زن؛ سرود جاودان عشق و فداکاری

 

زن؛ سرود جاودان عشق و فداکاری

زن، مرقع‌نگار بی‌همتای لطافت هستی و پرتوی حکمت ازلی است؛ گوهری درخشان که در سیمای معنوی‌اش، روشنای مهر، شکوه وقار، ژرفای فداکاری و استواری اندیشه درهم‌تنیده‌اند. 

وجود ارزشمند او، آیینه‌ای صیقل‌یافته از معرفت، و نگاهش پژواکی از خرد ناب است.

زن، فراتر از بعد مادی، سرودی جاودان از عطوفت، نغمه‌ای هماهنگ از عشق و ازخودگذشتگی، و فروغی خاموشی‌ناپذیر از بینش و دانایی است. 

هر گامش نمایانگر عظمت پایداری، و هر نگاهش دریچه‌ای به افق‌های خردورزی دارد. 

حضور کم‌نظیرش، نماد مهر و فرزانگی، و قلبش، اقیانوسی ژرف از محبت آسمانی است.

افزون بر لطافت آفرینش، او ستون استوار تمدن و چراغ روشنی‌بخش مسیر حقیقت است. 

زن، پیونددهنده گذشته و آینده، و خورشیدی فروزان در سپهر ماندگاری حیات است. 

دستان نوازشگرش، آرامش‌بخش جان‌های خسته، و آغوش پرمهرش، مأمن جویندگان معرفت است. 

صدای دلنشینش، طنین نغمه ازلی هستی، و حضورش، سرچشمه طراوت و رویش در پهنه آفرینش است.

او، چشمه‌ای جوشان از زایش و شکوفایی، و نوری ابدی در گستره زندگی است که از دامان پرمهرش، فردایی تابناک زاده می‌شود.

روز زن، روز نکوداشت این گوهر یگانه، پیام‌آور عشق و خرد، نماد طراوت آفرینش، منبع دانش، جلوه آرامش و مهر، و ستاره درخشان سپهر انسانیت، بر خردمندان، حقیقت‌جویان و رهپویان دانایی فرخنده و مبارک باد.

نویسنده: احمد محمود امپراطور

18 حوت 1403 خورشیدی 

#8march 

#8مارس  

زنان نخبه افغانستان گالری هنر زنان افغان زن زیبایی زندگی 

کتاب زندگی

به‌نام خدا که مهرش بی‌کران، لطفش جاودان، و محبتش سرچشمه همه دوستی‌هاست

به‌نام خدا که مهرش بی‌کران، لطفش جاودان، و محبتش سرچشمه همه دوستی‌هاست، 

 به نام مهر، که خورشید درخشان از آن فروغ می‌گیرد،

 به نام دوستی، که آینه‌ای از خلوص و صداقت است، 

 و به نام عشق، که والاترین گوهر هستی و تابنده‌ترین اختر آسمان آفرینش است. 

 دوستان فرهیخته، عزیزان گران‌مایه، همراهان راه مهر و معرفت، در گستره بی‌کران زمان، لحظاتی هستند که با رنگ‌های درخشان محبت و دوستی مزین می‌شوند و در خاطر انسان تا همیشه جاودان می‌مانند. 

 روزی که صفحه‌ای دیگر از دفتر عمرم ورق خورد، شما با کلامی آکنده از مهر، با جملاتی سرشار از خلوص و صفا، و با پیام‌هایی که عطر دوستی و محبت از آن‌ها می‌تراوید، آن را به روشن‌ترین و درخشان‌ترین لحظات زندگی‌ام بدل ساختید.

 چه افتخاری از این والاتر که در مسیر زندگی، گام‌هایم در سایه محبت و دعای خیر دوستانی برداشته شود که دل‌هایشان به زلالی آبشارهای بلند کوهساران، به پاکی چشمه‌ ساران جوشان، و به گرمای خورشید فروزان است شما که از سرچشمه لطف و مهربانی سیراب شده‌اید، با قلب‌هایی بی‌ریا و روح‌هایی آکنده از صفا، ارزشمندترین سرمایه‌های این جهان را در اختیار دارید؛ همان گنجینه‌ای که هیچ زمان و مکانی توان ستاندن آن را ندارد و هیچ بادی از تندبادهای روزگار یارای پراکندن آن نیست. 

 پیام‌های شما، واژگانی از عمق محبت نشأت گرفته بود، و آرزوهایی که بی‌ریا از دل‌های نیک‌اندیشتان تراوید، همچون نسیمی دل‌انگیز، جانم را نوازش داد و دلم را در بوستانی از شکوفه‌های شوق و امتنان شکوفا ساخت. 

 هر جمله شما، گویی ستاره‌ای در آسمان خاطراتم بود که روشنی و فروغی بی‌بدیل به شب‌های خاموش می‌بخشید و هر تبریک شما، گویی نغمه‌ای روح‌نواز بود که در باغ دل، طنین‌انداز می‌شد. چگونه می‌توان این همه مهر را در قاب واژگان گنجاند؟

 چگونه توان سپاس گفت بر محبتی که نه در شمار کلمات می‌گنجد و نه در ترازوی سنجش می‌آید؟ 

 جز آنکه دست به دعا بردارم و از پروردگار بی‌همتا مسئلت کنم که مهر و محبتتان را پایدار، روزگارتان را سرشار از شادمانی، دل‌هایتان را لبریز از آرامش، و گام‌هایتان را در مسیر نیک‌بختی استوار و پرتوان بدارد.

 در گذر ایام، یادگار این لحظه‌های ناب را با خود خواهم داشت و نام تک‌تک شما را بر صفحات دل حک خواهم کرد. 

 باشد که این پیوند دوستی، همواره چون درختی تناور و استوار بماند، ریشه در ژرفای صمیمیت دواند، و شاخسارش تا ابد در آسمان مهر و محبت گسترش یابد. 

 با نهایت ارادت، احترامی بی‌کران، و دعایی بی‌پایان برای سعادتمندی و نیک‌ روزی فرد فرد شمایان.

 احمد محمود امپراطور 

 14 حوت 1403 خورشیدی