۱۴۰۴ تیر ۲۳, دوشنبه

Ahmad Mahmood Empereur – Dichter van het Hart


 

Ahmad Mahmood Empereur – Dichter van het Hart


De gerespecteerde Ahmad Mahmood Empereur is een jonge dichter en schrijver, en tevens een langdurige medewerker van de 24 Uur-website. Wij nodigen onze gewaardeerde lezers uit om kennis te maken met zijn levensverhaal.


Geboorte en achtergrond: Ahmad Mahmood Empereur werd geboren op 13 Hout 1363 van de zonnekalender (3 maart 1985) in de prachtige provincie Badakhshan, Afghanistan. Hij is bekend in de Afghaanse literaire wereld om zijn mooie en diepzinnige gedichten, die vaak thema’s behandelen zoals liefde, mystiek, natuur en maatschappelijke kwesties.


Hij wordt beschouwd als een invloedrijke en geliefde dichter onder het Afghaanse volk. Met eenvoudige en doeltreffende taal weet hij gevoelens en levenservaringen op prachtige wijze over te brengen.


Leeftijd: Aangezien het jaar nu 1403 is volgens de Afghaanse kalender, is Empereur momenteel ongeveer 40 jaar oud.


Persoonlijkheid: Ahmad Mahmood Empereur heeft een veelzijdige en waardevolle persoonlijkheid. Hij is een diepzinnige en reflectieve dichter die gespecialiseerd is in thema’s als liefde, mystiek en spirituele schoonheid. Vanwege zijn aangrijpende poëzie wordt hij vaak “De Dichter van het Hart” genoemd.


Daarnaast staat hij bekend om zijn knappe uiterlijk, lange haren en donkere wenkbrauwen – waardoor hij ook de bijnaam “Tweede Jozef” heeft gekregen. Zijn vriendelijkheid, bescheidenheid en gevoel voor humor maken hem geliefd, terwijl hij tegelijkertijd serieus en toegewijd is in zijn werk.


Empereur is ook een creatieve kunstenaar. Naast poëzie beoefent hij grafisch ontwerp en heeft hij talloze artistieke werken gecreëerd. Zijn liefde voor de mensheid blijkt onder andere uit zijn kennis van kruidengeneeskunde, waarmee hij anderen dient.


Poëzie en voordracht: Zijn poëzie, in vormen als ghazal, mathnawi, qasida, rubai, mukhammas en meer, behandelt onderwerpen als:


Liefde en emotionele verbondenheid


De Afghaanse cultuur en identiteit


Sociale problemen en pijn


Vrede en rust


Natuur en haar schoonheid



Zijn voordrachten worden gekenmerkt door een zachte en aangename stem die het publiek diep raakt. Veel van deze voordrachten zijn via verschillende media gepubliceerd en hebben een grote schare fans.


Vorming in de jeugd: Empereur begon al op jonge leeftijd met lezen en schrijven. Zijn vroege gedichten weerspiegelen een zoekende geest en een gevoelig hart. Beïnvloed door sociale, culturele en politieke veranderingen in Afghanistan, begon hij belangrijke thema’s aan te snijden op een begrijpelijke en toegankelijke manier.


Hij liet zich inspireren door klassieke Perzische literatuur en Afghaanse dichters, en ontwikkelde geleidelijk zijn eigen unieke stijl.


Persoonlijk karakter: Empereur wordt omschreven als een filosoof met een diepe blik op het leven. Zijn poëzie weerspiegelt menselijke emoties, lijden, idealen en ethische waarden. Hij wordt gewaardeerd om zijn vriendelijkheid, menselijkheid, en toewijding aan culturele en morele principes.


Ouders: Hij beschouwt zijn ouders als een goddelijke zegen en bron van liefde en inspiratie. Voor Empereur zijn ouders niet alleen opvoeders, maar ook spirituele en morele gidsen. Hij pleit voor onvoorwaardelijke liefde en zorg voor ouders als een fundamentele menselijke plicht.


Religieuze visie: Hoewel hij een toegewijd moslim is, heeft Empereur een open en humane kijk op religie. In zijn werken legt hij nadruk op spiritualiteit, ethiek en menselijke waarden, met minder focus op dogmatiek. Zijn benadering onderscheidt zich door een filosofisch en spiritueel perspectief.


Visie op poëzie: Voor Empereur is poëzie meer dan kunst – het is een middel om gevoelens, gedachten en maatschappelijke realiteiten over te brengen. Hij ziet poëzie als een spirituele reis en culturele plicht, met de kracht om bewustzijn en reflectie op te roepen. Zijn taal is elegant, beeldend en betekenisvol.


Vrouwen: Empereur ziet vrouwen als fundamenten van families en maatschappijen. Hij verdedigt hun rechten en pleit voor gelijke kansen op alle gebieden. Hij benadrukt het belang van onderwijs en empowerment van vrouwen als essentieel voor maatschappelijke ontwikkeling.


Lezen en kennis: Hij beschouwt lezen als een sleutel tot persoonlijke en sociale groei. Volgens hem opent lezen het bewustzijn, verruimt het de geest en moedigt het kritisch denken aan. Hij roept mensen op om door middel van kennis actief bij te dragen aan de samenleving.


Muziek: Empereur ziet muziek als een universele taal die mensen met elkaar verbindt en emoties tot uitdrukking brengt. Hij erkent ook de therapeutische kracht van muziek en beschouwt het als een bron van inspiratie voor kunstenaars en dichters.


Vaderland: Het vaderland is voor hem een bron van identiteit, geschiedenis en cultuur. Hij spreekt over Afghanistan als een moederlijk symbool dat bescherming en liefde nodig heeft. In zijn werk roept hij op tot trouw, opoffering en wederopbouw van het land.


Acceptatie van verschillen: Empereur gelooft in tolerantie en onderlinge acceptatie als voorwaarde voor een vreedzame samenleving. Culturele, religieuze en etnische diversiteit ziet hij niet als bedreiging, maar als bron van verrijking en sociale verbondenheid.


Politiek: Hij benadert politiek idealistisch en kritisch. Hij gelooft dat politiek in dienst moet staan van het volk, gebaseerd op rechtvaardigheid, transparantie en mensenrechten. In zijn werken bekritiseert hij corruptie en schijnheilige beloften van machthebbers.


Bloemen en planten: In zijn poëzie gebruikt hij bloemen en planten als symbolen van schoonheid, vergankelijkheid en spirituele groei. Hij heeft ook zelf veel kennis en ervaring in de verzorging van bloemen en planten.


Natuur: De natuur is in zijn werk een bron van rust, inspiratie en spirituele reflectie. Hij beschrijft natuurlijke elementen als uitdrukking van goddelijke wijsheid en roept op tot respect voor het milieu.


Dieren: Empereur toont mededogen voor dieren en benadrukt hun rechten. Hij ziet dieren als wezens van God die liefde en bescherming verdienen, en als spiegels van onschuld en loyaliteit.


Liefde: Liefde is een centraal thema in zijn poëzie – zowel aardse als goddelijke liefde. Liefde wordt beschreven als een kracht die leidt tot spirituele groei en zelfrealisatie. Zelfs in romantische liefde ligt een dieper mystiek en filosofisch inzicht verscholen.


Kunst: Voor Empereur is kunst een brug naar waarheid, schoonheid en spirituele verheffing. Kunst overstijgt grenzen en culturen, en draagt bij aan menselijke verbondenheid. Hij beschouwt kunst als opvoedend, ethisch en transformerend.


Moderne technologie: Hij beschouwt technologie als een krachtig hulpmiddel voor sociale vooruitgang, mits verantwoord gebruikt. Technologie moet in dienst staan van menselijkheid, onderwijs en welzijn, niet van vervreemding of uitbuiting.


Slotwoord: Ahmad Mahmood Empereur roept op tot liefde, rechtvaardigheid en menselijkheid. Hij gelooft dat ieder mens een positieve rol in de wereld kan spelen door het verspreiden van schoonheid, betekenis en gerechtigheid. Zijn boodschap aan lezers is: gebruik je innerlijke kracht om een betere wereld te bouwen.


۱۴۰۴ تیر ۲۲, یکشنبه

 شاعر و نويسنده فرهیخته جناب امپراطور عزیز با عرض سلام و درود آرزومندم از صحتمندی کامل بهره مند باشید. اخيراً تصمیم گرفته شد تا هراز گاهی با همکاران قلمی سایت 24 ساعت گفتگویی داشته باشیم. اینک سؤالاتی را حضور مبارک شما فرستادم و امیدوارم لطف نموده بدان پاسخ عنایت فرمایید.

با عرض حرمت


بشیر هروی


جناب محمود جان امپراطور گرامی با سپاس و امتنان از همکاری های قلمی شما میخواهم در نخست خود را برای خوانندگان محترم سایت 24 ساعت معرفی کنید و بفرمایید صاحب چند فرزند میباشید ؟

جواب: 

با درود و احترامات صمیمانه حضور گرامی جناب استاد قیوم بشیر هروی، دست اندرکاران پرتلاش و ارجمند سایت وزین «۲۴ ساعت» و همه خوانندگان فرهیخته و فهیم آن.


اینجانب احمد محمود امپراطور هستم؛ در واپسین روزهای زمستان سال ۱۳۶۳ خورشیدی، آنگاه که نوید گام‌های بهار ۱۳۶۴ در هوای کابل طنین می‌افکند، در ناحیهٔ کارته سوم این شهر کهن، در دامان خانواده‌ای از تبار اشراف‌زادگان خردمند و دانش‌ پرور بدخشان، چشم به جهان گشودم و با نفس نخست، به کاروان پر رمز و راز هستی پیوستم.

و در پیوند به فرزند باید عرض کنم که در سال ۱۳۹۵ خورشیدی پیمان ازدواج بستم، اما تا به امروز که با شما همسخن هستم، از نعمت فرزندی برخوردار نگشته‌ام.


بشیر هروی :


لطف نموده در مورد کار و فعالیت های تان در افغانستان قدری روشنی انداخته ، بفرمایید در حال حاضر چه مصروفیت دارید؟


جواب: 

بیشتر ایام زندگی‌ام به کارهای هنری و طراحی‌ های گرافیکی، پرورش گلها و گیاهان زینتی، و پژوهش در باب خواص و کاربرد های گیاهان دارویی سپری میشود.

علاقه‌ای که از دوران نوجوانی در دل داشتم و از سال ۱۳۸۱ خورشیدی بدینسو، با الهام از همین دلبستگی، توانسته‌ام انسانهای بسیاری را بی‌ هیچ چشم‌ داشت مالی و تنها با انگیزه‌ی خدمت و نوع‌ دوستی، با ترکیبات درمانی گیاهان یاری رسانم.


البته با دگرگونی نظام و فروپاشی وضعیت اقتصادی، این خدمات اکنون به سطح راهنمایی محدود شده است؛ اما نیت پاک و رسالت انسانی‌ام همچنان پا برجاست.


از همه ارزشمندتر و والاتر، این موهبت الهی است که بخش بزرگی از لحظاتم در خدمت مادر مهربان و عزیزم سپری می‌شود.

 نعمتی سترگ که جز از فضل پروردگار حاصل نمی‌گردد. 

در همین راستا، دست به آسمان بلند می‌کنم و از عمق جان، برای مادران که در قید حیات اند، عمرِ دراز، سلامت پایدار و زندگی سراسر عزت و خوشبختی مسئلت می‌نمایم؛

 و برای آنانی که رخ در نقاب خاک کشیده‌اند، آرامشی جاودانه در سایه‌ سبز رحمت بی‌پایان خداوند متعال خواهانم.


باشد که منِ بندۀ ناتوان، همچنان لایق چنین سعادتی باقی بمانم و در پرتو مهر مادری، راه خدمت و محبت را ادامه دهم.


بشیر هروی


در حال حاضر در کدام کشور زندگی می کنید؟ 

آیا به جمع مهاجرين پیوستید یا خیر؟


جواب: 

با آن‌که تحولات سیاسی و اجتماعی سرزمین ما همواره در تلاطم و نوسان بوده است، اما من در مسیر زندگی‌ام، آموزه‌ های گران‌ بهایی را از پدر مرحوم و مغفورم، شیر احمد یاور کنگورچی، به یادگار دارم؛ آموزه‌ هایی که چون مشعلی فروزان، راه زندگی‌ام را روشن ساخته و سرلوحه کردارم شده است.


پدرم، مردی نستوه و وفادار به خاک و مردم خویش بود که در عرصه‌ های گوناگون خدمت به وطن، نقشی پررنگ و تأثیرگذار ایفا کرد. 

از یاوری در صفوف نیرو های یاوران نظامی در عهد اعلی‌حضرت المتوکل علی‌الله محمد ظاهر شاه گرفته تا معاونت اجرایی جمعیت سره میاشت افغانی؛ از فرماندهی میدان هوایی بین‌المللی کابل تا مسئولیت غند ۲۱ محافظ و قوماندان اطفائیه کابل و دیگر مأموریت‌ های دشوار و پرچالش، که هر یک را با عزت، صداقت، تعهد و سرافرازی پشت سر گذاشت.


او نه وابسته به هیچ حزب سیاسی بود و نه دل‌ بسته به قدرت‌ طلبی؛ بلکه همواره، راستی، بی‌طرفی، وطن‌دوستی و خدمت به خلق خدا را سرلوحه راه خود قرار داد.

در سال ۱۳۷۱ خورشیدی، به ولایت اجدادی‌مان کوچ کردیم و ده سال از عمر مان را در آن دیار سپری نمودیم.

 برای من، آن روزگار، بزرگ‌ترین مکتب ایثار، پایداری، خویشتن‌ داری و شناخت عمیق از آداب، فرهنگ و رسوم خطه‌ی شمال کشور بود— تجربه‌ای که تا امروز بر جانم نقش بسته است و پیوند مرا با این خاک، ژرف تر و ماندگار تر ساخته.


آری، سرنوشت انسان در دستان بلاکیف خداوند متعال است؛ هیچ‌کس نمی‌داند که روزی، مرگ یا تقدیر، او را به کجا خواهد کشاند.

 اما آنچه می‌ماند، یاد نیک، راه روشن، و سعی در خدمت به مردم و میهن است—آن‌گونه که پدرم زیست و آموخت، 

و تا اکنون با فشار های گوناگونی که وجود دارد تا این دم  به وطن مانده ام

بشیر هروی :


در مورد سرودن شعر میخواهم بدانم که از کدام سال به سرودن آغاز نمودید و در کدام قالب های شعری میسرایید؟


جواب: 

طبیعی‌ست که در خانواده‌ای چشم به جهان بگشایی که ریشه‌ های آن در خاک معرفت و دانش تنیده باشد؛ جاییکه نیاکان فرهیخته‌ام در روزگار خویش به بلندای قله‌ های علمی صعود کرده بودند و لقب داملا را از دیار پرفیض بخارا شریف کسب کرده بودند.

 پیش از آنکه نوبت به پدرکلانم برسد، این دودمان در علوم دینی تبحر داشتند، و سینه‌ هایی آکنده از غزلیات بیدل، مثنوی معنوی و اشعار حافظ، چون حافظان عاشقانه‌ سرای ادب، در دل جامعه می‌درخشیدند.


پدرکلانم از تیز قلم‌ ترین میرزا های روزگار سلطنتی در ولسوالی کشم و شهر فیض‌آباد – مرکز ولایت بدخشان – به شمار می‌رفت و پس از سال‌ها خدمت صادقانه، از سوی مردم بدخشان به مقام وکالت مشوره برگزیده شد؛ افتخاری که نشان از اعتماد و جایگاه رفیع وی در میان مردم داشت.


پدرکلان مادری‌ام ملا، اهل اندیشه و بی‌ نهایت کتاب‌ خوان بود.

بدیهی‌ست که چنین زمینه‌ی خانوادگی و تربیتی، بی‌تأثیر در سرنوشت من نبود. 

ذوق نگارش و شور درونی برای نوشتن مقاله، از دوران مکتب در من جوانه زد.

 با رسیدن به سنین بلوغ، نگارش اشعار کوتاه و تجربیات نوجوانی – از جمله عاشق شدن‌ های آن روزهای بی‌قرار، هه‌هه‌هه –

 رنگ و بوی جدی‌ تری به خود گرفت.


هرچند شاعر تا واپسین دم حیات، عاشق است و دلباخته، اما آغاز اساسی‌ تر این راه پُر رمز و راز، در سال‌ های ۱۳۹۰ و ۱۳۹۱ خورشیدی رقم خورد؛ سال‌ هایی که شعر، زبان دل و راهی برای تبلور 

درونی‌ترین احساسات و اندیشه‌هایم شد. 


و اما در گذر این مسیر، طبع خویش را در بیشتر قالب‌ های شعری آزمودم؛ از مثنوی و قطعه گرفته تا رباعی و مسدس. با این‌ همه، غزل و مُخَمَّس، بیشترین جلوه‌ی الهامات درونی‌ام را در بر گرفته‌اند و سنگین‌ ترین بخش سروده‌هایم را تشکیل می‌دهند؛ گویا جانِ سخنم در این قالب‌ ها مجال رهایی و شکوفایی می‌یابد.


بشير هروى :


آیا مجموعه هایی از اشعار شما تابحال بصورت مستقل به زینت چاپ آراسته شده یا خیر؟ اگر شده بفرمایید که چند مجموعه و چطور خوانندگان محترم میتوانند آنها را بدست بیاورند؟


جواب: 

تا به امروز، اشعار و آثارم هنوز به زیور طبع و چاپ آراسته نشده‌اند؛ 

چرا که آنگاه‌ که خالق اثر تنها بماند و دست یاری‌گری از سوی دیگران دراز نگردد، راه به دشواری و سنگلاخ بدل می‌شود.

 اجازه دهید اندکی شوخی هم چاشنی سخن کنم:

یعنی هم خودم بسرایم، هم بنویسم، هم ویرایش کنم، هم طراحی جلد و صفحه‌ بندی انجام دهم، و تازه خودم چاپ هم کنم؟!

پس دوستان فرهیخته، یاران هم‌ قلم، و جامعه‌ی ادبی و فرهنگی‌ مان کجای این ماجرا ایستاده‌اند؟

گویا رسالت حمایت و همراهی، پشت درِ انتظار جامانده است...


بشیر هروى :


آیا به جز از سرودن شعر درکار های فرهنگی و اجتماعی دیگر در شهر محل سکونت تان فعالیت دارید یا خیر؟


جواب: 

این قسمت را در لابلای سخنانم جواب ارائه کردم.


بشیر هروى :


شعر را چگونه تعریف میکنید و به نظر شما شاعر خوب کیست و از چه خصوصیاتی میتواند برخوردار باشید؟


جواب: 

 شعر را ابزاری نیرومند برای بیان احساسات، اندیشه‌ ها و تجربیات انسانی می‌دانم؛

 هنری که توان نفوذ به عمق دل و جان انسان‌ ها را دارد و می‌تواند مخاطب را به تفکر، احساس و حتی عمل وا دارد.


از نگاه من، شعر افزون بر بیان عواطف فردی، نقش پررنگی در عرصه‌ های فرهنگی و اجتماعی ایفا می‌کند

 و آیینه‌ای از وضعیت اجتماعی، فرهنگی و سیاسی جامعه است. 

از این‌ رو، شاعر را حامل مسئولیتی بزرگ و بیدارگر می‌دانم.


من به زیبایی و دقت زبان در شعر ارج فراوان می‌نهم و باور دارم که با واژگانی فاخر و تصویر ساز، می‌توان پیام‌ هایی ژرف را با تأثیری ماندگار در ذهن و جان مخاطب نشاند.


برای من، شعر سفری است در گستره معنا و احساس؛ راهی برای روشنگری، آگاهی‌ بخشی و پیوند جان‌ ها با حقیقت و زیبایی.



بشیر هروی :


اشعار کدام شاعران را بیشتر می پسندید؟


جواب: 

البته که گزینش و ترجیح سروده‌ های یک شاعر بر دیگری کاری‌ست دشوار و بغرنج، چرا که هر بیت شعر، برآمده از جانِ احساس‌مند و روانِ پُرآتش انسانی‌ست که آن را با خونِ دل نگاشته و از اعماق خانه‌ی روح خود سیراب کرده تا بر صفحۀ کاغذ تجلی یابد. بنابراین، هر شعر در زمان و فضای خاص خود، معنایی یگانه و کاربردی ویژه دارد.


با این همه، اگر ناگزیر باشم نامی ببرم، باید بگویم که دل و جانم با شاعران بزرگ و کلاسیک همسوتر است و با آنان بیشتر احساس آرامش و نزدیکی می‌کنم. این حس، احساسی‌ست شخصی و درونی. 

از میان این بزرگان، حضرت ابوالمعانی میرزا عبدالقادر بیدل و صائب تبریزی برایم جایگاهی ویژه دارند و بیش از دیگران مرا شیفته‌ی ژرفای اندیشه و شورِ بیانشان می‌سازند.


بشیر هروى :


نظرتان در مورد سایت 24 ساعت چیست و از کدام سال به همکاری

آغاز نمودید


جواب: 

در حقیقت، رهبری فرهیخته و مدیریت مدبّرانه‌ی سایت وزین ۲۴ ساعت که زیر نظر و هدایت استاد گران‌مایه جناب استاد محمدمهدی بشیر هروی و همراهی ارزنده‌ی جناب استاد قیوم بشیر هروی اداره می‌شود، زمینه‌ ساز آشنایی من با جمعی از فرهیختگان عرصه‌ی ادب و فرهنگ در نخستین روزهای تأسیس این رسانه گردید.


به‌واسطه‌ی تلاش‌های دلسوزانه‌ی این بزرگواران، افتخار آن را یافتم تا با شماری از شاعران بلند پایه و اندیشمندان عرصه‌ی سخن آشنا شوم؛ از آن‌جمله می‌توان نام برد از:


شاعر نغزگوی خوش‌بیان، قیوم بشیر هروی


شاعر شورانگیزِ عشق و گداز، محمدنعیم جوهر


شاعر میهن‌دوست، حسن‌شاه فروغ


شاعر شیرین‌کلام، رسول پویان


شاعر وارسته و فهیم، اسدالله حیدری


شاعر فصیح‌گویِ عاشق‌پیشه، نذیر ظفر


شاعر وطن‌پرست، حنیفه بهنام


شاعر واژه‌پردازِ اندیشه‌ور، امان قناویزی


شاعر خوش‌خلق و آرام‌سخن، محمداسحاق ثنا


شاعر نکته‌سنج و نیک‌بیان، همایون‌شاه عالمی


شاعر خوش‌بیان، محمدعزیز عزیزی


شاعر متفکر و ژرف‌اندیش، محمدنعیم کریمی


شاعر زیبا‌سخن و نیکو، بانو صالحه‌جان وهاب


شاعر دل‌آگاهِ عشق و معنا، بانو زهره‌جان صابر هروی


شاعر گران‌قدر و پُرمایه، حشمت امید


شاعر خلاق و رنگ‌آمیزِ اندیشه، عزیزه عنایت



و دیگر سرایندگان فرهیخته‌ای که هر یک، به‌سان ستارگانی تابناک، آسمان ادبیات معاصر ما را روشنایی بخشیده‌اند.


این نهال نوپای فرهنگی، امروز به همت این بزرگان، هر روز ریشه‌دارتر، پربارتر و اثرگذارتر می‌گردد و به سوی بالندگی و شکوفایی روزافزون ره می‌پوید.


بشیر هروی :

برای جوانان هموطن ما که در دیار غربت زندگی می کنند چه توصیه


های دارید؟


جواب: 

پیام من به جوانان سرزمینم


در سراسر اشعار و آثارم، همواره پژواک عشق به میهن، روح مقاومت، و امید به طلوع فردایی روشن برای افغانستان طنین‌افکن است. 

من، با الهام از رنج‌های مردم و تجربیات شخصی‌ام از روزگار کودکی تا به امروز، با صداقت و جان‌سوزی، از قلب درد ها سخن گفته‌ام و به نسل جوان این پیام را دارم:


بر نیروی درونی خویش تکیه زنید، امید را در جان و دل خویش زنده نگه دارید، به آموختن علم، هنر و مهارت روی آورید و در مسیر آبادی و اعتلای وطن بکوشید.


میهن‌ دوست و جان‌فشان باشید،

امیدوار و استوار بمانید،

با جان و دل برای سازندگی کشور تلاش کنید،

از شور و نیروی جوانی‌تان خردمندانه بهره گیرید،

و از هرگونه تبعیض، برتری‌جویی، و تفرقه دوری گزینید.


فراموش نکنید:

کودک امروز، جوان آینده است؛

و جوان امروز، کهنسال فرداست.

اگر از همین امروز، تغییری در اندیشه و کردار خویش نیاوریم،

و راه را برای فردا هموار نسازیم،

در پیری جز اندوه و حسرت نصیبی نخواهیم داشت.


آنانکه اهل اندیشه‌ اند و نگاهی روشن به فردا دارند، نیازی به اصلاح جامعه نخواهند داشت؛ چرا که خود، بنیاد آن جامعه‌اند.

جامعه چیزی جز من و تو و ما نیستیم.

پس بیاییم از خود آغاز کنیم.


بشیر هروی


در پایان اگر پیام و یا مطلبی است که نپرسیده باشم لطف نموده بیان


کنید.


بشیر هروی :


محمود جان عزیز و گرانقدر از اینکه به سؤالاتم پاسخ دادید از لطف شما تشکر و قدردانی نموده ، سعادتمندی و طول عمر با برکت برایتان


تمنا دارم


منم از ژرفنای دل، مراتب سپاس و امتنان خویش را خدمت شما بزرگوار عالی‌قدر، شخصیت فرهیخته و گران‌مایه، تقدیم می‌دارم که با بزرگواری تمام، فرصت گرانبهای خود را در اختیار من نهادید و زمینه‌ گفت‌وگویی را فراهم ساختید تا آنچه در دل داشتم، چه گفته و چه ناگفته، با شما در میان نهم.


برای شما و تیم اندیشمند و پرتلاش رسانه‌ وزین «۲۴ ساعت» از درگاه ایزد منان، توفیقات روز افزون و کامیابی‌های بی‌پایان را خواهانم؛ باشد که همواره در مسیر ترویج ادب، فرهنگ، و هنرِ روشنگرانه، گام‌ های استوار و خستگی‌ناپذیر بردارید و چراغ دانش و آگاهی را فروزان‌ تر سازید.

با مهر و ارادت

احمد محمود امپراطور 

۱۴۰۴/۴/۲۴ خورشیدی 

کابل/افغانستان 




۱۴۰۴ تیر ۱۹, پنجشنبه

من به صلحی ژرف، پایدار و فراگیر می‌اندیشم؛

 

من به صلحی ژرف، پایدار و فراگیر می‌اندیشم؛
تصویر: احمد محمود امپراطور 

من به صلحی ژرف، پایدار و فراگیر می‌اندیشم؛ 

آرمانی والا که تحقق آن روزی در پرتو خرد و آگاهی بشری ممکن خواهد شد —

 آن هنگام که انسان از تلخی‌ِ تجربه‌های خونین و ویرانگر تاریخ، بینشی نو بیابد

 و مهر، تساهل، درک متقابل و زندگی مسالمت‌آمیز را برای خود و دیگران بخواهد.

شاعر و نویسنده: احمد محمود امپراطور



۱۴۰۴ تیر ۱۷, سه‌شنبه

در وطنم ماندم، چرا که در راه عشق حقیقی، گریزی نیست.

 

شاعر و نویسنده: احمد محمود امپراطور 

در وطنم ماندم، چرا که در راه عشق حقیقی، گریزی نیست.

میان فقر و غرور، فقر را برگزیدم—

زیرا عزت از درون می‌جوشد، نه از زر و زیور.

جاذبه‌ی نانِ بی‌برکت و سرزمین‌های بی‌جان، نمی‌تواند دلِ عارفی را بلرزاند

که جانش در حقیقت لنگر انداخته، نه در آسایش.


من ره‌پیمای طریق صدق‌ام،

و میهنم قبله‌ی ارادت من است.

در این سلوک به سوی حق، هرگز سرزمینم را وانگذاشتم—

که هر وجب از این خاک یادآور است، و هر کوه، منزلگاهی مقدس.

حتی اگر روزی سرنوشت مرا به جایی دیگر برد،

دل من همین‌جا خواهد ماند—در زمینی که عطر حقیقت دارد.


نه با تکبر، بلکه با فروتنیِ عاشقانه،

سر بر آستان وطن خم کرده‌ام.

این فنا نیست—

این پایداری‌ست در جوهر عشق.


با مهر و روشنایی

شاعر و نویسنده:

احمد محمود امپراطور

کابل، افغانستان

۱۴۰۴ تیر ۱۴, شنبه

۱۴۰۴ تیر ۶, جمعه

سپاس نامه از فرهیختگان مجله‌ی وزین ادبی لیراو

 

شاعر احمد محمود امپراطور 

درود و سپاس بی‌پایان نثار رهبران فرهیخته و دست‌اندرکاران ارجمند و توانای

مجله‌ی وزین ادبی لیراو،

ویژه‌ی پاسداشت زبان و فرهنگ پارسی.


سردبیر فرهیخته: حمیدرضا اکبر شروه

مدیر اجرایی پرتلاش: عبیدالله سنگینوف

دبیر شعر ملل فرزانه: صفیه میلاد

طراح هنرمند: آرین


با نهایت مهر و بزرگواری، غزل مرا شایسته‌ی دیده شدن دانسته و آن را به زیور طبع و نشر آراستند.


چه میشود که بیایی بهارِ من باشی

مه و ستاره و خورشید و یارِ من باشی 

در اُستان دلم میکنم مکانت را

به فرش سرخ جگر افتخارِ من باشی

تو بلبلی و به هر جا بهار ناله کنی

تو باغ یاسمن و لاله زارِ من باشی 

بغل کنم به هوای تو من خیالاتم 

بهشت و دار جهان و دیارِ من باشی

به شور پیرهنت عطرِ عشق ارزن کن

سکون وسوسه ای بی‌قرارِ من باشی

تو آیی سال نو آید تو آیی عید شود

تو نازنین خوشی روزگارِ من باشی

قدم گذار به چشمانِ خسته از هجران 

که فصلِ آخرِ چشم انتظارِ من باشی 

تو سال هاست به محمود سوژه‌ای جانم

تو بهترین ز هزاران هزارِ من باشی 

--------------

جمعه اول حمل 1404 خورشیدی

که برابر میشود به 21 مارس 2025 میلادی  


در روزگار پرآشوبی که بنیان‌های زبان، ادب و هنر پارسی دستخوش آسیب‌های گوناگون است، این توجه ارزشمند، جای بسی مباهات و دلگرمی‌ست.


باشد که این تلاش‌های فرهنگی، چراغ پر فروغ زبان پارسی را هماره فروزان نگاه دارد.

با مهر و ارادت 

احمد محمود امپراطور

۱۴۰۴ تیر ۲, دوشنبه

احمد محمود امپراطور ایک معاصر افغان شاعر، فنکار، گرافک ڈیزائنر اور دانشور ہیں۔

 

احمد محمود امپراطور ایک معاصر افغان شاعر، فنکار، گرافک ڈیزائنر اور دانشور ہیں۔

احمد محمود امپراطور ایک معاصر افغان شاعر، فنکار، گرافک ڈیزائنر اور دانشور ہیں۔ وہ کابل شہر کے کارتے سہ علاقے میں پیدا ہوئے، مگر ان کے آبا و اجداد کا تعلق بدخشان سے ہے۔ ان کی شاعری محبت، انسانیت، امن، حسن اور تصوف سے بھرپور ہے۔ خوبصورت چہرے اور بلند اخلاق کی وجہ سے انہیں "یوسف ثانی" اور "دلوں کا شاعر" کہا جاتا ہے۔ ان کے اشعار، تخلیقات اور خیالات نے ادب اور فن کے میدان میں گہرا اثر ڈالا ہے۔