت باز کردن سایت  شعر ناب بروی متن بالا کلیک کنید.

آشنای بیگانه

چه شـــــد از من ِ بینـــــــوا میگریزی
چو شاهــــــی ز فقــــر گدا میگریزی

نکــــــــردم خطــا نابجـــــــا میگریزی
تو ای هـــــــــوای من کجــا میگریزی
چه کــــــــردم که بی اعتنا میگریزی
——
فتـــــــــــادم بدامت چو مــــرغ چمن
تو گشتــــی بمن دلبــــــر و هموطن
شود باز گردیـــــــم ما هـــــم سخن
خدا خواست پیـــوند عشق تو با من
ز من یــــــــا، ز کــــــار خدا میگریزی
——
تو خون جـگر از دو چشمم فشاندی
بلای دو عالــــم بجــــــانم کشاندی
دل مهربانـــــم بصـــــد غم رساندی
چــرا گرم خواندی چرا سرد راندی؟
چـــرا لطف کردی چـــــــرا میگریزی
——-
بگو تابکی این ســـکوت و خموشی
بمن سرد و با مدعیـــــــان بجوشی
به بیگانـــــــه تاکــی مرا میفروشی
نداری چو تــــــــــاب وفـا رو بپوشی
ندانــــــی چو قـــــــدر ِ مرا میگریزی
——–
من آنهـــــــم که خاک رهت را ببویم
بهر جـــــــا که باشی من آنجا بپویم
بنـــــــــــازم قهــــــــری ترا تند خویم
نگویم دیــــــــــــــگر از محبـت نگویم
چـو طفــــــل مــریض از دوا میگریزی
——-
به صیـد دو چشمــان تیــــزم گرفتی
به سرخی لب بـــــــاده ریزم گرفتی
به عشوه و نـــاز و ستیــــزم گرفتی
به بیــــگانه بودن عزیــــــــزم گرفتی
چو اکنــــــــــون شدم آشنا میگریزی
——-
تویـــی نور دیـــــده و بــر من عزیزی
ز من تابــکی اینچنیــن می پرهیزی
به اینکار خود برســــــرم خاک بیزی
بمن همچنـان با قضـــا می ستیزی
ز من همچنــــــــان کـز بلا میگریزی
——
به جانت که جان و دلــم می ربایی
منــــــم برگ کاه و تـــــوام کهربایی
منـــــــــم چون سکندر تو آب بقایی
چو با خنــــــده گویم بـــــرو دلربایی
چو با گریــــــه گویـــــم بیا میگریزی
——
شوی تاکی همفکر و همدست کودک
عزیــزم جوان گشتی یا هستِ کودک
به بازی مشو هیــــــچ پیوست کودک
ز دست من آنـــگونه کز دست کودک
چو پـــــــــــروانه ی بی صدا میگریزی
——-
رسان هرچه خواهـی رسانی گزندد
گر این است هم رسم و راه و روندد
برویت کجــــــــا این دلـــــم در ببندد
بمن عشـــــق درد و بلا می پسندد
ز من بهـــــــــــر چه ای بلا میگریزی
——-
شدم زار و، والـــه و حیـران چشمت
اسیـــــــرم نمودی به زندان چشمت
نـــــدارم طـــــاقت، مگردان چشمت
ز چشـم من ای من به قربان چشمت
چنــــــان قطره ی اشـــکها میگریزی

-------
چه غـم ها که از عشق، بر دل ببردم
چرا همچو لاله قـــــــــدح خون نگردم
همیـــن قلب “محمود ” بود و نمُـردم
فــــــــدای گریـــــــز و ستیـز تو گردم
که چون کبـــــــک شیرین ادا میگریزی
——
سه شنبه ۴ سرطان ۱۳۹۲ هجری خورشیدی
که برابر میشود به ۲۵ جون ۲۰۱۳ میلادی
سرودم
احمد محمود امپراطور

آهنگ زندگی

دوستان عزیز و علاقه مندان هنر!
آواز گیراء عتیق مزاری جوان اهل موسیقی و هنر مزار را شاید کمتر بشناسید او در حالیکه از گردن پائین کاملا فلج است اما در حالت خوابیده چنان فریاد بلند می کند که گویی از شنیدنش دل سنگ آب می شود.
اوبیشتر از  15 سال است که در حالت مظلومانه بسر می برد.
دوستان عزیز این آهنگ را بشنوید و دعا کنید تا حداقل این جوان پراحساس و هنرمند راحت باشد.
-----------------------------------------------------------------------------------------------
 التماس دعا............!ا
عتیق مزاری ، جوانی که به نسبت فلج شدن پاها و قسمت کمرش در جریان آببازی سالهاست روی بستر خواب قرار دارد ، غم و درد این بی حرکتی جسمی اش را در خلوت با موسیقی ، ساز و آواز تسلا داده و تحمل می کند .  دلنشینی ، و سحر صدای دل انگیزش گواهی میدهد که او خوب میداند و بهتر یافته است تا از تاثیر گزاری موجزه های دنیائی پهناورموسیقی نتنها فکر و روان بلکه جسم خود را قدرت و قوت ببخشد و از سایه های یاس و نا امیدی که هر لحظه بر روان و جسمش خصمانه مستولی می شوند به سوی روشنی امید و اطمینان دلبسته تر گردد . گرچه او در ویدیو کلیپ های که در یوتیوپ قابل دریافت و مشاهده است حین اجرای هر آهنگ روی بستر اش قرار دارد اما احساس و صدایش نمایانگر  قوت قلب ، دلبستگی ، عشق و دلباختگی اش به دنیا ی پُر از راز و نیاز موسیقی است و از همین طریق رضایت را به ذهنش و تکاپو احساس زنده گی را به وجودش هدیه می نماید. او نتنها برای خودش باغ پُر ثمری از امید و زنده گی را هر لحظه اعمار می کند بلکه برای هر بینده ء ویدیو کلیپ اش درلابلای طنین صدای جذابش  پیامی دارد که " باید برای ادامه زنده گی امید وار بود "ا
تدوین ویدیو:
احمد محمود امپراطور
Ahmad Mahmood Imperator
کابل افغانستان
تابستان 1393 هجری آفتابی

شعر ناب

سپاس و امتنان بیکران از سایت خردپرور و هنر دوست شعر ناب که

با لطف بیکران شان از من دعوت نموده

تا باشد از این طریق رشد بهتر نمایم.
شعر ناب
http://www.sherenab.com/

گلستان شباب

بند

ترکیب بند:

زدی تا در جــــــــگرم سیخِ کباب

دادی بربــــــــاد گلستــــان شباب

میدهی ظلــم خود آخـر تو حساب

میشود نقشــه ای تو نقش بر آب

من و دل عاشقیـــم و کور هستیم 

زخــم ها خورده و ناجور هستیم

---------
امپراطور

کتابخانه افغانستان

دو آهنگ زیبا شیر و شکر

دو آهنگ زیبا و ناب از استاد شاه ولی و خانم شراره تقدیم دوستان و عزیزانم

اهداء مثنوی معنوی

درود..!

 دوستان عزیزم درست شش سال پیش  در 13 حوت 1387 هجری آفتابی  جشن تولدم را تجلیل کردم  در آن شب  جمع از دوستان با فامیل ما یک جا بودند در ختم محفل حضرت قبله ام جناب محترم شیر احمد یاور کنگورچی منا نزد خود خواست و کتاب مولانا بزرگ ( مثنوی معنوی ) را برایم اهداء کرد و در میان جمع حاضر با قلم خودشان این ابیات را در صفحه ای دفتر اول کتاب درج کرد و رویم را بوسید و برایم زندگی سبز و افتخارات بزرگ را تمنا کرد.
من اصلاً نمیدانم که در آنوقت چگونه احساس داشتم فقط اشک شادی صورتم را فرا گرفته بود. امشب به البوم تصاویر خانواده گی رفتم که چشمانم را این تصویر و نمونه خط پدرم  بار دگر روشن ساخت و از مهر و عشق پدر بهره مند شدم و تا زنده ام آن خاطره شیرین و بیاد ماندی را فراموش نمی کنم.
خداوند حضرت قبله ام ( شیر احمد یاور کنگورچی ) را از ما و خانواده ای بزرگ دوستان معنوی و ملت نجیب بدخشان و افغانستان کم نسازد.
آمین
یکشنبه 15 سرطان 1393 هجری آفتابی
که برابر می شود به 06 جولای 2014 میلادی
احمد محمود امپراطور
کابل/ افغانستان

غزلسرای تو

نغمه ای عشق سـر کن و، روح دوبـاره ام بده

تا من خستـــــه دل شـوم، بـاز غزلســرای تو

امپراطور

پرتو حُسن

در پرتـو حسن اش چه تجلای عیان است

فرصت بر عفـــو گنــه ای بی خبران است

آرامـــش روح و دل صـاحب نظـــران است

در رزمگه ای کفــر چو شمشیر بران است

شهر الرمضان است، شهر الرمضان است
------------------

امپراطور

دکلمه:

با سپاس و امتنان بیکران از دکلمه تور نازنین و خوش الحان میهنم

محترمه سارا جان نایاب که با التفات و محبت معنویشان

غزل منا به دکلمه گرفتند.

شهر الرمضان

در پرتـو حسن اش چه تجلای عیان است
فرصت بر عفـــو گنــه ای بی خبران است
آرامـــش روح و دل صـاحب نظـــران است
در رزمگه ای کفــر چو شمشیر بران است
شهر الرمضان است، شهر الرمضان است
------------------
باشد به مسلمان خـــــدا چون زر و زیــور
با عشق ببست عهــــد چو آیینـه و جوهر
اهــــــــــداء سلامت بـوُدَ از جــــانب داور
تا زنده ام و بهر منش خواهشِ جان است

شهر الرمضان است، شهر الرمضان است
------------------
مـاه که پُـــــر از راز و نیاز است و تحول
سیـــــــرآب کند نخل شــرف را به تحمل
تا ســــوی خـــدا باز شود راهـــی توسل
تزکیه ای نفس و قوتـی روح و روان است
شهر الرمضان است، شهر الرمضان است
-------------------
ممنونــم و مشــــکور تو، ای خالق یکتـــا
دادی ز کــــرم زندگی یی نغـــز و شکیبا
افطـــــار ز خــوان تـو بـوُدَ پــــاک و مصفا
با گـوش ادب گـــوش بده وقت اذان است
شهر الرمضان است، شهر الرمضان است
--------------------
محمــودم و مــرهون، من از مـــاه صیامم
از عطــــر گــل روزه بــــوُدَ تـــازه مشامم
آزاده و فـــــارغ ز همــــــــه حلقه و دامم
از لطف خداوند طبعـــــم بال فشان است
شهر الرمضان است، شهر الرمضان است
-------------------
پنجشنبه 12 سرطان 1393 هجری آفتابی
که برابر میشود 03 جولای 2014 میلادی
ســــــــــرودم
احمد محمود امپراطور
افغانستان

کـــام ما

بس هوا مسمـوم وآب ما به زهر آلوده است

کام ما شیـــــرین نمی گردد به قیماق و عسل 

امپراطور

مخمس بر غزل شهریار

در طپش هـــــــــــای دل سوختـــــــــه لنـــگر کردم


آه از سیـــــــــــــــــنه بلنـــــــد بـــر در ِ داور کردم


بـــارش اشـــــــــــــک ز مـــــــژگان دو برابر کردم


بــــــــــــرو ای ترُک کـــــه تــرک تو سمتـگر کردم


حیـف از آن عمــــــر که در پـــای تو من سر کردم


----------------------
ستـــــــمت بر من و، لطف تو به صــــاحب نظران


این چه ظلمیست که بینــــــم من از آن سرو روان


رســـد آنــــــــــــروز که از من تو نمی یابی نشان


عهــــــــد و پیمــــــــــــان تو با ما و وفا با دگران


ســــــــــاده دل من که قســـــــم های تو باور کردم

----------------------


بخــدا کوه از ایــن حوصــــــــــــــــله خــم آمده بود


بخــدا آتش اگـــــــــــــر بــود بـــــــــه نــم آمده بود


بخــدا هستــــــــــی به میـــــــزان عــــــدم آمده بود


بخــدا کافـــــــــــــــــــر اگـــر بود به رحـم آمده بود


ز آن همـــــــــــــه ناله که در پیش تو کافــــر کردم

----------------------


از خود و هستی و این عشق من هستـــــــم بیـــزار


راحتــــی نیست به من جُـز به ســـــــرِ چوبه ی دار


به تو شــــــادی جهــــان و به من این غـــــم بگذار


تو شدی همســـــــر اغیـــــار و من از یــــار و دیار


گشتـــــــــم آواره و تــــــرک سر و همســــــر کردم


----------------------


آسمــــــــــان چون خُــــــــم مینـاست تو را کی دانی


چــــــــــار فصل بهـــــر تو زیبــاست تو را کی دانی


بستـــــــــــــر از راحــــــت رویــاست تو را کی دانی


زیـــــر ســـــــــــر بـــالش دیبــــاست تو را کی دانی


که من از خـــــار و خســــــــی بادیــــــه بستر کردم ----------------------


نه بمن شــــاًن و شــــــکوه ماند نه زیب و فریست


آه از سینــــه بــــرون رفت و نه خون در جگریست


روز آرام و شب خــــوش بــــــــــر ِ من در بدریست


در و دیـــــــوار بــــــه حـــــال دل مـــن زار گریست


هــــر کجــــا نالــــــــه ی نـــاکامی خود ســـــر کردم

----------------------


محشــــــــر افتــــــــاد به دل تــا به درت گشت مقیم


ســــــــرم افتـــــــــــــــــــاد به پـای تو همانندی میم


این ندانیست که افتــــــاده به غــــــم هــــــای عظیم


در غمــــت داغ پــــــدر دیـــــــــدم و چون دردِ یتیم


اشک ریـــــــزان هوسی دامـــــــــــــــان مادر کردم


----------------------


رگ بـــه رگ خـــــون دلـــــــم از تو شکایت میکرد


فـــکر من هــــــر طـــــرف از جور و جفایت میکرد


مردمی دیــــــــــده و دل سجـــــــــده به پایت میکرد


اشــــک آویــــــــــــــــزه ی گوش تو حکایت میکرد


پنــــــــــد از این گوش پذیــــــرفتـــم از آن در کردم

----------------------


هستـــــم آواره به کــــــــوه هــــــای بدخشان کسی


گـــــرد و خاکــــم به فتــــــــــد کاش به دامان کسی


خـــــــود من نیــــــــز شـــــــدم زاده ی ارمان کسی


بعــــــد از این گوش فلـــــــــــک نشوند افغان کسی


که من این گـــــوش ز فــــــــــریاد و فغان کر کردم


----------------------


هیــــــــــــچ ظلمـی نبود بهــــــــــر منش سنگین تر


که بســـــــــوزم به صـــــــد داغ نبـــــــاشی تو خبر


حاصلم نیست به جُـــــز دانـــــــــه ی خام از تو ثمر


ای بسـا شب به امیدیـــــــــــکه زنــــــی حلقه ی در


چشم خود حلقــــه صفت دوختـــــــــــه بر در کردم ----------------------


گوی بیــــــــن من تو مـــــــــــانده حـــــرفـی باقی


که ز عشقــــت تو کنـــــــــی بـــــــــاز مرا ارزاقی


نه به شهــــــــر است پنـــــــاه بر من و نه قشلاقی


جای می خون جــــــگر ریخــــت به جامـــــم ساقی


گر هــــــــــــوای طـــــرب و ســـاقی و ساغر کردم

----------------------


خفتـــــــه طالعــــی تو محمــــود ز رســـــــــم اقبال


به کجــــــا است جوابــــــــــی که کنــــــی باز سوال


ما کجایـــــم و همــــــان آهـــــــــووش شوخ خصال


شهریــــــــارا به جفــــــــــا کـرد چو خاکــــــم پامال


آن که من خاک رهش را به ســـــر افســــــــر کردم

----------------------


دوشنبه 27 جواز 1392 هجری خورشیدی


که برابر میشود به 17 جون 2013 میلادی


ســـــــرودم


احمد محمود امپراطور

مـــرغ آزادی

گشتــــه ام بیـــزار از بیداد و از این کل مکل

از جفنـــگ این ستمــــکاران دزد و بد عمل

مردمان ســاده ای ما را به وحشت برده اند

رمـــــه ای مال که گرگی چند گیرد در قمل

کی به تمثیل و عروسک بازی گردد زندگی

سگ به غریدن کجــــا با شیــر میگردد بدل

آتش فقــــر است هر جای تماشا می کنی

می فشــارد حلقـــــومِ بیچارگان و کم بغل

حرف اهل خبـــره هرگز در خور تأیید نیست

فیلسوف عصــــر اینجـــــا باشدی بای چتل

بس هوا مسمـوم وآب ما به زهر آلوده است

کام ما شیرین نمی گردد به قیماق و عسل

زیــــور انسانیت شــــد زیــر پای حرص و آز

کینـــه جوی هـــــا بوُد در دل به مانند جمل

غمگســـــــار نیست اینجــا تا کند پروای ما

مـــرغ آزادی فتــــــاده در قفس خار و کسل

محمود از باد حــوادث خـــــم نگردد قــامتت

عمـــــر تا باقیست در دنیــــا نمی آید اجل
-------------------------
سه شنبه 10 سرطان 1393 هجیر آفتابی

که برابر می شود به اول جولای 2014 میلادی

ســــــــــرودم

احمد محمود امپراطور